Cenneti İstiyor muyuz?
”Ya Rabbi!,göğsümü ve gönlümü genişlet,işimi kolaylaştır,dilimin bağını çöz,sözümü anlaşılır eyle.”
Ebu Hureyre (r.a) şöyle dedi:
“Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurdu:
‘Allah cenneti yarattığı vakit Cebrail’e şöyle dedi:
−‘Git cennete bak.’
Cebrail gidip cennete baktı.
Sonra geldi ve:
−Ey Rabbim! İzzetine yemin olsun ki, cenneti kim işitirse muhakkak ona girer dedi.
Sonra Allah onu zorluklarla donatıp:
−‘Ey Cibril! Git cennete bak’ buyurdu. Cibril gitti ve cennete baktı.
Sonra geldi ve:
−Ey Rabbim! İzzetine yemin olsun ki, ona kimsenin girememesinden korktum’ dedi…”
“Ey Rabbim! İzzetine yemin olsun ki, cenneti kim işitirse muhakkak ona girer.” diyordu Cebrail, peki biz işitmemize rağmen cenneti hakedenler gibi miyiz?
Kendimizi kesinlikle onlarla bir tutamayız ama sahabelerin nesi vardı iman etmek için.Bizim 5 vakit namazımız var bir kere her vaktini iple çektiğimiz(!) hatta nafilelerimizde
var asla aksatmadığımız(!) , cumalarımız , bayramlarımız … Sümeyye(r.a)’yi ve Yasir(r.a)’i sorarım o zaman size onlar kaç vakit namaz kılmıştı, mesela kaç gece teheccüde kalkmıştı
Sümeyye(r.a) ya da kaç cumaya koşmuştu Yasir(r.a) .Cevap belli kardeşlerim bunların hiçbiri olmamıştı,peki olmamıştı da nerden geliyordu bu iman ?Biraz düşünelim
bizim bu kadar imkanımız varken imanımızı arttırmak için; neden olmuyor, ne eksik acaba?
Onların seviyesine erişemeyiz , onlar Allah Resulü(s.a.v)’nün en iyi komutanları , en sadık dostları , onlar ki Allah’ın Aslanları ve meleklerin bile haya ettiği yaratılmışlardı…
Peki bir çocuğun imanı kadar bile var mı imanımız bunu düşünelim kardeşlerim.
Siyonist İsrail’in katillerinin karşısına geçipte “Siz teröristsiniz.” diyebilecek bir iman hangimizde var ?
Ya da Arakan’daki putperestlerin zulmüne karşı zindanlarda bile Kur’an okumaktan vazgeçmeyen bir iman ,
Suriye’deki zalimin yaptıklarına karşı sadece “Allahuekber Allahuekber” diyebilecek kadar imanda sebat hangimizde var?
Bir çocuk imanı kadar bile olmayan imanımızı sorgulayalım kardeşlerim,ne yapıyoruz,hangi yoldayız,dünyalıklar gözümüzü kör mü etmiş, yoksa zorlukları görünce
“Bizim bir davamız var…,Cennet istiyoruz tabi ki…,Sabredin kardeşler…” demeye devam mı ediyoruz?