Gönderen Konu: Kalpleri Birleştiren Yollar Vardır (Okunma sayısı 181 defa)

fanidunya NET · « : Şubat 16, 2023, 08:36:43 ÖÖ »

Kalpleri Birleştiren Yollar Vardır

Kapitalist sistem kardeşlik değerlerini baş tacı eden Müslüman halkları, köklerinden koparabilmek için bütün teçhizatlarını kullansa da bu coğrafyanın insanı genetik kodlarında taşıdığı o değerleri her durumda ve her şartta korumayı başardı. Kendisini öldürmek için gelen düşmanının hayatını bir sözle dönüştüren bir Peygamberin izinde yürüyor onlar. Müslüman halklar merhameti ondan öğrendiler. Bugün İslam’ın kokusunu taşıyan Anadolu’da hangi evin kapısını çalsanız tebessümle karşılanır ve sevgi ile uğurlanırsınız.

Kursaklarına giren her lokmada çocuklarımızın kanı kokan barbar Batı toplumlarına karşın Müslüman halklar paylaşmanın kayıp değil kazanç olduğunu bilir ve buna uygun hareket ederler. Yaşadığımız deprem felaketi ile buna yakinen tanık olduk…

On yaşında bir çocuk depremzede akranları için hazırladığı paketin üzerine şöyle bir not düşmüş:

“Sevgili kardeşlerim inşallah gönderdiğim oyuncaklarla mutlu olursunuz.” Bir çocuğun yüreğinden dökülen bu ifadeler tüm farklılıkları eritiyor, tüm mesafeleri kaldırıyor ve dünyayı sevgi ile buluşturuyor.

Sevgiyi maddiyatla ilişkilendiren kapitalizm size sevginizi ancak pahalı hediyeler alarak gösterebileceğinizi ifade ediyor. Oysa sevgi elinizden değil gönlünüzden dökülenlerle ölçülür ve niyetlerinizle anlam bulur. O yüzden insanlarımız gündelik hayatta kendilerine fedakârlık gösteren kişilere, “Önemli olan düşünmenizdir” der ve niyete vurgu yaparlar.

Bir anne şehit oğluna ait olan çorapları siyah bir poşete koymuş ve üzerine, “Şehidimin kullanmadığı çorapları” notunu düşmüş. Kim bilir anne o çorapları kaç aydır, kaç yıldır ve nerede saklıyordu. Anne çocuğundan kalan tek hatıra olan çorapları depremzedeler için çıkarıyor ve onun adına infak ediyor.

Yapılan yardımın maddi bir karşılığı vardır kuşkusuz ama verileni etkin kılan eylemin değerler silsilesinde bulduğu anlamdır. Değerler bu dünyaya ait değildir, gökseldir ve göksel olanı para ile ölçemezsiniz. Düşünsenize elinizdeki bir kâğıt parçası çocuğun düştüğü not ile bir değer elde ediyor ve kalpten kalbe yol oluyor. Bunu maddi bir araçla ölçebilir misiniz?

Anadolu’nun kokusunu taşıyan anneler ellerindeki çorapları, hırkaları, atkıları örerken ilk defa yorgunluklarını unuttular ve attıkları her ilmekte güç elde ettiler. Anneler hazırladıkları paketlerin üzerine şöyle bir not düştüler: “Yanınızda olamadık ama sizin için hep dua edeceğiz.”

Yaşadığımız afet sürecinde Rabbimiz ayağındaki mestini çıkarıp depremzedelere gönderen, “Elimde sadece bu vardı…” diyen bir insanın samimiyetinden ve kalbindeki merhametinden hepimizi haberdar etti. Rabbimiz yalnızlığa terk edilen o insanı koca bir toplumun sevgisi ile buluşturdu. O sevilen şeylerden vermenin erdem olduğuna inanmıştı ve kendisi için en değerli olan şeyi seçti. Varsın bu kış da ayaklarım üşüsün, sobam yanmasın, sularım akmasın dedi ve ayağındaki mesti çıkarıp üzerine not düştü.

Yolumuzun hiç kesişmediği, karşı karşıya gelmediğimiz, adını dahi duymadığımız insanlarla bizi buluşturan şey neydi acaba? Acının birleştirdiği insanlarla kardeşliğimiz nerede ve hangi noktada başlamıştı? Kardeşliğimizin kaynağı merhametle ördüğümüz yolların toprağı mıydı? Yaşadığımız coğrafyanın önemi yoktu ve hepimiz insanlık ailesinin bir ferdiydik… Mahrumiyete düştüğümüzde binlerce elin kalbimize uzanacağını biliyorduk… Ne kadar rahatlatıcı değil mi?

Peki, ne oluyor da güneşli havalarda unutup da kar bastırınca hatırlayabiliyoruz kardeşliğimizi? “Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız” buyuran bir Peygambere tabi olmuşken nasıl oluyor da kalplerimizi birleştiren değerleri acziyete düştüğümüzde fark edebiliyoruz? Rabbimiz bu değerleri iyi günde de kötü günde de ihdas etmemizi istemiyor mu? Bütün bu sorulara cevap ararken zihnim ölen şehirleri yağmalayan haydutlara takıldı. İnsan postuna bürünmüş caniler var aramızda… Afetzedeler yaslarını tutarken onlar bir taraftan çocuklara uzanıyor diğer taraftan evleri yağmalıyor, araçları sahipleniyor ve şehirleri öldüren depremden daha büyük tehlike arz ediyorlar. Biliyorsunuz 17 Ağustos depreminde kaçırılan çocukların izlerine hâlâ ulaşılamadı. Bu dönem aynı tehlike ile karşılaşmamak için epey önlem alındı ancak enkazdan sağ çıkan birçok çocuk esrarengiz bir şekilde kayboldu.

Dünya hayatı ağır sınavlara gebe ve payımıza neyin düşeceğini bilemiyoruz... Peki, ne yapacağız?

Değiştirmeye güç yetiremeyeceğimiz şeyleri sahibine havale edip teslimiyet göstereceğiz ve iyiliğin galip gelmesi için merhameti yayacağız. Bunun ötesinde ne yapabiliriz ki!

Fatma Tuncer.

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Kalpleri Birleştiren Yollar Vardır (Okunma sayısı 181 defa)

fanidunya NET

Kalpleri Birleştiren Yollar Vardır

BENZER KONULAR