Bir Annenin Rabbine Yakarışı
Ey hiçbir şeye ihtiyacı olmayan, dua edenin duasına karşılık veren, âlemlerin sahibi, benim ve kendilerini Sana adadığım çocuklarımın hakiki maliki Yüce Rab!
Dua edin, icabet edeyim, sığının koruyayım, Bana yönelin yol göstereyim buyuruyorsun. İşte bütün benliğimle dua ediyor, Sana sığınıyor ve Senden hidayet diliyorum. Çocuklarıma karşı kullanayım diye fıtratıma yerleştirdiğin iyi niyet ve şefkatin onları yetiştirmede yeterli olmadığını biliyorum. Çocuk yetiştirirken önce anne kendini tanımalı diyorlar. Ben inanıyorum ki Rabbini tanımayan kendini de tanıyamaz. Seni tanımak razı etmek için girdiğim bu yolda attığım her adımın karşılığı en az 100 adım oldu. Hak etmediğim halde aldığım bu karşılığın önünde eziliyor acizliğim, Sen olmadan bir hiç olduğumu, hiçbir şeyde muvaffak olamayacağımı itiraf ediyorum. Seni tanıyıp, Sana daha çok bağlanıp yönelmem için elimi tut ey sahibim! Efendim! Sen bırakırsan bu elleri, dünya dolusu insan tutsa ne yazar. Tüm âlem çocuklarımı eğitmemde bana yardımcı olmaya çalışsa Hanne’nin tertemiz, kirlerden arınmış yavrusu Hz. Meryem’e mürebbilik yaptığın gibi onlara da sahip çıkmazsan ne fayda. Onları Sana adadım. Sen kapına gelenleri geri çevirmezsin. Onlarında mürebbisi Sen ol istiyorum.
Senin o mükemmel dinin yeryüzüne hâkim olana kadar Hz. İbrahim’in ateşine su taşıyan karınca misali en azından safını belli etmeye çalışırken, çocuklarını ihmal eden ve vicdan azabını yaşayan bir anne olarak sesleniyorum Sana! Bu yolda olmaktan asla pişman değilim. Bilakis kalbimin bir tek bu yolda sükûna erdiğini hissediyorum. Serzenişim kendime.
Acizliğimi itiraf ediyor, kudretin yegâne sahibinin Sen olduğuna inanıyor ve bir tek Senden yardım diliyorum. Ben ümmetin çocuklarının derdini yüklenmişken ne olur Sende şu fakirin çocuklarına sahip çık. Onlara hidayet et! Dosdoğru yoluna ilet.
Taşıdığım hata yüklerinin altında ezilirken evlatlarıma gösterdiğim hoşgörüsüzlüğü, Sen bana gösterme. Çünkü Sen el-Ğafur’sun. Affedersin, hoşgörürsün. Es-Sabur’sun. Beklersin, sabredersin. Ceza vermekte acele etmezsin.
Çocuk yetiştirmede yaşama sevinci, en önemli faktörlerden diyorlar. Ben Senden başka, insanı yaşama sevincine iletecek bir sevgili, bir dost, bir sevda bilmiyorum. Senden uzaklaşınca yaşama sevincimin de kalmadığını hissediyorum. Beni hayata bağlayan, yaşama sevincim!
Ey şanı yüce Rab! Senden uzaklaşınca düştüğüm bunalımdan beni yine kurtaracak olan Sensin. Hayatı, eşimi, çocuklarımı ve onlardaki eksiklikleri Senin bana dilediğin kadarıyla kabullenmem bana ve çevreme, dünya ve ahiret huzuru getirecek biliyorum.
Yüreğime “Senden gelen başımın üstünde taçtır, benim için şereftir, mutluluktur” yaz. Ve ne olur ölüm beni buluncaya kadar bunu silme. Çünkü bu Senin karşında hiçliğimi hissedip Senin yüceliğini anlamamda bana yardımcı oluyor.
Evet, bu hayatı Sen bana yazdın. Beni böyle güzel gördün ve böylece benden razıysan ben bu hayata sonuna kadar razıyım. Kabulleniyorum, sırf Senden geldiği için tebessüm ediyorum.
