Ermeni Meselesi Hakkında Bilinmesi Gerekenler
I- 1915'de Anadolu'da Ne Oldu?
1. Yüzyıllarca Selçuklu ve Osmanlı Devletine faydalı hizmetler yaptıkları ve eserleriyle Türk kültürüne önemli katkılarda bulundukları için kendilerine millet-i sadıka, yani sadık millet adı verilen Ermeniler Birinci Cihan Harbi esnasında Rus Ordusu ile işbirliği yaparak Osmanlı Devletine isyan ve ihanet ettiler.
2. Gayeleri, Osmanlı İmparatorluğunu parçalamak isteyen bazı Avrupalı devletlerin kışkırtmalarına kapılarak Anadoluda müstakil bir Ermeni devleti kurmaktı.
3. Hâlbuki Anadolunun hiç bir bölgesinde ekseriyeti sağlayamıyorlardı. En kalabalık oldukları şehirlerde bile nüfusları % 30 civarındaydı.
4. Ermeniler bu gaye için daha 1885‘lerden itibaren dış devletlerin de yardımıyla en meşhurlarının adı Hınçak ve Taşnak olan silâhlı teşkilatlar kurmaya başlamışlardı.
5. Ermeni terör teşkilatları Avrupa devletlerinin müdahele etmesini sağlamak için Ermeni kilisesinin de desteğinde çesitli yerlerde isyanlar çıkarıyor, kanlı provokasyonlarda bulunuyorlardı.
6. Osmanlı Devleti Doğu cephesinde Çarlık Rusyasına karşı savaşırken, Ermeni milis kuvvetleri bekledikleri firsatın geldiğini düşünerek Osmanlı ordusuna arkadan saldırdılar.
7. Silâhlı Ermeni çeteleri, erkekleri askere alındığı için korumasız olan müslüman yerleşim merkezlerine saldırarak yüzbinlerce masum insanın kanını döktüler.
8. Bu duruma son vermek için Osmanlı hükümeti Doğu Anadolu’da yaşayan Ermeni ahalinin ayaklanmaya ve anarşiye aktıf ve pasif destek veren bölümünü o zamanlar hâlen imparotorluk sınırları içinde bulunan Suriye’nin kuzey bölgesine nakletme kararı almak zorunda kaldı.
9. Osmanlıca'da “Tehcir” adı verilen bu nakil işleminin gayesi hem ordunun cephe gerisini güven altına almak, hem de Müslüman ahaliyi Ermeni saldırılarından kurtarmaktı.
10. Maalesef alınan koruyucu tedbirlere rağmen tehcir esnasında miktarı tam olarak bilinmemekle beraber çok sayıda Ermeni hayatını kaybetti. Olaylarda ihmâlleri görülen bir çok Osmanlı yönetici ve subay (savaştan önce de olduğu gibi) idama kadar varan çeşitli cezalara çarptırıldılar
11. Ermeni kayıplarının en önemli sebepleri salgın hastalıklar, elverişsiz yolculuk şartları ve Ermenilerin yanlarına aldıkları taşışabilir servetlerini gasb etmek isteyen eskiyaların yaptıkları silâhlı saldırılar ve savaşın getirdiği diğer olumsuz şartlar idi.
12. Tehcir edilenlere savaş sonunda tekrar Anadoluya gelmelerine ve bıraktıkları mallarına sahip olmalarına izin verildiği hâlde, bu ihanetlerinden dolayı pek az Ermeni geri döndü; tehcir edilmeyenlerin büyük bölümü de Rusya, Fransa ve ABD başta olmak üzere Anadoluyu terkettiler.
13. Dünyaya dağılan Ermeniler başlarına gelen bu felâketi (kendileri sebep oldukları hâlde) bir türlü unutamayıp, Türklere ve Türkiye’ye karşı intikam duygularını daima canlı tuttular ve gittikleri ülkelerde Türkiye aleyhine çalışmalara başladılar.
