Hayata Açılan Kapı - Okumak!
Dünyanın giderek hızlanan değişimi içinde elbette bizlerde başlangıçta ortaya çıkan kişiliklerimizi bir nebze de olsa korumaya çalışıyoruz. Ancak edindiğimiz dünya görüşleri ya statikleşerek çürümeye ve yozlaşmaya ya da hızlı bir devinimle başka bir şeye dönüşmeye başladı. Çoğu kişi için bu durum, her an oluşmakta olan yeni dinamikler doğrultusunda, dünya görüşünde sürekli değişiklik yapma ihtiyacı oluşturuyor. Her iki durumda temel bir takım problemlerin neticesi olarak ortaya çıkıyor ve giderek bir karakter haline geliyor. Bu problemlerin sayısı ve zorluğu o kadar çok ki, bir insanın el yordamı ile işin içinden çıkabilmesi oldukça zor görünüyor. Onun için bugün problemlerden çıkışın kapısı da problemlerin içinde kaybolmanın karmaşası da kitapların yolculuğundan daha doğru bir ifade ile insanın kitaplara, okumaya yaptığı yolculuktan geçiyor.
Belki de bu hayat yolculuğunun içinde insanın sahip olduğu en büyük zenginliğin dil oğlunu düşünüyorum. Onun neticesi olan diğer her şey bizim sınırlarımızı, çerçevemizi belirliyor. Nihayetinde dil insanların ortak paydası olarak karşımızda duruyor. Her satır, her paragraf, her sayfa yeni bir keşif imkânı sağlıyor. Aslında okumak için satırlar içerisinde yola çıkan her insan önce kendine yaklaşıyor. Kendini anlıyor, fark ediyor. Muhtemelen yazar içinde başka bir boyuttan kendine doğru bir gidiş, bir keşif olduğunu söyleyebiliriz. Bugün beş yüzyıl öncesinden bir yazıyı alıp bugüne taşıyoruz. Çoğu zaman bu zaman yolculuğunda hakikatin bir tane bile çizik almadığını görüyoruz. Ya da zamana direnen nice problemin esvap değiştirerek kendini yeni olarak takdim etmeleri oldukça gülünç geliyor. Hikâyeler belleğimiz, kütüphaneler bu belleğin depolarıdır ve okumak da, onu tekrar kendi deneyimlerimize dönüştürerek ve eski nesillerin muhafaza etmeye uygun gördükleri hatıraların üzerine inşa etmemizi sağlayarak bu belleği yeniden oluşturabilmemize olanak veren beceridir. İşte bu becerinin açığa çıkması gerekiyor. Çünkü bu becerinin açığa çıkması muhatabın gelişimini, varlığını ve bütün sosyal hayatı etkiler.
Kitaplar hakkında, okuma hakkında malum olduğu üzere birçok klişe var. Bu klişelere saplanmadan insanın kendini keşfine çıkmadı bu da büyük bir kazançtır. İsterseniz hayatınızı bir kontrol edin, belki de sizi hiç yarı yolda bırakmayan şeyin okuma ile kitap ile kurduğunuz bağ olduğunu göreceksiniz. Düşüncenizi, fikirlerinizi ve hatta yaşantınızı geliştiren, ileriye götüren en önemli hasletin bu olduğunu göreceksiniz. Hatta öyle ki kompleksiz, mihnetsiz ve sadece gayrete ve hayrete itibar eden yani emeğin karşılığını veren bir bağdan bahsediyorum. Sizinle sadece hayatın bir yönü ile bağ kurmayan ve her yönüne temas eden bu yoldaşlık, yolun zeminini sağlamlaştırdığı gibi o yolda olana da mukavemet kazandırıyor.
Dünyanın hızından, tüketimin, gösterişin pervasızlığından sadece içinde kaybolduğunuz, gittikçe zenginleştiğiniz metinler sizi çıkartabilir. Bugün yüzyıllar öncesinden hikmetli bir sözü alıp paylaşabiliriz, aforizma kasabiliriz ancak bunlar anlık popüler heveslerin tatmininden başka bir şey getirmez. Eğer hikmetin kendisi yoksa Yunus’un deyişi ile “Bu nice okumaktır.” Okudukça insan ölümü, hayatı yani dünya ve ahiret dengesini kurdurur. İnsanın yaşadığı hayatı şiir tadında ince bir sızı gibi yaşamasına vesile olur. Ki ağır yüktür. Bilmek eylemeyi, eylemek ise güzeli ama çileliyi getirir. Vicdan, akıl ve fikir terazilerinin kefelerini sağlamlaştırır. Bu da bu hayatta rüzgârın önündeki yaprak olmayı engeller. Onun için okuma bilmeyen Peygambere ilk emir de “Oku”dur. Okumak insanın kendine gelmesini sağlar ki, kendini bilen haddini bilir, Rabbini bilir. Hoşça bakın zatınıza.
Mehmet Biten.
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
