Gönderen Konu: Kulluk kimliğimiz 1 (Okunma sayısı 727 defa)

fanidunya · « : Eylül 11, 2017, 01:33:06 ÖS »

Kulluk kimliğimiz 1

İnsan, kul, Müslüman, mümin, halife, vatandaş, ümmet, mezhep, ırk vb. kimliklerimiz /aidiyetlerimiz bizi tanımlar.

İnsan olarak yaratmış bizi, her şeyi Yaratan, varlığını sürdüren, yöneten Rabbülalemin. Unutmak ve ünsiyet anlamlarında... Allahu Teâlâ insanı âlemlerin içinde de “eşrefi mahlûkat”, “ahseni takvim” ve yeryüzünde Kendisinin “halife”si sıfatlarıyla nitelemiş, Kendi esmai hüsnasından “mümin” adıyla da isimlendirmiş, tüm kitaplarında “müslim” olarak zikretmiştir. İnsana Esma-i Hüsnası ile tecelli etmiş, onu şereflendirmiştir.

İnsan akıl kuvveti, şehvet kuvveti, gazap kuvveti ile donatılmış. Bunların ıslahıyla hikmet, iffet, şecaat kazanılır. Bunların toplamıyla adalet fazileti kazanılır.

İnsan, hayır veya şer yollarına gitme, seçme imkân ve kabiliyetine sahip olarak yaratılmıştır. “Biz insana hayır ve şer yolları olmak üzere iki yol gösterdik.” (El-Beled 10)

İnsan: aceleci, zalim, cahil, cimri, hırslı, nankör, husumet, cedelci... Vasıflarıyla yaratılmış. Hem de bu vasıflardan uzak durması, karşıtı güzel vasıfları da kazanması emredilmiştir.

Akıl göz, vahiy ışık gibidir; akıl lambaya, vahiy de enerjiye benzer.

İlk insan Adem (a.s) topraktan yaratmış, ruhundan üflemiş, sırtından zürriyetini çıkartıp, hayat ve şuur vererek Kendi Rububiyetine bizlerin de ubudiyetine şahitler kılmış, Rububiyetiyle insanları şereflendirmiş, tenezzül buyurarak muhatap almış, ikramla biz kullarına yeryüzünde halifesi ve kulları sıfatlarıyla sadece ve ancak Kendisine kulluk/itaat edeceğimize, Kendisiyle birlikte veya Kendisinden başka hiçbir mahluka (nefis, şeytan, tağut vb.) Kullukta bulunmayacağımıza, hayatımızı Kendi rızasına ve emirlerine uygun olarak yaşayacağımıza ilişkin “icab”ta bulunarak bizlerden de “kabul” beyanlarımızı/sözlerimizi almış ve bizi bu sözümüzde vefa veya vefasızlıkla dünyaya göndererek denemektedir. İlahi hikmet gereği olarak bu sözleşmedeki taahhütlerimize (ahde vefa) bağlı bir hayat sürdüğümüzde hem dünya, hem de ahiret hayatı mutluluğu vaadi var. “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” beyanına “bela” (evet) sadece ve yalnız ancak Sen›sin Rabbimiz. Senden başka veya Seninle birlikte hiçbir şeyi, kimseyi rab olarak tanımayacak, onlara kulluk /itaat etmeyeceğiz... Demişiz. (Araf,172)

Dinin (İslam) “Rububiyet ile ubudiyet arasındaki egemenlik/emretmek ve bu emirlere tam itaat/ teslimiyet ilişkileri” olarak tanımlanması ne kadar güzel ve anlamlı...

Din de kelime olarak zaten karşılıklı taahhütleşmek, alış-veriş/borçlanma sözleşme değil mi? Ve Allah (c.c) katında gerçek hak ve doğru din de yalnızca Kendi dini İslam değil mi? İşte Müslüman da O’nun (c.c) egemenliğine/emir ve yasaklarına riayete söz verip, O›na (c.c) teslim olan anlamına geliyor. Tevhid, şehadet bizim kimliğimiz oluyor. Ben O›nun kuluyum, sadece... Diyoruz.