14. Önce, savaşın kaybedilmesi üzerine yurtdışına çıkmayı tercih eden bazı yüksek rütbeli İttihat ve Terakki hükümeti mensublarını pusuya düşürerek katlettiler. Katiller yakalanmalarına rağmen ceza almaktan kurtuldular.
15. Sonra kesif bir propoganda faaliyetine girişerek İkinci Dünya Savaşından sonra Hitler Almanyasının yahudi vatandaşlarına soykırım uygulamakla suçlanması ve cezalanması üzerine kendi başlarına gelenin de bir soykırım olduğu fikrini devamlı dünya kamuoyunun gündemine taşıdılar.
16. Bu çerçevede 1973-1984 yılları arasında başta Asala olmak üzere çesitli Ermeni terör teşkilatları Türkiye Cumhuriyeti’nin yurtdışı temsilcilerine saldırıda bulunarak 31 diplomat ve yakınını haince katlettiler. 1983 Orly suikastında da 4 Fransız, 2 Amerikalı ve 1 Türkün hayatını kaybetmelerine sebep oldular.
17. Ermeniler bilhassa Orly suikastından sonra dünya kamu oyunun desteğini kaybedince silâhlı saldırılara son vererek siyasî calışmalara yöneldiler ve etkili bulundukları ülke parlamentolarından kendilerine soykırım uygulandığına ve 24 Nisan tarihinin bu soykırımın yıl dönümü olarak anılmasına dair kararlar çıkartmaya başladılar.
18. Halbuki 24 Nisan 1915 defalarca affedilmelerine rağmen anarşi çıkarmaktan ve devleti bölme emellerinden vazgeçmeyen Ermeni ileri gelenlerinin tutuklanarak Ankara ve Çankırı cezaevlerine konulmalarının yıl dönümüdür.
II- Ermenilere Soykırım Uygulandı mı?
1. Sekizyüz yıl (1070-1870) Anadolu'da ülkesine sadık şekilde yaşayan Ermenilerle Osmanlı Devletinin hiç bir problemi yoktu. Onbinlerce devlet memuru, işadamı, sanayici, toprak ağası ve tüccar Ermeni idi. Özellikle Dışişleri ve Maliye Bakanlıkları 1826 sonrası tamamen Ermenilerin kontrolünde idi.
2. Tehcir esnasında 1,5 Milyon Ermeni'nin hayatını kaybettiği yolundaki Ermeni iddiaları kesinlikle yanlıştır. Çeşitli kaynaklara göre Ermenilerin 1915'de Anadolu'da yaşayan nüfusu 1.3 Milyon'dan daha fazla değildi.
3. Ermeniler sadece tehcir esnasında ve sonrasında değil, Osmanlı Ordusu ile yaptıkları silahlı çatışmalarda da cok kayıp vermişlerdir.
4. Aslında Ermenilerin kanlı saldırılarında ölen müslüman ahalinin sayısı Ermeni kayıplarından daha fazladır. Bugün Anadolu'da halen müslüman cesetlerinin bulunduğu yeni yeni toplu mezarlar ortaya çıkmaktadır. Eğer Ermeni iddiaları doğru ve soykırım yapılmış olsaydı, aynı şekilde (her birine ortalama 1000 ceset gömülse) Ermenilere ait 1500 toplu mezar bulunması gerekirdi.
5. Yaşanan trajedinin sorumluları devlete isyan eden Ermeniler olup, Osmanlı Devleti aynı durumda kalan her devletin aldığı tedbirleri uygulamıştır. Osmanlı hükümetinin Ermeni tebaasını ortadan kaldırmak gibi bir niyeti ve plânı olduğuna dair hiç bir delil ve uygulama yoktur. Ermenilerin başlarına gelenler hiç bir bakımdan 1948'de Birleşmis Milletlerde kabul edilen Soykırımı Önleme ve Cezalandırma Sözleşmesindeki tarife uymamaktadır.
6. Bu yüzden bugün Ermenistan, Türkiye Cumhuriyeti'nin bu meseleyi ortak komisyonlarda görüşerek çözüme kavusturma teklifine yanaşmamakta ve 1948 BM Sözleşmesine göre bir devlet olarak bu meseleyi uluslar arası hukuka taşıma hakkını kullanmaktan kaçınmaktadır.
