Şeriat Bu Mu
İyiyle kötü, güzelle çirkin, aydınlıkla karanlık hep birbiriyle mücadele halinde olmuştur. Her biri diğerine zıt karakterde olduğundan bu sıfatları taşıyanlar da tabiatıyla bu vaziyeti almışlar.
“Kimin iyi ya da kötü olduğunu nasıl ve neye göre bileceğiz, bu da görecelidir” diyebilir miyiz acaba? Yoksa “tek bir “Hakk” vardır ve O’nun nazarında da bu tanımlamaların karşılığı zaten konulmuştur” mu demek gerekir.
Elbette ki herkes kendisinin iyi ve haklı olduğunu savunacak ve bundan da vazgeçmeyecek. Öyle olmasa zaten o halde olmazdı!
Kur’an’da hak söz olarak, “Allah’a çağıran, salih amel işleyen ve: “Şüphesiz ben Müslümanlardanım” diyenden daha güzel sözlü kim olabilir?” (41-Fussilet 33) buyurulmaktadır.
“…De ki: ‘Görmeyenle gören bir olur mu? Siz hiç düşünmez misiniz?’” (6-En’âm 165)
Demek ki herkesin ne düşündüğü değil, herkesin ne düşündüğünü de en iyi bilen Rabbimizin tanımlaması önemli ve doğru olan da odur.
Sıradan ve günlük bir işe koyulurken de mühim ve üzerinde ciddiyetle durmak gerektiğine inandığımız bir meselede de bu ölçüyü esas almak gerekir.
Kur’an’da bu ölçü, (“Ey iman edenler! Allah’a itaat edin. Peygamber’e ve sizden olan Ululemre (idarecilere) de itaat edin. Eğer bir hususta anlaşmazlığa düşerseniz -Allah›a ve ahirete gerçekten inanıyorsanız- onu Allah›a ve Resulüne götürün (onların talimatına göre halledin); bu hem daha hayırlı, hem de netice bakımından daha güzeldir. “ (4-Nisa 59) şeklinde ifade edilir.
Bu dinin öncüleri seleflerimiz, “Ashabı Kiram”, (Allah kendilerinden razı olsun) bütün meselelerini böyle hallediyorlardı.
Ferdi ve ailevi meselelerinde de, toplumsal sorunlarının çözümünde de soluğu Allah resulünün huzurunda alan bu mümtaz zevatın, her birinin merhale merhale hayatı, bu uygulama ile İlâhî kelâmın “Nüzûl Sebebi” oldu. Ya daha önceden inen bir ayet/süre ile ya o esnada veya bilahare gelen bir hükümle dertlerine çözüm buldular.
“Kur’an bugün bize yeter; bırakın Buhari’yi, Müslim’i, Ebu Hüreyre’yi” diyenlere sormak isterim!
Tüm bunları, sahabe-i kiramı ve hayatlarını, tabiilerini ve onlardan da bize gelenleri ve yollarını kaldırdığımızı düşündüğümüzde; tek başına, yalın olarak Kur’an’ı nasıl ve ne ile anlayacağız?
Evet, “Mühim mesele” dedik az evvel. Müslümanların, bir lider, önder seçecekleri zaman dahi bu ölçüyü dikkate almaları emredilmektedir, örnek verdiğimiz ayette.
Aynı ayetin açılımına göre ve İslami terim olarak “Ululemr/Halife” denilen devlet başkanı, “Allah ve Resulüne inanan, onlara itaat eden Müslüman” olmak gibi bir şartı gerektirir.
Dolayısıyla herhangi bir emir sahibi, Allah’a ve Resulüne uyduğu takdirde meşru emrine itaat esastır. Anne-baba, koca için de böyledir. Aksi takdirde meşru olmayan hiç kimsenin emrine itaat ve itibar edilmez.Efendimizin de, “Hiçbir mahlûka, Allah’ın emrine uymadığı takdirde itaat edilemez” (Buhârî, Müslim) şeklinde farklı hadisleri mevcuttur.
Siyasi yönetim konusunda, bugünün şartlarında, yapılan tanımlamaya uygun seçenek yok desek de şartlar oluşuncaya (biz oluşturuncaya) kadar Allah’ın koyduğu tarife en yakın olanı seçmek gibi bir mecburiyetimiz var.
Yazımızın başında vurguladık, “iyiyle kötü bir mücadele halinde, varlık-yokluk savaşı vermektedir. ”
Bunun varlığını inkâr mümkün değildir. Bu bakımdan herkes kendine düşeni yapmalı… Varlığını sürdürmesi için de en iyilerden olmak ve kalmak için de bu gereklidir. İyiler, iyi olduğunu düşünenler, iyilerden olmak için çırpınanlar pratik hayatlarıyla bunu sergilemeliler.
Aksi takdirde Allah ve resulüne itaat ve bağlılıktan şaşmayacak bir ortamı her şart ve zeminde inşa etmek, korumak ve yaşatmak gibi bir dertleri olmayanın önüne nereden geldiği, nereye götüreceği belli olmayan ortamı, yaşam biçimini koyarlar…
Mesela dünya gündemini farklılığıyla bir şekilde meşgul eden Afganistan, hem Müslümanlara karşı hem de İslamofobi takınanlara karşı çok çetin bir imtihan veriyor. Yirmi yıl önce hayal kırıklığına uğrattıkları dünyayı ve özelde Müslümanları güzel bir örneklikle şaşırtırlar temennisindeyim!?
Zira “Allah’a ve resulüne itaat” düsturunu, “İslam’a bağlı bir devlet” örnekliğini, şu an herkesten ziyade Taliban’ın sergilemesi beklenir.
Başta ülkemizdeki bir kesimin olmak üzere dünya ülkelerinin ön yargıları, fırtına koparmaları yersiz ve hakikatle örtüşmemektedir. Onlar, kendilerine baksınlar; batının yozlaşmış yönetim biçimlerine baksınlar!
Zira gerçekten İslam’a bağlı bir yönetim biçimini ortaya koyabilirlerse Afganlılar, böyle bir hazırlıkları varsa tüm insanlığın medarı iftiharı olmalılar…
Diğer taraftan İslam’dan, Müslümanlardan korkanların, düşmanlık besleyenlerin eleştirilerine bakacak olursak, 19 yıldır demokrasi ve laiklikten ödün vermediğini deklare eden mevcut iktidarı dahi şeriatı getirmekle itham etmekte olan bir güruh değil mi bunlar? Hadi oradan!
Şeriat bu mu?
Şeriatı, (Allah ve Resul’ünün razı olduğu yönetim biçimini) bilselerdi böyle konuşmazlardı bu zavallılar.
Allah’ın istediği bir yönetim şeklinde, zinakârların, teröristlerin, iftiracıların sesleri bu kadar serbest ve yüksek perdeden çıkamazdı…
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