İlk insan Adem’den (A.S) son Elçisi Hz. Muhammed (S.A.V)›e kadar tüm peygamberler Müslümandılar; kendilerine tabi olanlar da Müslüman oldular. Allah-u Teâlâ (c.c) tek din göndermiştir. Adı da İslam›dır. Hristiyanlık, Yahudilik, İncil ve Tevrat’ın tahrifiyle ortaya çıkartılmış sapkınlıkların adlarıdır. Tüm peygamberler yeryüzünde sadece Allah-u Teâlâ›nın Rububiyetine çağırmışlar, yaratıklara kulluktan sakındırmaya çalışmışlardır. Ve Allah›ın dini İslam, son Kitap Kur›an ve Son Elçi (S.A.V) ile tamamlanmıştır. Tüm zaman ve coğrafyalarda herkes için en üstün, geçerli bir nizam olarak insanlara teklif ve tavsiye edilmiştir. Kendi irade ve tercihimizle ya O›nun gösterdiği, çağırdığı yolda yürürüz veya yasakladığı sapkın kulların yollarına sapar, hem dünya hem de ahiret hayatımızı kendimize zindan ederiz...

Bir hadis-i şerifte bildirildiğine göre “bezmi elest”teki sözümüze vefa göstererek, O›na kullukla, şirk koşmaksızın hayatımızı sürdürebilirsek sonunda cennet vaadi/taahhüdü var. Ve bu O›nun taahhüdü. Kullarının da O›nun üzerindeki hakkı oluyor... Rububiyet, hak ve yetkisi yalnızca ve ancak Allah-u Teâlâ (c.c.)›ya aittir. Yaratılmışlara kulluk en büyük zulümlerdendir, şirk büyük bir zulümdür. Zulüm, kendine ait olmayan hak ve yetkileri kullanmaya teşebbüsle ortaya çıkıyor.

“Yaratmak da emretmek de yüceler yücesi Rabbülaleminindir.” (Araf,54)

“Göklerde de yerde de egemenlik/hükmetmek O›nundur.” (Furkan,2)

“O(c.c) arşın, göklerin, yerin ve arasındakilerin, her şeyin Rabbidir.”

“Müşrikler, her şeyi yaratan, rızıklandıran ve yönetenin Allah (c.c) olduğuna inandıkları halde yine de “müşrik”tiler. Çünkü yeryüzünde Allah-u Teâlâ›nın egemenliğini/emretme kanun koyma, hayatını düzenleme sıfatını (Melik, Hakim, Rab, İlah...) kabul etmiyor ve O (c.c) bizim dünyadaki hayatımıza karışmasın, biz bildiğimiz gibi, kullarının, nefsin, şeytanın hükümleriyle yaşayalım inancındaydılar...

“Hristiyanlar ve Yahudiler rahiplerini ve hahamlarını rab edindiler...” (Tevbe,31) (Haramı helal, helali de haram saydıklarında onlara itaat ederek)

Allah-u Teâlâ›nın bir hükmü/emir ve yasağı karşısında buna aykırı hüküm koymak şirktir, zulümdür. Rububiyete yeltenmek, haddi aşmaktır. Onlara itaat etmek de şirktir, kullara kulluktur.

Bahaddin Elçi.

fanidunya · « **Yanıtla #1 :** Eylül 16, 2017, 01:49:03 ÖÖ »

Kulluk Kimliğimiz 2

Bizler hem namazda / Fatiha’da bu ahdimizi hatırlıyoruz. Yeniliyoruz. Tazeleniyoruz. Hem de kelime-i tevhid ve şehadetlerimizle onları tekrar etmek suretiyle ezeldeki sözleşmemizi hatırlıyor, tekrarla ahdimizi yeniliyoruz. Hac’da / İstilam’da da aynı anlam var.

Bu kelimelerle Rabbimizle kulluk ilişkimizi ifade ediyoruz. Bu ilişki dinimizin/tevhidimizin/ şehadetimizin O’nunla olan iman, hukuk, siyaset, ahlak vb. ilişkilerimizin de ifadesi olmuş oluyor...

Unutmakla malulüz. Vahiyle, elçileriyle bize hatırlatıyor, ahdimize vefa göstermemiz için uyarıyor, çoğumuzun da “ahdine vefa” göstermeyeceğini beyan buyuruyor. “Siz Bana verdiğiniz sözü tutun; Ben de size vaadimi yerine getireyim.” Buyuruyor... “Esfeli safilin ile Âlâyı illiyyin arasında alçalıp yükseliyoruz.

Kulluk/din bütündür, parçalanamaz, bölünemez...Hayatımız, vatandaşlığımız bölünebilir mi? Bir devletin vatandaşının emirlerin bir kısmına uyup, bir kısmına uymaması cezayı gerektirmiyor mu? Kaldı ki bu emirler eksik, yanlış, hatta zararlı bile olabiliyor... Rabbimizin hükümleriyse üstün ve doğrudur.