7. İstiklâl Harbinin kazanılmasından sonra kurulan Türkiye Cumhuriyeti her iki taraf için de büyük kayıplara sebep olan bu üzücü hadiseleri unutup Ermenilerle tarihte yeni bir sayfa açmak istemiştir.
8. Ama Türkiye'nin Avrupa Birliğine üye olması söz konusu olmasıyla beraber bir çok yabancı parlamentolarda ard arda soykırım kararlarının alınmasından sonra resmî kurumlar ve sivil toplum örgütleri nihayet bu meselenin üzerine ciddi olarak eğilmeye başlamışlardır. Yapılan tarihî araştırmalar Ermeni iddialarını çürüten yeni yeni belgeler ortaya çıkarmaktadır.
III- İki Önemli Belge
1. Bu belgelerden bir tanesi 23.12.1893'de Boston'da yayınlanan "The Congregationalist" isimli bir Hıristiyan Gazetesinde yer alan bir okuyucu mektubudur. Mektubun sahibi Anadolu'da 39 yıl misyonerlik yapmış olan Amerikalı Papaz Cyrus Hamlin'dir. Aynı zamanda meşhur Robert Kolejinin kurucularından olan bu misyoner mektubunda ihtilâlci Hınçak Partisinin programından ve yetkili Ermeni aydınları ile yaptığı konuşmalardan edindiği intibâlarına dayanarak, Çarlık Rusyası'nın Anadolu'ya müdahalesini sağlamak için Ermeni çetelerinin Türk ve Kürt köylerine saldırarak katliamlar yapmayı planladıklarını daha tehcirden 22 sene önce Amerikalalılara duyurarak bundan böyle Hınçak Partisine yaptıkları yardımları kesmelerini istemektedir.
2. Ortaya çıkan bir başka enteresan belge, 1918'de Güney Kafkasya'da Anadolu'dan giden Ermenilerin de katkısıyla kurulan Ermenistan Hükümetinin ilk Başbakanı Ovannes Kaçaznuni'nin 1923 Yılında Taşnaksutyun Partisinin Bükreş’te yapılan yurtdışı kongresine sunduğu rapordur. Rapordan aşağıya aldığımız ifadelerden herşey apaçık anlaşılmaktdadır.
"Biz kayıtsız şartsız Rusya’ya yönelmiş durumdaydık.Herhangi bir gerekçe yokken zafer havasına kapılmıştık; sadakatımız, çalışmalarımız ve yardımlarımız karşılığında Çar Hükümetinin (Güney Kafkas Ermenistan’ı ile Türkiye’nin Ermeni eyaletlerinden oluşan) Ermenistan’ın bağımsızlığını bize armağan edeceğinden emindik. Aklımız dumanlanmıştı. Biz kendi isteklerimizi başkalarına izafe ederek, sorumsuz kişilerin boş sözlerine büyük önem vererek; kendimize yaptığımız hipnozun etkisiyle, gerçekleri anlayamadık ve hayallere kapıldık.".....
...." 1915 yaz ve sonbahar döneminde Türkiye Ermenileri zorunlu bir tehcire tâbi tutuldu, kitlesel sürgünler ve baskınlar gerçekleştirildi. Bütün bunlar Ermeni meselesine ölümcül bir darbe vurdu. Tarihsel Ermenistan’ın bize devreden gelenekler ve Avrupa diplomasisinin vaatleri doğrultusunda, bağımsızlığımızın temelini oluşturması gereken bölgeleri boşaltıldı;Ermeni vilâyetleri Ermenisiz kaldı. Türkler ne yaptıklarını biliyorlardı ve bugün pişmanlık duymalarını gerektirecek bir husus bulunmamakdadır; sonradan da anlaşıldığı üzere, Türkiye’de Ermeni meselesinin temelli çözümü açısından bu yöntem en kesin ve en uygun bir yöntemdi.” Ovannes Kaçaznuni
