Peygamber Efendimiz S.A.V' in Ümmetine Şefaati
Hz. Peygamber (S.A.V) kıyamet günü bir çok yerde ümmetine şefaat edecektir. Sırattan geçerken, hesap görülürken, ameller tartılırken, hatta cehenneme girmeleri mukadder olup cehenneme giren ve orada azap görenlere bile şefaat edecektir. Cehennemde azap görüp onun şefaatı ile çıkanlar cennete girecektir. Hz. Peygamber (S.A.V)’in birkaç yerde şefaat edeceği Enes b. Malik (R.A)’den rivayet edilen hadis-i şerifte açıkça beyan edilmiştir:
Enes b. Malik (R.A) diyor ki:“Ben Hz. Peygamber (S.A.V)’den kıyamet günü bana şefaat etmesini istedim. Bana:
“İnşallah ben şefaat ederim.” buyurdu. Ben de: “Ya Resulallah! Sizi nerede arayayım?” dedim. Bunun üzerine bana:
“Beni ilk arayacağın yer Sırat Köprüsünden geçerkendir.” buyurdu. Ben kendilerine: “Ben sizi eğer orada bulamazsam.” dedim. Hz. Peygamber (S.A.V): “Beni Mizanın yanında ara.” buyurdular. Ben: “Sizi orada bulamazsam.” dedim. Hz. Peygamber (S.A.V) şöyle buyurdu: “Beni Havz-ı Kevserin yanında ara. Ben bu üç yerden birinde mutlaka bulunurum.” (Tirmizi)
Ayrıca, bazı sapık fırkalar herhangi bir şerî delile dayanmadan, şahsî te'villerle şefaati inkar cihetine gitmişlerdir. Ehl-i Sünnet ulemâsı şefaatın hak olduğunda ittifak eder. Bu mevzu üzerine Nevevî, Kâdı İyadan şu açıklamayı kaydeder: Ehl-i Sünnet'e göre şefaat aklen câizdir. Nakli deliller açısından da vacibtir, çünkü:
O gün Rahmân'ın izin verip sözünden razı olduğu kimseden başkasının şefaati fayda vermez. (Tâhâ; 109)
âyeti ile:
Allahın razı olduğu kimseden başkasına şefaat edemezler...(Enbiya; 28)
âyeti ve emsali âyetler açık bir surette şefaatten bahsetmektedir.
Ayrıca Resûlullah da pek çok hadiste şefaatten bahsetmiş, haber vermiştir. Ahirette günahkâr müslümanlar hakkında şefaatin sıhhati hususunda gelen rivayetlerin toplamı tevatür derecesine ulaşır. Selef-i Salihin ve ondan sonra gelen Ehl-i Sünnet ulemâsı bu hususta icma etmiştir.
Unutmayalım!
İnsanın dünyada yaşadığı hayatın her anının hesabını vereceği o büyük gün mutlaka gelecektir. O gün Allah'a ve karşılaşacakları bu güne inanmış olanlar Peygamber Efendimizin şefaatine nail olmuş olacak ve o günün korku ve şiddetinde emin olacak, inkar edenler ise hiçbir peygamber ve veli zatı şefaatine nail olamamanın hüznü ile zelil ve perişan olarak cehenneme yürüyecek.
Şefaate Nail Olacaklar Kimlerdir
Şefaat, Allah-u Zülcelal’in insanlara olan ni’met ve rahmetlerinden biridir. Abdullah b. Ömer (R.A) şöyle anlatır: Tebük Savaşı senesi idi. Bir gece Resulullah (S.A.V) kalktı, namaza durdu. Ashap toplanmışlar bekliyorlardı. Namazı kıldıktan sonra onlara döndü ve şunları konuştu: “Bu gece bana -benden önce hiçbir Peygambere verilmeyen- beş şey verildi:
Benden önce her peygamber belli bir kavme gönderildi. Ben ise bütün insanlara gönderildim.
Allah düşmanlanımızın kalbine korku saldı. Bir aylık mesafede de olsalar bizden korkarlar.
Düşmandan alınan ganimetler bize helal kılındı. Benden önce gelen milletler ganimeti yemekten çekinirler, düşmandan aldıkları ganimetleri toplar yakarlardı.
Bütün yeryüzü bana mescit ve temiz kılındı. Namaz vakti nerede gelirse, su bulamazsam yeryüzünden teyemmüm eder, orada namazı kılarım. Benden öncekiler bundan çekinirlerdi. İbadetlerini sadece havralarda ve kiliselerde yaparlardı.
Beşincisi nedir biliyor musunuz? Her peygamber -dünyada- istedi. (Allah da istediklerini verdi) Ben ise isteğimi kıyamet gününe bıraktım. O da size ve kelime-i şehadet getiren herkese şefaatimdir.” (Tirmizi, İbn Mace) Ebu Akil oğlu Abdurrahman (R.A) şöyle anlatmıştır: “Bir heyetle Resulullah (S.A.V) a gitmek üzere çıktım. Kapısına varınca develerimizi çökerttik. Hz. Peygamber (S.A.V) in yanına girerken dünyada en sevmediğimiz kimse o idi. Fakat yanından çıkarken (İslamla şereflendikten sonra) yanına gelenlerin içinde onu en çok seven biz olmuştuk. Bir ara bizden biri:
“Ya Resulallah! Rabb'inden Süleyman Peygamberin saltanatı gibi bir saltanat istemedin mi?” deyince güldü, daha sonra: “Umarım ki Peygamberinize verilen Allah katında Süleyman Peygamber'in saltanatından daha üstündür. Allah gönderdiği her peygamberin duasını kabul etti. Onlardan bir kısmı dünyada dua etti, istediği verildi.
Bazıları iman etmeyen asi kavmine beddua etti, helak oldular, Allah benim de dileğimi kabul etti, ben ahirete bıraktım, Kıyamet günü Rabb'im katında ümmetime şefaat edeceğim” (Taberani, Bezzar)
Enes (R.A)’den rivayetle Hz. Peygamber (S.A.V) şöyle buyurdu:
“Kıyamet gününde Sırat Köprüsünün başında durur, ümmetimin geçmesini beklerim. O sırada İsa (A.S) gelerek: “Ya Muhammed! İşte bütün peygamberler sana ricaya geldiler. Allahın ümmetleri -amellerine göre- ayırıp dilediği yere göndermesini, onların mahşerin öldürücü sıkıntısından kurtarmasını istiyorlar.” der. O gün insanlar gırtlaklarına kadar tere gömülürler. Müminlere serin bir hava olurken kafirleri tamamen öldürücü sıkıntılar kaplar. Hz. İsaya: “Ya İsa! Ben gelinceye kadar bekle!” der giderim. Arşı Al;nın altına varınca hiç bir meleğin ve hiçbir peygamberin görmediği şeylerle karşılaşırım. O sırada Allah Cebraile vahy ederek (emir vererek):
Git Muhammede: Başını secdeden kaldır. Dilediğini iste. İstediklerine şefaât et. Şefaatın kabul olunacaktır.” de buyurur. O zaman ümmetime şefaat ederim. Önce -şefaate hak kazananlardan- her doksan dokuz kişiden bir kişiyi kurtarırım. Rabbime yalvarmaya devam ederim. Hatta Rabbim bana: “Ümmetinden bir gün dahi gönülden “Lâ ilâhe illallah” deyip o imanla ölenleri dahi şefaatinle cennete koy!” deyinceye kadar yerimden kalkmam. (Ahmed b. Hanbel)
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