Bir anneye en büyük eziyet ona annelik statüsünün verilmemesi diyorlar. Evet, o bir anneyse ailesi ve çocuklarıyla ilgili kararlar vermede bir otoritesi olmalı katılıyorum. Ama çevrem bu konuda anlayışlı davranmıyor ve beni anlamaya çalışmıyorlarsa Sen bana onları da anlayacak kadar kocaman bir yürek ver. Ver ki kendimi anlatayım derken yanlışa sapmayayım. Ver ki beni yakmaya gelenler kendilerini gül bahçesinde bulsunlar.
Çocuk yetiştirirken anneye sürekli müdahalede bulunmak annenin annelik yapma becerisini zedeler diyorlar. Erkek çocuklarının öldürüldüğü bir dönemde kendi oğlunu firavunun sarayında emzirmek için adeta onların gözlerinin içine bakan Hz. Musa’nın annesi geliyor aklıma. Çocuğun hiçbir şeyine müdahale edemeyen ama sadece kalbine verilen “onu nehre sal” ilhamıyla Rabbine tevekkül eden, sadece çocuğum iyi olsun yeter diyen bir annenin sabrını verende Sensin. Kerim olan Yüce Allah’ım! Kereminden beni de mahrum etme!
Annelik dünyanın en tatlı ama en zor mesleğidir diyorlar. Bazen insanın bu ağır annelik yükünün altında ezilip hüngür hüngür ağlayası geliyor. Bazı işler vardır sıkılınca bırakabilirsin.
Ama annelik öyle bir şey ki istesende bırakamazsın. Öyleyse düşünüyorum da Allah var, gam keder yok. Her çıkmaz sokağın ardında Rabbim takva sahipleri için, ondan gerçekten haşyet duyanlar için bir çıkış yolu olduğunu vadediyor.
Herkes vaadettiğinden dönebilir. Ama O (c.c) asla. O halde Sana güvenip Sana dayanıyorum. Rabbim bu zor zamanlarımda yanımda ol ve bana yardım et.
Çocukluk yıllarında görülen psikolojik ya da fiziksel şiddet görerek yetişmiş anneler maalesef kendi çocuklarına da şiddet uygular. Çünkü şiddetin psikolojik bulaşıcılığı vardır diyorlar. Ama ben bunun da çaresini Senin şerefli Rasulünde buldum.
“Ahlakınızı güzelleştirin” diyor o şerefli peygamber.
Bu süreçte bana en büyük yardım Senin yüce kitabını ve Rasulünün pak sünnetini okuyup ferahlamaktan geçtiğini biliyorum. Bunu bana hatırlatacak Mü’min kardeşlerimi çoğalt şanı Yüce İlahım!
Geçmişte yaşanılan hiçbir şeyden ötürü bütün bir ömür harap edilmemeli diyorlar. Bir anne geçmişte yaşadığı bir travmanın etkisiyle bazen çocuklarına öfkeli ve sabırsız olabiliyor. Bu ızdırabın acısını yaşayanı en iyi Sen bilirsin ey Alim olan Allah’ım! Tekrar tekrar aynı sıkıntıları yaşadığını hissedip öfkesine hakim olamayan anneye “abdest al, namaz kıl, mekan değiştir” reçetesini Rasulullah (s.a.v) vasıtasıyla ulaştırmışsın bizlere. O reçeteyi sadece okuyarak şifa bulmaya çalışanlardan değil de çok zor olsada gücü nisbetinde kullanmaya çalışanlardan, sabredip kazananlardan eyle!
Çocuk terbiyesi tek başına kaldırılabilecek bir yük değildir. Burada ailenin özellikle babanın desteği çok önemlidir diyorlar. Peygamberin yanında ona destek olan Hz. Hatice gibi anlayışlı bir eşi verende, zamanı gelince alanda Sen, Hz. Meryem gibi baba desteği olmadan oğlu Hz. İsa’yı büyütürken tek yardımcısı olan da Sen, baba desteği olduğu halde iman etmeyen Hz. Nuh’un oğlunun sahibi de Sen.
Her şey Senden. Senden, Müslüman ümmetin gençlerine, daha anne baba olmadan çocuk yetiştirirken destek olacakları eşlerini seçme imkânı varken razı olduğun kişileri tercih etmelerinde yollarını açmalarını diliyorum. Çünkü bizim bu konuda sarılacağımız tek sebep bu. Gereken sebeplere sarıldığımız halde üzerimizdeki yükte yardımcı olacak desteğimiz yoksa inanıyoruz ki bu aciz bedenimize Sen taşıyamayacağımız yükü yüklemezsin. Vardır bir bildiğin diyor ve sonucu Sana bırakıyoruz.
