Gönderen Konu: Yalnızlığın Arka Sayfası 1 (Okunma sayısı 118 defa)

fanidunya NET · « : Ocak 28, 2023, 08:02:54 ÖÖ »

Yalnızlığın Arka Sayfası 1

Ey kulaklarıma çarpan rüzgâr! Ey karanlık! Ey gök kubbe! Ve… Bütün sığınakları yıkan, bütün dalları kıran, bütün yolları kapatan çaresizlik?

Ey yalnızlık!

Katran yağmurundan kaçıp sana geldim, aç kapını! Elimi eline kavuştur ve korkularıma perde ol! Temizle ayaklarıma yapışan taşları! Biliyorum öylesine engin bir yüreğin var ki, kapına gelen yol yorgunlarını nefesinle ısıtıyorsun.

Nasırlaşmış ayakları merheminle iyileştirensin sen… Sen dertliyle oturup kalkan, acıyla bütünleşensin… Gurbettekilerin yurdusun!

Ey yalnızlık! Gecenin kustuğu zehirden kaçıp sana geldim… Aç kapını! Yorgunum… Bir bardak su ve bir de minder uzat! Sen beni söylediğim şarkıdan tanırsın, çevirme başını!

Biliyorum… Derdimle hemhâlsın! Ve benim kadar yorgunsun!

Terk edilmiş bir çocuğun masumiyetiyle dost olmuşsun.

Dondurucu soğuktan kaçan o çocuğu kanatlarının altına almış nöbetçi bir asker gibi durmaktasın. Çileyi kendine taç yapmış bir kadına el uzatırken, asırlık hatıralarını yeniden yaşamaktasın. Suskunsun, buruksun ve başını eğmiş öylece beklemektesin.

Ey misafirlerini yoksullardan ve çileyi kuşanmışlardan seçen yalnızlık! Görmüyor musun? Sabahın bu vaktinde bir genç kapına yaslanmış bekliyor. Eski bir eşya gibi terk edilen o çocuk kalabalıklardan sana kaçıyor. Aç kapını ve incinmiş gönüllere kanat ol, ana ol, ekmek ol! Şafak vakti bir kadın çocuğunu almış sana doğru koşuyor. Kadın kapını çalarken katilinin nefesini hissediyor. Kadın korkuyor… Kadın cellâdından sana kaçıyor. Aç kapını! Ve herkesin horladığına sen kanat ol ve sevginle iyileştir yaralarını!

Geceyi yararak yürüyen bir adam başını sağa sola çevirip bakıyor. Adam aklını, iradesini, vicdanını bulandıran kalabalıklardan kopmuş sana doğru geliyor.

Adam başını gökyüzüne çevirmiş yıldızlarla selamlaşıyor… Adam sessizliğin gizemini okuyor. Adam bütün servetini bırakmış senin mekânına taşınıyor ve senin dinginliğinde kendini bulmak istiyor.

Hava kasavetli, evlerin bacalarından dumanlar yükseliyor. İçinde barındırdığı insanlar kadar yorgun evler… Ve şehrin neşesini emen gece uzadıkça uzuyor.

Her şey susmuş ve derin bir sessizlik hâkim… Ne ilginçtir ki senden korkanlar senin kalbine konuyor ve öbek öbek sana geliyorlar.

Ağaçların dallarına konan kuşlar birbirlerine sokulmuş vaktin dolmasını bekliyor. Yaşlı bir kadın kaplumbağa yavrusu gibi başını çalıların arasına sokmuş güneşi içinde arıyor. Kadın senin evinde, senin sınırlarında yaşıyor ve kısık bir sesle şarkısını mırıldanıyor. Kadın şafak vakti çıkmış yola ve insana dair bir iz arıyor.

Ey yalnızlık! Biliyorum senin ülkende ayakları taşa değmiş ve yürekleri hançerlenmiş insanlar barınır. Senin gölgende kanatları kırılmış kuşlar konaklar. Akşam vakti bütün kapılar kapandığında senin kapın sonuna kadar açılır ve terk edilenlerin umutları tazelenir. Biliyorum bütün ışıklar sönse de senin lambaların sönmez. Bütün kapılar kapansa da senin kapıların kapanmaz.

Fatma Tuncer.

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Yalnızlığın Arka Sayfası 1 (Okunma sayısı 118 defa)

fanidunya NET

Yalnızlığın Arka Sayfası 1

BENZER KONULAR