İslam barış demek... Rabbimizle sözleşme akdedip, O’na teslim olunca taraflar arasında itaatle barış/ adalet sağlanıyor. Rabbimizle bu sözleşmemizi ihlal ettirmek için nefsimizi ve şeytanı bize musallat etmiş. O doğru yolun üstüne oturarak bizi başka yollara saptırmaya çalışacak.

Biz O’na uyarak günah işlediğimizdeyse biz istiğfar ettikçe bizi affedecek. Şeytanın ihlaslı kullara nüfuzu yoktur.

Kimliklerimiz/aidiyetlerimiz bizi öteki varlıklardan, özelde de diğer insanlardan ayıran özelliklerimizin toplamı gibidir. Öyle ki biz, “ben/zat” özelliklerimizle birbirimizden ayrılır, farklılaşır, tanınır, çağrılırız... “Ben” tek olsa da özelliklerimiz çoktur. Çokluk ve benzerlik içinde farklılığımızla tanınırız... Aynılık ise yoktur. Kimliklerimizin bir kısmı yaratılıştan/doğuştan Yaratıcı tarafından bağışlanmıştır. Birçok kimliğimiz de sonradan edinilmiş/kazanılmıştır: Evlilikle, sözleşmelerle, eğitimle... Vatandaşlık kimliğimizi doğuştan ediniyoruz. İstisnai olarak da edinilebiliyor. Çıkartılabiliyoruz da... Bu kimlik hukuki ve siyasi bir kimliktir. Nasıl ki kulluk, Allah’a hukuki/siyasi/itikadi bağlılıksa, vatandaşlık da ilgili devlete bağlılıktır.

Kimliklerimizin bir kısmı daha “ruhlar alemindeyken” edinilmiştir. Şehadetle, kelime-i tevhidle müslüman/ kulluk kimliğimizi o zaman almışız... Rububiyetine “bela” diyerek, sonradan da “işittik ve itaat ettik” diyerek hem mümin hem müslim olmuşuz.

Her bir insan, belki de her şeyimizle fiziksel, zihinsel, ahlaki, ruhsal anlamlarında birbirimize benzesek de ayrı ve farklıyız. Sesimiz, parmak izlerimiz, saç tellerimizin farklı oluşları ortaya çıkmıştır. Kısaca her birimizin geni/kimliği ayrı, farklı ve kendimize ait, başkalarınınkinden farklı özelliklerimizi taşır, kapsar... Bu Yaratanın ilim, hikmet ve kudretinin sınırsızlığını gösteriyor. Yeryüzünde yaşarken hem nefis, şeytan düşmanlarıyla, hem de zalimler, tağutlar “İşittik, isyan ettik” diyenlerle ila-i kelimetullah için cihad edeceğiz.

“Bela” demişiz; “İşittik, itaat ettik” demişiz. La ilahe illallah demişiz… Diyoruz... Tevhidimiz zalimlere, tağutlara, şeytana ve nefse kulluğu red ve inkârla başlıyor. “La Rabbe İllallah”, “La hükme illallah “, “La mabude illallah...” Tevhid kalıbı içinde tüm esma-i hüsna ve sıfatları, fiilleri, hükümleri tefekkür ve idrak etmeliyiz. Çünkü Zatında olduğu gibi, sıfatlarında, isimlerinde, fiillerinde, hükümlerinde de tekdir, yardımcısız, eşsiz, benzersizdir. Kemal sıfatlarla muttasıf, noksan sıfatlardan beri ve yücedir.

Dini /düzeni de öylece ekmeldir, üstündür, eşsizdir... Ve tevhidle İslam’dan başka din ve düzenleri reddetmiş oluyoruz. Tüm beşeri sistemlere hayır (lâ) diyoruz.

Kulluk emanetini sema, arz, dağlar üstlenmekten çekinmişler, biz üstlenmişiz (Ahzab,72 ) O’nun adına yeryüzünde “halife” olmamız O’nun hükümleriyle, nizamıyla insanların adalet ve barış içinde yaşayabilmeleriyle dünya ve ahiret saadetine ulaşması içindir.

