Gönderen Konu: İman Ve Namaz (Okunma sayısı 134 defa)

gurbetciyim · « : Mayıs 03, 2023, 05:36:43 ÖS »

İman Ve Namaz

"İman", bir insanın dünyada mazhar olabileceği en büyük nimet, hayatı gayesine uygun yaşamanın birinci ve olmazsa olmaz vesilesi.

"İman"ın "salih amel"lerle münasebeti hususunda Kur'an-ı Kerim'de "iman edenler" ile "salih ameller işleyenler"in yanyana zikredilmesi, iman ile salih amellerin neredeyse ayrılmaz bir bütün teşkil ettiğini gösteriyor.

"Salih amel" deyince insanın hayır adına yaptığı bütün işleri anlamak mümkün. Salih amel kavramının içini en yoğun olarak dolduran olgu ise ibadetler. Bu ibadetlerin içinde en değerlisi ve "direkt" konumunda olan "namaz"

Kur'an ve hadis-i şeriflerde ibadetlerden bahsedilen hemen her yerde namaza ayrı bir vurgu yapıldığı görülür.

Bediüzzaman Hazretleri'nin "Hayatta en büyük hakikat imandır, imandan sonra namaz gelir..." sözü namazın hayatımızdaki yerini ne güzel hatırlatıyor. Fethullah Gülen Hocaefendi de, namazın ehemmiyetini, kulağa küpe olacak şu ifadelerle anlatıyor:

"Namaz, imanın ikiz kardeşidir. İman, dinin nazarî yanını teşkil eder; o nazarî yanın takviye edilmesi ve tabiatın bir derinliği haline getirilmesi ise ancak başta namaz olmak üzere diğer ibadetlerle mümkün olur. Bu itibarla da, denebilir ki; namaz pratik imandır, iman da nazarî bir namazdır."

Bu sebeple dini yalnızca bir vicdanî kabulden ibaret görmek ve ibadet ü tâatı devreden çıkarmak, var oluşun gayesini anlayamamak demek. Yani "benim kalbim temiz" yetmiyor.

Elbette vicdani kabul imanın ilk şartı, ancak o kabulün tezahürü, insan hayatında kendini gösteren salih ameller. O salih amellerin merkezinde de namaz var. Namaz bütün ibadetlerin özü ve dinin direği.

Namaz, mü'minin günde en az beş defa içine girip temizlendiği sonsuzluğa doğru akıp giden bir tövbe ırmağı ve arınma kurnası.

Kur'an savaş meydanında mücadelenin kızıştığı en tehlikeli anlarda bile namazın terkine müsaade etmemiştir. Namaz, hakkı mutlaka verilmesi gereken çok önemli bir vazife. Bir Müslüman için emin bir sığınak, mühim bir kurbiyyet vesilesi ve en kısa vuslat yolu.

Namazın bu hususiyetlerinden dolayıdır ki, Asr-ı Saadet'ten günümüze kadar Hak dostları onu hayatlarının merkezine koymuşlardır. Onlar, beş vakit namazla yetinmeyerek her gün yüzlerce rek'at nafile kılmayı âdet haline getirmişlerdir.

Kulların en güzeli Peygamber Efendimiz'in (sallallahu aleyhi ve sellem) namaza göstermiş olduğu alâka, O'nun izini takip edenlerin gönüllerinde de "ibadetlerin özü"ne karşı derin bir iştiyak uyarmıştır.

Allah Resûlü bir hadislerinde "Namaz benim gerçek göz aydınlığımdır!" buyurmuş ve başkalarının bir kısım şeylere arzu duymasının çok ötesinde bir istekle namaza karşı arzu duyduğunu her haliyle ortaya koymuştur.

Nebiler Serveri'nin "mübarek ayakları şişinceye kadar" kıyamda durduğunu, bazen "bir rek'atta birkaç cüz'ü birden okuduğunu", haşyet dolu "yüreğinden el değirmeninin ya da kaynayan tencerenin sesi gibi hıçkırıklı ağlama sesleri" duyulduğunu ve secde ederken Hak karşısındaki saygısından dolayı "kıvrım kıvrım kıvrandığını" bize pek çok sahabî efendimiz anlatıyor.

Tabii Resûl-i Ekrem'in (aleyhi ekmelü't-tehâyâ) namaz ibâdeti üzerinde bu derece hassâsiyetle durması Ashâb-ı Kirâm'ın da birer namaz âşığı haline gelmelerine vesile olmuştur.

Huzûr-ı ilâhîde bulunmanın manasını idrak etmiş ve Kur'an'ın tadını almış bir sahabînin şu hali onların namaza karşı iştiyaklarını göstermesi açısından ne kadar müthiştir:

Peygamber Efendimiz, Zâtü'r-Rik'â gazvesinde Ammâr bin Yâsir ile Abbâd bin Bişr'i bir konak mahallinde gece nöbeti için vazifelendirmişti. Hazreti Ammâr'ın istirahati tercih ettiği bir sırada Abbâd bin Bişr kalkıp namaza durmuştu. O sırada bir müşrik bu iki sahabiyi fark etmiş ve hemen üzerlerine ok yağdırmaya başlamıştı.

Oklardan iki-üç tanesi Hazreti Abbâd'ın vücûduna isâbet ettiği halde, o, namazını bozmamış, ancak rükû ve secdesini yaptıktan sonra arkadaşını uyandırmıştı. Hazreti Ammâr, sıçrayıp kalkarken bir taraftan kaçan müşriğin ardından bakakalmış, diğer yandan da merakla ve heyecanla Abbâd bin Bişr'in vücudundan akan kanı ve isabet eden okları göstererek kendisini neden uyandırmadığını sormuştu.

Hazreti Abbâd ise, ancak bir namaz âşığının söyleyebileceği şu cevabı vermişti:

"Bir sûre (Kehf) okuyordum, (ayât-ü beyyinât o kadar tatlı idi ki) onu bitirmeden namazı bozmak istemedim. Fakat, oklar peşpeşe atılınca namazı tamamlayıp seni uyandırdım.

Allâh'a yemin ederim ki; Peygamber Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem) korunmasını emrettiği bu gediği kaybetme endişesi olmasaydı, sûreyi yarıda bırakarak namazı kesmektense ölmeyi tercih ederdim!"

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: İman Ve Namaz (Okunma sayısı 134 defa)

gurbetciyim

İman Ve Namaz

BENZER KONULAR