AKRABASIYLA İLİŞKİSİNİ KESEN CENNETE GİREMEZ
Şuurlu Müslüman aileler, Efendimiz’in (s.a.s) “Akrabalık bağını koparıp, akrabasıyla ilişkisini kesen cennete giremez.” (Buhari) uyarısı gereği, akrabalık bağının cennete giden yolda en büyük barajlardan biri olduğunu bilirler ve akrabalarıyla ilişkilerini buna göre düzenlerler. Onların namazlarına, oruçlarına, tesettürlerine bakan Allah’ın, kaynana ve kayınbabalarıyla, gelinleri ve damatlarıyla, anne-babaları ve akrabalarıyla ilişkilerine de bakacağını unutmazlar. Onlara namazı ve orucu emreden Allah’ın akrabayla güzel geçinmeyi de emrettiğini bilirler.
Şuurlu Müslüman aileler, Efendimiz’in (s.a.s) “İçlerinde akrabalık bağını koparan birinin bulunduğu bir topluluğa rahmet inmez” (Buhari, Edebü’l-Müfred) uyarısı gereği, evlerinin, yuvalarının Allah’ın rahmetinden mahrum kalmaması için aile fertleri içerisinde akrabasıyla küs olanlar varsa derhal onları barıştırmak için gayret ederler. Akrabayla küslüğün Allah’ın rahmetinden uzak olmayla aynı şey olduğunu bilirler.
Şuurlu Müslüman aileler, Efendimiz’in (s.a.s) en yakın sahabelerinden Abdullah b. Mesud’un (r.a) bir sabah namazı sonrasında dua ve zikir için toplanmış insanlarla beraberken “İçinizde akrabalık bağlarını koparmış birisi varsa kalksın ve buradan ayrılsın. Çünkü biz Allah’a dua etmek istiyoruz. Semanın kapıları ise akrabalık bağlarını koparanlara kapalıdır.” (Beyhaki) şeklindeki insanı dehşete düşüren uyarısı gereği, akrabayla ilişkilerin dualarına kadar bile etki edeceğini bilir ve ona göre hareket ederler.
Şuurlu Müslüman aileler, Efendimiz’in (s.a.s) en yakın dostlarından Ebu Hureyre’nin (r.a) bir Cuma akşamı ibadet için toplanmış insanlarla beraberken, üç kez üst üste ısrarla “İçinizde akrabalık bağını koparan birisi varsa buradan ayrılsın, çünkü ben Efendimizden (s.a.s) işittim, her Cuma akşamı ameller Allah’a arz edilir. Akrabasıyla bağlarını koparmış olanların amelleri kabul edilmez.” (Buhari, Edebü’l-Müfred) şeklindeki uyarısı gereği akrabayla ilişkilerin amellerimize dahi etki edeceğinin farkındadırlar.
Şuurlu Müslüman aileler, Efendimiz’in (s.a.s) “Ahirette cezasını ayrıca vermekle beraber, dünyada Allah’ın çabucak cezalandırmasını en fazla hak eden günahlar, zulüm ve akrabasını ihmal etmektir” (Tirmizi) uyarısı gereği, akrabayı ihmal etmenin, onunla bütün ilişkileri kesmenin ahirette başlarına büyük belalar açacağını bildikleri gibi, daha dünyadayken de bu ihmalin ciddi sonuçlar doğurabileceğinden korkarlar ve ona göre hareket ederler.
Şuurlu Müslüman aileler, Efendimiz’in (s.a.s) “Asıl iyilik seninle ilişkisini kesmiş akrabaya yapılan iyiliktir” (Buhari) hadisi gereği kendileriyle bağlarını koparmış akrabalarına karşı da iyilikte bulunmaya gayret ederler. Bir adam “Ya Rasulallah! Benim akrabalarım var. Ben kendilerini ziyaret ediyorum, onlar bana gelip gitmiyorlar. Ben onlara iyilik ediyorum, onlar bana kötülük ediyorlar. Ben onlara anlayışlı davranıyorum, onlarsa bana kaba davranıyorlar” dedi. Efendimiz (s.a.s) “Eğer dediğin gibi isen, onlara sıcak kül yutturmuş oluyorsun. Sen böyle davrandıkça, Allah’ın yardımı seninledir.” (Müslim) hadisi gereği, akrabalarından sürekli kötülük görseler dahi onlarla bağlarını koparmazlar.
Ancak akrabaları yoğun bir şuursuzluk virüsü, ciddi, bulaşıcı ve tedavi edilmesi güç bir ahlaksızlık mikrobu taşıyorlarsa bu hastalıkların kendi ailelerine, eşlerine ve çocuklarına da bulaşmaması için onlarla ilişkilerine de muhakkak bir düzenleme getirirler. Bağları tamamen koparmadan “Akrabalarınıza bir selamla dahi olsa iyilik ediniz” hadisi gereği hiç olmazsa selam alıp verecek düzeyde ilişkilerini devam ettirirler.
