Gönderen Konu: Utanıyorum ALLAH'ım.. (Okunma sayısı 1773 defa)

fanidunya · « : Eylül 23, 2014, 12:03:35 ÖÖ »

Utanıyorum ALLAH ım..
KULDAN DEGİL SENDEN UTANIYORUM
ALLAHIM
BENİ AF ET
BENİ AF ET
BENİ AF ET
..Ondört asır önce çekilen eziyetleri hatırlayıp, çekilenleri bilince..
..Saçma sapan sebepleri sorunmuş gibi büyüttüğüme..
..O ALLAH dostlarının çektikleri onca çileye ve yılmadıklarını düşününce..
..Utanıyorum yıldığım o günlere..
..Sebepsiz üzüldüğüm “çare”li çaresizliklerime..
..İmkansız sandığım her bir şeyi önüme sunulmuş görünce..
..Utanıyorum, kimsem yokmuş gibi yakındığım günlere..
..Annem babam olduğu halde hemde..
..Oysa Sultanlar Sultanının (s.a.v.) ne annesi oldu ne babası..
..Bunun için eziğim ki öyle..
..İmkanım ve zamanım olduğu halde değerlendiremediğim günlere..
..Cahiliye dönemini yaşamışız diye..
..Utanıyorum, uykumu ibâdetime tercih ettiğim gecelere..
..Rabbe en yakın vakit gecedir, bunu bile bile hemde..
..Duanın red olunmadığı, o eşsiz gece vakitlerinde,
..Alnımı seccademde yeterince tutamadım diye..
..Elimi dua için açamadığım gün ve gecelere..
..Utanıyorum, Rabbimin ve Resûlünün (s.a.v.) adını yeterince anamadım diye..
..Yemek yerken, aç kalanları hatırlıyamadığım günlere..
..Bir kaç hurma ile doyan Resûl-i Ekrem’i ve Ashabını bilince..
..Sıkıntıyı dert ettiğim “sıkıntısız” hâlime..
..”Sıkıntı nedir, bilmedik ki..” gerçeğini bilince hemde..
..Şükretmeyi unuttuğum anlara, acziyetime..
..Her şeye utanıyorum işte..
..Kusursuz ni’metlerle yaşadığımız için şükredeceğimize,
..Ni’metleri görmeyen körlerden oldum diye..
..Utanıyorum, her yeni bir kıyafet aldığımda,
..Senelerce aynı kıyafetiyle dolaşanları göremedim diye..
..Utanıyorum aynaya her bakışımda..
..Kusursuz yaratıldığımızı farkedemiyoruz diye..
..Utanıyorum, bilmediklerimi şimdi bilmeye,
..Görmediklerimi şimdi görmeye..
..Çok utanıyorum ALLAH ım.!
..Senden bir şey istemeye..
..Derim hep, “istemek” benden, vermek “isteme hissini verenden” diye..
..Şimdiye kadarki hiçbir isteğimi bu kadar eziklikle istemedim..
..Rabbim, dünyada utandım, Ahirette utandırma..
..Huzurunda utandırma...
..Yine de utanıyorum isterken..
..”Ben lâyık mıyım diye..
..İlâhi, Sen içleri en iyi bilensin..
..Affet, merhamet et..

..Azabından koru..

N’olur beni dostluğuna kabul et
ALLAHIMNE OLUR BENİ AF ETBENİ AF ETBENİ AF ET
Yüreğim ne kasırgalar geçirdi,ne boranlar kopardı dost dediklerinden dostum dediklerinden .Bu yüreğim nicelerini dost bildi,bâki dostu bilmeden,”Onu” yüreğinin derinliklerinde hissedemeden…

Dilim bunları söylerken ,gönlüm tarifi imkansız haykırışlarda,”Seni”arayışta.

Dost dedikleri nasıl bir şeydir ki,benim serhad gibi yüreğimi birden sallandırdı.Dost dedikleri nasıl bir duyguyduki,gönlümü Hz.Yusuf (a.s)’un kuyuda tutsak olduğu zaman gibi yakarışta, o zaman gibi hüzünlü tâ ki Senin dostluğuna kavuşana kadar.Dost dedikleri aşk yüreğimde nasıl bir kordur ki ,yüreğimi Mecnun’un yüreğinde yanan ateş gibi kor,o ateş gibi Sana muhtaç kılan.

Peki neydi insanı bu kadar duygu yoğunluğuna iten,insana şiirler yaztırtan?Ya da nasıl bir duyguydu ki Sana içten seslendiği vakit nemlenen gözleri yaşartan,yüreğimize manevi iklimler saçan?

Bunu nasıl anlatabilirim ki?

Çünkü bu diller lâl oldu.Seni anlatamamaktan,Seni Mecnun’un aradığı gibi arayamamaktan.

Ey yüreğimizdeki tarifi imkansız Dost!

Sana yöneldim,Sana haykırıyorum.Biliyorum Senin dostluğuna lâyık değilim amma ümitvârım,Dostluğunun limanındayım aç yelkenleri aç tâ dostluğuna geleyim.

N’olur beni dostluğuna kabul et.(Âmin)

Affet...Verdikleriin asıl sahibi olduğunu...kul olduğumuzu unuttukBirbirimizin ayıbını araştırmak la meşguldük..uyuduk..
Affet...suçluyduk çünkü unuttuk yardım seslerini,el uzatmayı,sevdiklerimizden vermeyi,kendimiz için istediğimizi başkası içinde istemeyi..
Oysa aç deyilsek eğer,sevdiklerimiz yanımızdaysa,güven içinde uyuyabiliyorsak geceleri ve her öğünyemeğin kokusu geliyorsa burnumuza,bize verilenlerin kıymetini bilerek,derin bir tevazu ilebunları yaşayamayanların olduğunu hatırlamamız gerekirdi.
Biz onlardan üstün müydük?Ya da ayrıcalıklı? Onların yerinde olabilme ihtimalimizi görmezden gelerek,denkliğimizi unuttuk
içecek bir damla suya muhtaç,tenekeden evlerin içinde ağlayan veya bir evi bile olmayan,savaşlarda mermi seslerinden kulakları delinmiş çocukların,onların üzüntüleriyle kahrolan annelerin ve giden babaların yerine koyamadık kendimizi...
kalbimize değmedi sesleri...
Duamızdaki cümlelerin öznesi hep birinci tekil şahıstı' Biz' olamadık
ve şimdi,boşa harcadıklarımızı ve kâle almadığımız vijdanımızı yükleyip geldik karşına yetinmeyi ve yardım etmeyi bilen kutlu insanlrın parlak yürekleri hatırına, pişmanlığımıza şahit olarak,
Affet.. :lipsrsealed:
Affet.. :lipsrsealed:
Affet :lipsrsealed:
ALLAHIM NE OLUR BENİ AFFET BEN KULDAN DEGİL SENDEN UTANIYORUM.. BENİ KULLUGUNDAN KOVMA ALLAHIM
BENİ AFFET ALLAHIM :lipsrsealed:
AFFET

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Utanıyorum ALLAH'ım.. (Okunma sayısı 1773 defa)

fanidunya

Utanıyorum ALLAH'ım..

BENZER KONULAR