İnadım İnat. Sonu Hüsran
İnatçı olmanın, bir insanın sırtına yük olduğunu ve onu anlamsız bir girdaba sürüklediğini yıllar geçtikçe daha iyi görebiliyorum.
Hangimiz inatçı olmadık? Özellikle çocukluk yıllarında bir şeyi tutturup olana kadar kök söktürmedik?
“Çocuk işte” diye büyükler kendilerini teselli ettiler.
Bu kötü ahlakı o dönemde bırakmayıp olgun yaşlarına ve ilerleyen yaşlılık yıllarına taşıyıp hayatı kendine ve çevresine de çekilmez kılan insanlar etrafındaki insanların enerjisini sömürüyor .
Ne sağlıklı iletişim kurulabiliyor, ne de birlikte yol alınıyor.
Kişi kendi eliyle hayatı kendine çekilmez hale getirebiliyor.
İnadında direten insanlar; ne yazık ki bu formatta yaşıyorlar.
Doğru yanlış ayrımını yapamayacak kadar kafasının dikine gitmek ve onun getirisinin bedelini acı içinde bir hiç uğruna aciz olarak yaşamak!
Eleştiriye kapalı nefsi, aynası olmayan davranışları, her yaptığının doğru olduğunu kabul ettirmedeki yersiz gayreti…
Allahım! ne büyük yük ve yorgunluk! Altından kalkılır gibi değil.
Kişinin nefsine suç üstü yapabilme özelliğine erişmesi; hafifleyip hayat yolunda kuş misali uçarak ilerleyişine yol açacaktır.
Çevresindeki insanlara imtihan olmayarak, vebal altında kalmadan, anlam içeren bir hayatın içinde olacaktır.
Şu anlamlı sözler rehber niteliği taşıyor adeta bizler için;
Tutarlı olmak değişmez olmak değil,
Kararlı olmak inatçı olmak değildir,
Disiplinli olmak sert olmak değildir,
Kar yavaş ve devamlı yağarsa tutar. (Nevzat Tarhan )
Ahlakımızdan inatçılığı çıkarıp, kararlılığı yerleştirirsek; karakterli, ne istediğini bilen anlaşılır bireyler olabiliriz.
İslam ahlakıyla yol alan bireylerin yaşam tarzlarında kalite ve standardı yakaladıklarına şahit olmuşuzdur.
Bir Müslümanın Allah’ın sevdiği ahlak ile ahlaklanmayı dualarına ve davranışlarına dahil etmesi ve bu doğrultuda çaba sarf etmesi kalbine huzur verir.
Huzur; ruhun aradığı ve mutmain olmayı arzu ettiği ve yürekten istediği şeydir.
İnatçılık ile mutsuzluğa talip olan nefisler!
Gelin siz siz olun; zorluğa, yalnızlığa, sebepsiz karanlığa talip olmayın.
Hüsnü ahlaka talip olan nefisler!
Kalp sükunu, halk içinde hak ile beraber olma şerefi, aydınlık İslam nuru Rabb’imin izniyle sizlerin olur inşallah.
Dünyaya gelip de bu değerlere sahip olmadan göçüp gitmek ne büyük bir kayıp olur bizim için.
Aile İçi Karmaşa
Günümüzde psikolojik hastalıkların toplumda hızla yayılması devam ederken dikkatlerden kaçan mühim bir durumdan bahsetmek isterim.
Sizlerin de dikkatini çekti mi acaba ?
Evlerde herkes birbirine bağırarak konuşuyor.
Baba yüksek perdeden ne demek istediğini ifade ediyor.
Anne aynı şiddette anında atağa geçiyor.
Çocuklar tüm bu karmaşada “aile içi iletişim bu olsa gerek” diye düşünüyor.
Ve yanlış örneklerle büyüyorlar.
Tanıdık geldi mi bilmiyorum sizlere?
Ne kadar acıdır ki bunun farkına varışımız, çocuklarımız boyumuza ulaşıp, karşımızda bağırarak saygısızca cevaplar verdiğinde anlıyoruz ne yazık ki.
Ve vahhlar eyvahlar başlıyor ama artık çok geç!
Bahtiyarlıktan uzak bir yuva ve acı bir ifade yüzlerimizde.
Çok sevdiğim sözlerden biri;
“İçinden kadın haykırması yükselen bir ev, bahtiyarlık yüzü görmemeye mahkumdur. ” (Sadi Şirazi)
Sükutu, sabrı, konuşurken karşındakinin sağır olmadığını, onunda bir kalbi, duyguları olduğunu ve neler hissedeceğini; çocuk ailesinden öğrenir.
Anne-baba tüm bu hasletlerden uzak ise o zaman çocuklarına ne verebilir?
Tahammülsüz bir nesil ve gençliğin söylemiyle atarlı bir gençlik!
Sakinliğin, huzurun ve saygının yuvaya yerleşmesi için, yeri geldiğinde gözlerin konuştuğu,
yeri geldiğinde beden dilinin öne çıkıp iletişime geçmesi, sözlerin kıymetinin artmasına neden olur.
Her daim söz ilmi hakim olmaz yuvaya hal ilmi daha etkilidir.
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