Eşi tarafından sevgisiz bırakılan bir annenin çocuğuna sevgi vermesi zordur diyorlar. Senden tek isteğim Senin beni sevmen, benden razı olman. Bu bana yeter. Çünkü Sen beni seversen zaten etrafıma da sevdirirsin inanıyorum. Sevdiğini sevgisiz bırakmazsın. Çünkü beni, ihtiyaçlarımı benden daha iyi tanıyorsun. Bana şah damarımdan daha yakın olan Sensin. Sadece sana güveniyor ve beni seveceğin güne kadar sabırla bekliyorum. Artık insanların beni sevmesinden çok Senin sevmene odaklandım. Sadece bunu düşünüyorum. Biliyorum %100 eminim beni boş çevirmeyeceksin.
Annelik zayıf reflekslerle yapılabilecek bir görev değil, sigara, sanal dünya bağımlısı bir anne çocuğunu yetiştirmede zorlanıyor diyorlar. Sen “Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzura erer” buyurmuşsun ya.
Benim için anlık hazlar sağlayan sonrası pişmanlıklardan, bağımlılıklardan birine gafletle düşmüşsem tut elimden. Kalbimi gerçek huzura eriştirecek Seni anma meziyetini hapset ve bir daha çıkarma oradan.
Benmerkezci bir anne çocuğunu yük olarak görür ve onunla ilgili kararları verirken onu hiç karıştırmaz, bu da çocuğa zarar verir diyorlar. Âlemlerin Rabbi olan, her şeyin sahibi, hiçbir şeye ihtiyacı olmayan, bütün mükemmel vasıfları üzerinde taşıyan Sen bile Yüce kitabında “Biz” derken benim ne haddime “Benmerkezci olmak”…
Şeytanı Allah’ın huzurundan kovduran ilk şey olan kibirden ve bunun sonucunda cehennemden koru beni. Kibrin, gururun zerresine bile razı değilim. Bendeki kibirden hardal tanesi kadar bile varsa, sök al onu ruhumdan.
Çocuk eğitiminde empati (kendini onun yerine koyma) çok önemli, empati gücünü yitiren anne, annelik yeteneğini de azar azar kaybediyor diyorlar.
Ben sadece şunu biliyorum ki Senden uzaklaşıp ve “Şeytanın adımlarına uymayın. Çünkü o sizin için apaçık bir düşmandır” ayeti kerimesini unuttuğum ve “Kendin için istediğini kardeşin için istemeyen iman etmiş olmaz” diye buyuran o yüce önder Muhammed (a.s)’ın izinden saptığım zaman bana, fıtratıma verilen empati, sevgi, şefkat duygularımın hepsini kaybediyorum. Beni Senden mahrum etme. Etme ki çocuklarıma gereken ilgi, şefkati, merhameti verebileyim.
Aile içi ekonomik sorunlar yaşanıyorsa bu başka problemleri de beraberinde getirebilir diyorlar. Aklıma şu hadis geliyor: “Siz Allah’a hakkıyla tevekkül etseydiniz Allah kuşları doyurduğu gibi sizi de rızıklandırırdı. Kuşlar sabahları kursakları boş olarak
çıktıkları halde akşam dolu kursaklarla dönerler.” (Tirmizi) Ey Rezzak olan Allah’ım! Aza kanaat etmeyi bana kolaylaştır.
Çocuklar anne babanın malı değil, ister severim, ister döverim diyemezsin diyorlar. Bana verdiğin merhamet ve sahiplenme duygusunda ileri giderek onları kendi malımmış gibi görerek istediğimi yapma tasarrufum varmışçasına hareket etmekten beni muhafaza eyle. Çünkü biliyorum ki o, Senin belli bir zaman bana verdiğin bir emanet. Emanetine sahip çıkabilmeyi bana kolaylaştır ve bana bu konuda yardım et. Benim onları yetiştirirken bazı planlarım var ama Senin de bir planın var. Ve realitede (gerçek hayatta) işleyen plan Senin planındır.
O yüzden Ey Rabbim! Bittim, tükendim yetiş dediğimde ne olur bana sadece yetiş. Çocuklarım için elimden geleni yapmaya çalışıyorum ama onların gerçek mürebbisi Sen ol YA ERHAMERRAHİMİN!
BİTTİM YA RAB DİYEN TÜM ANNELERE.
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