İbni Haldun: “Tüm insanları şeri esaslara göre yönetmektir. Tüm maslahatlar ahiret maslahatına yöneliktir. İmamet dini korumada, dünyayı din ile idare etmede şeriat sahibine vekalettir” (Mukaddime,190) Yeryüzünde sadece Allah’a kulluk/itaat yapılacak, Yaratılanlara ibadet/kulluk yapılmayacak sözü verilmiş. (Araf,172 ) “Ubudiyyet/kulluk dört hasletle gerçekleşir. Ahde vefa, Hududullah’ı koruma, olana rıza ve nimetler gittiğinde sabırdır. “Takvanın zahiri yönü Allah’ın koyduğu sınırları muhafaza ve Batıni yönü ise ihlas ve niyettir. ( Ahmed-er Rufai hazretleri) (k.s.)

Şeytan sapkınlıkları, inkarı, şirki, haramları güzel göstererek, bizi Tarik-i müstakimden ayırmaya, günaha sokmaya çalışacak. O’nun görevi bize düşmanlık. Kendisi gibi bizi de ateşe çağırıyor. Rabbimiz de bu düşmanlığından dolayı O’na muhalefet etmeyi, aldanmamayı emrediyor. Ayrıca yaratılışımızdaki nefsimizi de yine sakınılması gereken bir düşman olarak tanıtıyor. Nefsi, şeytanı, tağutları veli, Rab, İlah edinmememizi, hatta onlarla savaşmamızı, onlara muhalefet etmemizi (cihad) emrediyor. Hem cin şeytanlar, hem insan şeytanları Rabbimizle olan sözleşmemizi ihlal etmemiz için bizi olumsuz etkilemeye çalışırlar. Bizim de kulluğumuz gereği bu anlaşmamızın bozulmaması için, ahde vefa için Allah-u Teâlâ’nın ve bizim düşmanlarımızla cihad sorumluluğumuz var. Bu sözleşmemizi ihlal ettiğimizde barış yerine çatışma, kargaşa, huzursuzluk, adalet yerine zulüm ortaya çıkar. Barışı ve adalet korumak ve kurmak için cihad farz... Kısaca barış, adalet sağlanmasıyla dünya ve ahiret saadetimiz için cihad farz kılınmış. Düşmanlarımız olan nefis, şeytan ve tağutlara uyarak günah işlediğimizde mümin adımız (fıtrat bozuldukça) fasık, kâfir, müşrik, münafık olarak adlandırılırız. Fıtratımız korunup, geliştirildiğinde (nefsimizin tezkiyesi, kalplerimizin tasfiyesiyle “muhsin”, “muttaki”, “salih ve veli” vb....) ile vasıflandırılırız.

Akıl bizi vahye bağlayan, vahyi, enfüsi ve afaki ayetleri anlamaya yarayan bizi mükellef kılan bir cevher, nur ve Hakk’tan bir elçidir ki yeri kalptir. Furkan nimetini de Rabbimiz takva sahiplerine ikram ediyor. “Eğer ittika ederseniz, Allah size furkan verir…” (Enfal, 29)

Hayat kitabımız Kur’an, bizim için hem mizan hem de Furkan’dır. Biz Müslümanlara tevhidle şirki, hak ile batılı, adaletle zulmü, doğruyla yanlışı, iyiyle kötüyü, yararlıyla zararlıyla, güzelle çirkini, haramla helali, dost ile düşmanı, hidayetle dalaleti... Bildiriyor, öğretiyor. Ve bizim için bunları değerlendirecek, ayırt edebilecek ve tercihimizi doğru yapacak iki büyük nimet ikram ediyor: Akıl ve takva...

“Takva, en büyük nimettir. Emir ve yasaklara, hududullaha riayetle ihlas sahibi olmaktır.” Ahmedi Rufai Hz. (K.S) Nasıl kulluk yapacağımızı Kur’an’dan ve bize örnek ve önder olarak hediye ettiği Efendimiz (sav) ‘den öğreniyoruz. O bize hem elçi hem de Kur’an’ı yaşayan, anlatan, uygulayan, ahlakı Kur’an olandır. (Sav) ve O’na itaat ve biat, Allah-u Teâlâ’ya itaat ve biat sayılmıştır. (Fetih, 10)

Rabbimiz bizi şirkten, kullara kulluktan korusun. Kendi yoluna girdirsin. Ayaklarımızı yolunda sabit kılsın. Nimet verdiklerine katsın. Ve sevdikleriyle haşreylesin dileklerimizle.

Bahaddin Elçi.

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Kulluk kimliğimiz 1 (Okunma sayısı 727 defa)

fanidunya

Kulluk kimliğimiz 1

fanidunya

Ynt: Kulluk kimliğimiz 2