DUA DEFTERİM
Dün gece uykumda korktum, ağlayarak uyandım. Ca-
nım annem nasıl da duydu beni. Hemen yanıma geldi.
“Korkma yavrum." dedi. Sıkıca sarıldı bana. “Korkma, bak ben
yanındayım. Hem Allah da her zaman senin yanında. O bizi her zaman,
her yerde görüyor ve duyuyor. Korktuğunda hemen Allah’ı düşün. Her şey-
den büyük ve her şeyden güçlü olan O. Çocukları en çok seven de O. Ne za-
man dua etsen seni duyar. Bu yüzden sakın korkma!"
Canım annem… Bir taraftan da başımı okşuyordu. O konuştukça korkum azaldı,
kendimi daha iyi hissetmeye başladım. Tekrar rahat bir uykuya dalmadan önce sor-
dum:
“Anneciğim, Allah’a nasıl dua etmeliyim."
Sıkı sıkı sarıldı annem bana. Bunun ne anlama geldiğini biliyordum. Sorduğum soru
çok hoşuna gitmişti demek ki… O daha cevap vermeden;
“Allah’ım, bana bu kadar iyi bir anne verdiğin için sana şükürler olsun." dedim. An-
nem:
“İşte böyle, içinden geldiği gibi dua edebilirsin. Çünkü dua bizim Allah’la konuşma-
mız gibidir. Bizi çok seven Yaratıcımıza içimizden geldiği gibi dua edebiliriz." dedi.
Bunu duyduğuma çok sevinmiştim. “Beni çok seven Allah’ım! Ben de seni çok se-
viyorum." dedim.
Annem gözlerimin içine baktı. Söylemek istediği bir şey daha vardı.
“Bir de Kur’an-ı Kerim’de geçen ve sevgili Peygamberimizin yapmamızı tavsiye et-
tiği dualar vardır. Bu dualarla da ellerimizi açarız Rabbimize. Sana o dualardan birini
öğreteyim mi, ne dersin."
“Evet" dememe gerek yoktu. Annemin yüzüne merakla baktım. Dua şuydu:
“Allahım, yaratılışımı güzel yaptın. Ahlakımı da güzelleştir." Bu, Peygamberimizin
yaptığı bir duaymış.
Duayı ben de söyledim. İyice uykum gelmişti. Dua ederken uyuyakalmışım.
Sabah dinlenmiş olarak ve neşeyle uyandım. Aklımda yapmam gereken bir iş var-
dı. Bir dua defteri yapacaktım. Yazacağım ilk dua da, gece annemden öğrendiğim
duaydı. Bundan sonra da yeni öğrendiğim duaları bu deftere yazacaktım. Belki ben
de arkadaşlarıma öğretirim diye düşündüm. Heyecanla yataktan fırladım. Bir an önce
kahvaltımı yapıp dua defterim için çalışmaya başlamalıydım.
Elif ARSLAN.