Gönderen Konu: Peygamber’e Karşı Vazifelerimiz (Okunma sayısı 798 defa)

melek · « : Ocak 03, 2024, 08:59:14 ÖÖ »

Peygamber’e Karşı Vazifelerimiz

İnsanlığın son peygamberi Hz. Muhammed'e (s.a.v) karşı bir insanın ilk vazifesi,
onun getirdiği ve söylediği bütün şeyleri tasdik etmektir. Kalbinin yaptığı bu
tasdike dili de katılıp onun bütün insanlığa gönderilmiş bir peygamber olduğunu
söylemelidir.

Sonra, bu insana düşen onun emrettiği ve yasakladığı bütün hususlarda kendisine
uymaktır. Aynı şekilde, onu sevmek, ona karşı samimi olmak, onu yüceltmek, ona
iyi davranmak ve kendisine salât etmek (Allah'tan rahmet istemek) de her insana
vaciptir. Bunlar, onun getirip tebliğ ettiği İslâm dininin emrettiği vazifelerdir.

Bil ki, ümmet, Hz. Peygamberin (s.a.v) şeytandan korunduğu ve ona karşı himaye
edildiği konusunda görüş birliği içindedir. Şeytan ona zahirinden ulaşıp hiçbir eziyet
veremediği gibi batınına (iç âlemine) ulaşıp herhangi bir vesvese de veremez.

Resûlullah Efendimiz (s.a.v) aynı şekilde Allahu Te-âlâ'yı ve sıfatlarını bilmemekten
yahut bütün bu konularda ilme ters bir halde olmaktan korunmuştur. Bu
korunmanın peygamberlikten sonra mevcut olduğu aklen ve ümmetin icmasıyla
sabittir; peygamberlikten önce olduğu ise haber ve nakil yoluyla sabittir.

Hz. Peygamber (s.a.v), dine ait bir hükme ve yüce rabbinden naklettiği vahye ters
düşecek bütün hallerden, korunmuştur. Bu, aklen ve dinen kesin olarak sabit olan
bir durumdur.

Resûl-i Ekrem (s.a.v), yalan söylemekten ve verdiği söze ters hareket etmekten de
korunmuştur. O, Allah tarafından peygamber olarak gönderildiği günden beri,
kasıtlı veya kasıtsız böyle bir şey yapmamıştır. Onun yalan söylemesi aklen ve icma
ile imkansızdır; çünkü bu, mucizeye (Allah tarafından özel olarak desteklenip
insanlığa örnek numune yapılmasına) terstir. Onun peygamber gönderilmeden önce
de hiç yalan söylemediği kesin olarak bilinmektedir.

Hz. Peygamber (s.a.v), bütün ümmetin icmasıyla büyük günah işlemekten uzak
kalmıştır. Hayat-ı saadetleri iyi incelendiğinde görülecektir ki o, küçük günahlara
ve sevimsiz işlere de bulaşmamıştır. Hatta onun şerefli gönlü, mubah olan şeylere
de ancak onun mubah olduğunu göstermek ve onunla yüce rabbinin taatine bir
destek bulmak için yönelmiştir.

Aynı şekilde Hz. Peygamber (s.a.v) hoşnutluk, kızgınlık, ciddiyet, şaka, sıhhat ve
hastalık gibi bütün hallerinde kusur işlemekten muhafaza edilmiştir. Onun, yüce
Allah'tan verdiği haberlerde ve tebliğ ettiği sözlerde yanılması, unutması, gaflete
düşmesi ve hata etmesi de ümmetin icmasıyla imkânsızdır. Çünkü böyle bir hal,
onun mucize sahibi olmasıyla çelişir. Tebliği ilgilendiren fiillerinde yanılmasının
caiz olması ise, o halde bırakıl-mayıp hemen uyarılması şartıyla olabilir. Bunun
hikmeti ve faydası, böyle bir durumda hükmün ne olduğunu göstermek ve koyduğu
hükümde ümmetin kendisine uymasını temin etmektir.

Âlimler, Hz. Peygamberin (s.a.v) dinle ilgili işleriyle, tebliği ilgilendiren sözlerinde
yanılmasını birbirinden ayrı tutmuşlardır. Onun sözlerinde bir yanılma
olmayacağını, bunun mucizeye ters düşeceğini söylemişlerdir. Fiillerindeki
yanılmaya gelince bu, mucizeye ters olmadığı gibi onun peygamberliğini de
zedelemez; aksine böyle bir durumda bir ilim beyan etmesine ve bir hüküm ortaya
koymasına sebep olur. Nitekim bu konuda Hz. Peygamber (s.a.v) şöyle
buyurmuştur:

"Ben ancak, bu konuda da bana uyulsun ve nasıl davranılacağı bilinsin diye bazan
unutturulurum.

Bu durum, noksanlık ve kusurdan uzak bir haldir; aksine o, tebliğde daha fazla
etkili olmakta ve bu sayede din nimeti tamamlanmış olmaktadır.

Hz. Peygamberin (s.a.v), dini tebliğe ve dinin hükümlerini açıklamaya girmeyen,
kendisine has dinî işlerine ve kalbî zikirlerine gelince, sûfîlerden bir grup ve kalp
ilimlerine sahip kimseler, bütün bu işlerde Resûlul-lah'ın (s.a.v) yanılmasının,
unutmasının, gaflete düşmesinin ve kusur etmesinin imkânsız olduğunu
söylemişlerdir.

Ümmetin âlimlerinden pek çoğu, onun dini tebliğ ve hükümleri tatbik görevi
dışındaki işlerde yanılmasını caiz görmüşlerdir. Bu işler, ümmetin yöneltilmesi,
halkın mallarının paylaştırılması, aile işlerinin düzenlenmesi ve düşmanlara karşı
tutumlarla ilgilidir. Fakat bu tür işlerdeki yanılması da sık ve devamlı değildir;
belki çok az meydana gelmiştir. Bunda da onu şerefli mertebesinden düşürecek ve
mucizesine ters düşecek bir durum yoktur.

Bil ki, Hz. Peygamberin (s.a.v) bir insan olduğunu göstermek için, saadetli
vücudunun dışına, hastalığın, acı ve elemlerin gelmesi caizdir; fakat bu şeyler asla
onun iç âlemine ve kalb-i şeriflerine ulaşmaz. Çünkü onun kalb-i şerifi sürekli Yüce
Rabbini müşahede etmekte ve O'nunla üns (özel muhabbet) halindedir.

Şunu da bil ki, Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v) hakkında söylediğimiz bu şeyler,
bütün peygamberler ve melekler için de geçerlidir; onlar da büyük ve küçük günah
işlemekten korunmuşlardır.

İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

Gönderen Konu: Peygamber’e Karşı Vazifelerimiz (Okunma sayısı 798 defa)

melek

Peygamber’e Karşı Vazifelerimiz

BENZER KONULAR