Abdülaziz Kıranşal.
DEVLET GİBİ EVLER
İslam’ın Medine’de bir devlet haline geliş süreci adeta bir karargâh vazifesi gören evlerden başlamıştır. İslam’ın devletleşme sürecinde dört ev günümüze örnek olması açısından ön plana çıkmıştır. Bu süreçte birinci ev Efendimiz(s.a.s) nübüvvet görevinin en zor ve çetin zamanlarını yaşarken “Üzülme, yemin ederim ki Allah hiçbir zaman seni utandırıp üzmez. Çünkü sen asla yalan konuşmazsın. İşini görmekten âciz kimselerin elinden tutarsın. Yoksula sahip çıkarsın. Misafirleri ağırlarsın. Akrabana yardım edersin. Emanete riayet edersin. Haksızlığa uğrayan kimselere yardım edersin” (Buhari) diyen Hz. Hatice’nin evidir. İslam’ın bir nizam haline geliş süreci bu evde başlamıştır. Yüz yirmi bin kişilik sahabe kadrosunu yetiştirecek Efendimiz (s.a.s) karşılaştığı bin bir türlü zorluk ve sıkıntının, boykotların, yok saymaların, alaya alınmaların, işkencelerin ve tehditlerin tesellisini bu evin akşamlarında bulmuş ve her sabah büyük bir moralle cahiliyenin ve şirkin üzerine bu evden yolcu edilmiştir.
İslam’ın çekirdek kadrolarının yetiştiği ve örgütlendiği ikinci ev “Yâ Rasûlallah (s.a.s), evim, evinizdir. Emrinizdedir. Nasıl, ne zaman ve ne kadar arzu ederseniz, kullanabilirsiniz.” diyerek evini İslam davasına vakfeden Erkam bin Ebi’l Erkam’ın (r.a) evi olmuştur. İlk eğitimler, dersler ve sohbetler burada gerçekleşmiş ve ilk stratejiler, planlar bu evde belirlenmiştir. İslam’ı devletleştirecek ana kadro bu evde iman etmiş, bu evde eğitilmiş ve Kâbe’ye yürüyüş ve ilk meydan okuyuş bu evden başlamıştır. Cahiliyenin karanlık çağından bir asr-ı saadet medeniyeti doğuracak fikirlerin temelleri bu evde atılmıştır. Kalpler birbirine bu evde kaynaşmış ve fertler bu evde bir İslam cemaati halini almıştır.
İslam’ın devletleşme sürecinde üçüncü ev Mus’ab bin Umeyr’in (r.a) Medine’de karargâh seçtiği “Ben Allah’a ve Allah’ın Resûl’üne verdiğim sözü tamamlamak, yerine getirmek, yardım hususundaki sözümü fiilimle gerçekleştirmek üzere biat ediyorum.” diyen Esad bin Zürare’nin (r.a) evidir. Bu ev merkez alınarak yapılan toplantılar ve geliştirilen stratejilerle Medine’de İslam devletinin kurulması için gerekli alt yapı sağlanmış, hemen hemen Medine’deki bütün evlere girilmiş ve Efendimiz’in (s.a.s) Medine’ye hicret edebileceği zemin hazırlanmıştır.
İslam’ın devletleşme sürecinde dördüncü ev ise Efendimiz’in (s.a.s) Medine’ye hicret ettiğinde misafir kaldığı ve Medine İslam devletinin ilk kararlarının alındığı, “Ya Rasûlallah (s.a.) sizin bulunduğunuz bir evin üstünde bulunmak bize yakışmaz, lütfen siz yukarı buyurun biz aşağıda kalalım” diyerek evinin üst katını Efendimiz’e (s.a.s) tahsis eden Ebû Eyyûb el-Ensârî’nin evidir. Bu dört ev ve dört aile İslam’ın bir nizam haline gelişinde evlerimizin ve ailelerimizin en az bir devlet kadar önemli olduğunu ortaya koyan en güzel örneklerdir.
Bugün de İslam’ın yeniden devletleşmesi, evinde Efendimiz’i (s.a.s) misafir eder gibi İslam’ı yaşayan örnek aileler ve bu ailelerin İslam’a açtığı evleri sayesinde gerçekleşecektir. Modern cahiliyeden yeni bir asr-ı saadet medeniyeti kuracak nesiller bu evlerde yetişecektir. Bu evlerde büyütülen hedef ve idealleri hayata geçirecek salih ve saliha nesiller, İslam ümmetinin geleceğini inşa edeceklerdir.Ev ev büyüyen İslam davasının kutlu soluğu ile Yeni Bir Dünyanın temelleri atılacaktır inşallah.
Abdülaziz Kıranşal.
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
