Ölümü anlamak
Ölümün doğum kadar doğal olduğu bilinmelidir. Her ikisi de ilahi bir emir çerçevesinde gerçekleşmektedir. Ancak doğuma hazırlık bireyin elinde değilse de ölüme hazırlık bireyin elindedir. Hikmet ehlinin “düğün gecesi” olarak değerlendirdiği o güne Müslümanın hazırlıklı olması gerekir. Ve o günü düğün gecesi haline getirecek olan kalbini, düşüncesini ve amelini (davranış biçimini) İslami boyutta hazırlamalıdır. Unutulmamalı ki, “her canlı ölümü tadacaktır.”
Ölümü anlamak hayatı anlamaktır. Yani yaşamın farkında olmaktır. Kişinin haddini bilmesidir. Ölümün bilincinde olmak; Allah’ın (c.c) “Hayy (diri), Kayyum (varlığı daim) ve la yemut (ölümsüz)” ibadete ve itaate layık bir ilah olduğunu kabul etmektir. Öyleyse bilinçli insan; Allah’a (c.c) kullukta ve ibadette devamlı olandır. Allah’tan (c.c) başka ilahlık ve rablık iddia eden, tağutlaşan bütün varlıklardan uzak durandır.
Ölümü hatırlamak ve sık sık düşünmek önemlidir. Çünkü Peygamberimiz (s) “ölümü düşünmeyen bir kimsenin ibadet ve teatinde hayır yoktur” buyurmuştur. Çünkü ölümü düşünmek ve anlamak insanı şirkten, riyadan ve putlaştırılmış hayattan uzak kılar. Unutulmamalıdır ki, ehli hal “ölüm düşüncesi, bir saat kalbi terk ederse, kalp bozulur” demişlerdir. Müslüman kalbini diri ve mutmain tutmaya gayret eden kimsedir.
“Kendisinden kaçıp firar ettiğiniz ölüm kesinlikle sizi bulur.” İlahi hitabı iyi tefekkür edilmelidir. Mümin ondan kaçış olmadığını nefsine kabul ettirmeli. İlim, zikir ve aşk meclislerinde bulunma gayreti içinde olmalıdır. Ve İslam’ı öyle yaşamalı ki öldüğü zaman arkasından bu insan Müslüman’ca yaşadı ve Müslüman olarak can verdi demelidir; Hem melekler hem de insanlar.
Müslüman idealist insandır. Her şeyin en güzelini elde etmeye çalışır. Ölümün güzelini de. Tevhid üzere, aşk içere ayakta ölmek güzel ölümün kendisidir. Ayakta ölmek; düşünsel, ibadet, fiziksel ve iyiliği emredip kötülükten nehy ederken İslami mücadele içerisinde ölümü karşılamaktır. Kefenini sandığa koyup “ihtiyar develer” gibi yatakta ölmeyi beklemek idealize edilen ölüm olamaz.
Ölümün kolay olması, Müslümanın hayatı değerlendirmesine bağlıdır. Yaşarken Allah’ı (cc) unutanı yani İslami ilkelere göre düşünmeyen ve yaşamayanı, Allah da (cc) ölürken ve kıyamet günü unutur. Ona rahmet nazarıyla bakmaz. Mümin vefat anında yanında şeytanı değil de rahmet meleklerini bulmak istiyorsa; Kur’an ve sünnet çerçevesinde bir dünya kurmalıdır. Gerçek şu ki! İnsan nasıl yatarsa öyle kalkar ve nasıl yaşarsa öyle ölür.
Nuh (as) kavmi arasında dokuz yüz elli yıl kalmıştır. Ve Tufan olayından sonra üç yüz elli yıl daha yaşadığı rivayet edilir. Nuh’un (as) vefatı yaklaştığında kendisine: “Ey Ebul beşer ve ey uzun ömürlü, dünyayı nasıl bulmuştun diye sorulur Nuh (as): “Onu, iki kapılı bir ev gibi buldum. Bir kapısından girdim, diğer kapısından çıktım!” demiştir. Nuh peygamber, kamıştan bir kulübe edinmiş, “keşke, bundan daha sağlam bir ev yapsaydın? “ denilince: “Ölecek bir kimse için, bu bile çok!” demiştir.
Şimdi Müslüman bir tefekküre dalmalı; Nefsine, şeytana ve kapitalizme fırsat vermemelidir.
F.Yılmaz Altınöz.
FANİ DUNYA RADYO FORUM
