ALLAH İNSAN İLETİŞİMİ
İletişim, “bireylerin fikir, bilgi, tutum, duygu ve becerilerini çeşitli yollarla bir başkasına aktarma, iletme ve paylaşma süreci”dir. İnsanın Allah, aile, çevre ve toplumla olan ilişkilerinin kurulması, korunması ve geliştirilmesi iletişim becerisi ile sağlanır. İletişim bir bakıma duygu ve düşünceleri bir başkasına anlatarak ilişki kurmaktır.
İnsanın huzursuzluğuna sebep olan iletişimsizliğin temelinde iletişime kiminle ve nasıl başlayacağını bilmemesi yatmaktadır. İnsan, iletişim süreci içinde, Allah ve diğer insanlarla olan ilişkilerini geliştirir, kendini tanıma olanağı bulur.
Bunun için Allah, insanın iletişim bağlarını koparmasını yasaklamıştır; “Onlar ki fıtrat sözleşmesinden sonra Allah’ın aldığı sözü bozarlar, Allah’ın kurulmasını emrettiği bağları kesip koparırlar ve yeryüzünde ahlaki çürümeye neden olurlar, işte bunlardır hüsrana uğrayanlar.” (Bakara, 2/27)
Ayette koparılmaması emredilen bağlar dört şıkta özetlenebilir;
İnsanın kendisiyle olan bağı
İnsanın Allah ile olan bağı
İnsanın insan ile olan bağı
İnsanın tabiat ve evrenle olan bağı
Bireysel ve toplumsal huzurun temelinde Allah’ın korunmasını emrettiği bağlar olduğuna göre bu bağları koruyacak iletişimin de doğru sağlanması gerekmektedir. Kendi kendisiyle olan iletişimini sağlayamamış bir insanın yaratıcısı ile kaliteli, seviyeli ve tatmin edici bir iletişim sağlaması mümkün değildir. Çünkü insanın Allah ile iletişimin temelinde kendisini fark etmesi ve kendisiyle iletişim halinde olması vardır. Rahmet elçileri olan Efendilerimizin hayatlarını doğru bir şekilde anlama çalışması yaptığımızda bu neticeye ulaşıyoruz. Her bir peygamberimiz Rabbimiz tarafından vahiy ile muhatap kılınmadan önce kendisini anlama ve kendisiyle iletişim kurabilmesi için terbiyeye tabi tutulmuştur. Bizler de iletişimin zirvesi olan Allah-insan iletişimini kendi hayatımızda yaşamak istiyorsak önce kendi kendimizle doğru bir iletişime geçmeliyiz.
Kendisiyle doğru iletişimi kuran yaratıcısıyla iletişim kurmak için arayışa geçer. Efendimiz otuz beş yaşlarından itibaren bu arayıştan dolayı Hira mağarasında inzivaya çekilmeye başlamıştır. İlginçtir ki “Hira” kelimesi Arapça’da “arayış” anlamında kullanılır. Yani Efendimiz arayış mağarasında Rabbi ile iletişimi aramaktadır. Aramak, ihtiyaç hissetmenin bir neticesidir. İhtiyaç hissetmeyen arama gayreti sarf etmez. Öyleyse Allah ile iletişime geçmenin ikinci temeli bu iletişime ihtiyaç hissetmektir. Bu ihtiyacı gönülden yaşayan insan, dünyanın en büyük onuruna sahip olur ve vahye muhatap olur. Kur’an’ı, hayatına anlam veren Allah ile muhatap olduğunu bilerek okur. Şükür istendiğinde şükür, sabır istendiğinde sabır gösterir. Sorulduğunda cevap verir. “Şimdi söyle ey insan: Allah en iyi hükmeden değil de nedir?” (Tin, 95/8) Efendimiz bu ayeti her okuyuştan sonra Rabbi ile iletişimde olduğu için şöyle derdi: “Bele Ya Rab! Ve ene mine’ş şahidin.” “Elbette ey Rabbim! Ve ben buna şahidim”.
Uyumayan ve unutmayan bir Allah’ın gözetiminde olduğumuzu aklımızdan çıkarmamakta Rabbimizle diyaloga geçmenin temel ilkelerindendir. Namazlardan sonra okunan Ayetel Kürsi’nin gayesi de bu gerçeği her gün tekrar tekrar hatırlatmaktır.
Doğru iletişim kurabilmek için iletişime geçeceğimiz varlığı doğru bir şekilde tanımalıyız. Allah, kendisini bizlere Kur’an’da esması ile tanıtır. Aynı zamanda Rabbimiz hayata esması ile müdahale eder. Öyleyse Rabbimizi Kur’an’daki esmasından doğru bir şekilde tanıma gayretine girmeliyiz.
Bütün ibadetlerimiz Allah ile insan arasındaki diyalogu temsil eder. İbadetlerimizdeki şuuru artırmak Rabbimizle olan iletişimimizin kalitesini artıracaktır. Özellikle namaz ibadetimize ciddi bir şuur kazandırmalıyız. Secdelerimizi Efendimiz gibi uzun uzun yapmalıyız ki mekânsal yakınlığımız gönül yakınlığımıza vesile olabilsin.
Unutmayalım ki dünya hayatında mutmain olmak, ahirette ise razı olunan ve razı olan bir insan olmak Rabbimiz ile iletişimimiz sayesinde gerçekleşecektir. Vesselam..
Abdullah Büyük.
