Gönderen Konu: Berrak Zarafet Samimi Nezaket (Okunma sayısı 1421 defa)

fanidunya NET · « : Eylül 01, 2024, 08:08:37 ÖÖ »

Berrak Zarafet Samimi Nezaket

Niçin zarif ve nazik olur insan? Çevresindeki insanlara ve bütünüyle doğaya duyduğu şefkatin gereği olarak mı yoksa zarafet şöhretine ermek için mi?

Zarafet ve nezaket bir imaj meselesi midir yoksa Yaradan tarafından insanın özüne kodlanmış olan gönül berraklığını, yürek inceliğini yaratılanlara sunması mıdır? Bir başka deyişle vicdan ve akıl terazisini gerek insan gerekse hayvan ve nebatat, tüm doğa unsurlarının hakları lehine kurmak ve işletmek midir? İnsanların sevgisini kazanmak mı yoksa insan ve can sevgisini, şefkatini sunma gayreti midir nezaket ve zarafet?

Bir iddia, bir kıyafet midir yoksa hâl, tavır, mizaç mıdır? Ruhun en berrak hâlinin tezahürü müdür zarafet? En mühim nokta ise bu hâl ve tavrın nasıl varlık bulacağı ve hangi biçimlerde varlık göstereceği meselesidir. Zarafet bir parça tabiat kaynaklıdır. Kişinin doğasında mevcut olmaması durumunda aile ve eğitim kurumlarının gayretleri belli bir noktaya kadar etkili olabilse de kedinin gelin olma hikâyesinden farksız bir resim ortaya çıkar. Mesel bu ya, kedinin biri gelin olmak istemiş. Dostları “Neler söylüyorsun, kediden de gelin olur mu hiç?” diyerek onu bu emelinden vazgeçirmeye çalışmışlarsa da kedi ardı ardına sözler vererek sonunda gelin olmuş. Birkaç hafta boyunca her şey yolunda gitmiş; kedi, gelin olma isteğine itiraz edenleri mahcup edecek kadar iyi bir gelin olmuş. Fakat olacak ya olacak olan; bir gün misafirlere çay servisi yaparken tepsiyi insanların üzerine savuruvermiş. Bir de bakmışlar ki köşede bir fındık faresi… Peşinde ise dünyanın en güzel gözlerine sahip gelinimiz.

Kedi, içgüdüsü gereği özüne dönüvermiş. Fakat insanda kedide olmayan bir beşerî akıl mevcut olduğundan tabiatına aykırı olan özellikleri dahi içselleştirmesi; böylece güdü ve dürtülerini zihinsel gücü ile yönetmesi, bu husustaki gayretine bağlı olarak imkân dâhilindedir. Mizaç itibarıyla kaba ve incitici yönü ağır basan bir insanın zarif birine dönüşmesi için öncelikle durumunu kabullenmiş olması gerekir ki neyi törpüleyeceğini bilsin. Daha sonra konuşma ve eylem düzleminde nispeten sessiz kalarak değişim sürecini başlatabilir. Zira insanın ahvalini basitçe bir anda dönüştürmesi mümkün değildir. Bir başkasıyla fikrî veya hissî bakımdan çatışmaya girdiğinde kişi önce sükûneti korumaya gayret etmelidir.

Daha sonra ise karşısındakinin Yaradan’ın emaneti olan bir ölümlü, dünyanın hâlihazırda acılar diyarı olduğunu düşünerek onu kırmaktan kendisini alıkoyabilir. Otobüste, sokakta, hastane veya banka gibi bir kurumda sıra beklerken başkasının hakkına saygı duymak, yanında saygı hususunda hatalı davranan bir başkasını en yumuşak lisan ile ikaz etmek lazımdır. Hiç tanımadığımız bir kimseyle çatışmaya girdiğimizde hatıra getirmemiz gereken bir nokta ise belki de ruhsal veya bedensel bir hastalığı veya oldukça büyük bir acıyı yüklenmiş olma ihtimalidir.

Bir gün otobüste yanımda oturan arkadaşım klimanın kapatılmasını rica ettiğinde bir başka yolcu tarafından son derece incitici bir tepkiye maruz kalmıştı. Bu durum karşısında arkadaşımın önemli bir hastalıkla mücadele ettiğini söylediğimde peş peşe özür dilemişti. İşte böylece fayda ve zarar noktasında çatışmaya düştüğümüzde muhatabımızın acı deryasına son damla olabileceğimizi, böylece koca bir denizi taşırabileceğimizi hatıra getirmemiz bizleri incitmekten ve dahi incinmekten alıkoyacaktır. Kim bilir belki de komşu olsak birbirimize çay kahve ziyaretleri yapabileceğimiz kimseleri incitmenin hiçbir izahını bulamıyorum. Dünya ve biz ölümlüler incinmeye değmeyecek kadar geçici/yiz; kıyamayacağımız kadar da narin bütün fâniler…

Yakınlarımız ve ailemize gösterdiğimiz nezaket de zarafet samimiyetimizi en önemli sağlama aracıdır. En fazla zaman geçirdiğimiz kimselere ayandır iç yüzümüz. Aile üyelerimizin ve komşularımız, iş arkadaşlarımızın hakkaniyet hususunda rızasını kazanmak Yaradan’ın rızasını kazanmakla eş değerdir. En yakınlarımız huzurunda nazik ve zarif olmamız, berrak ve duru, içten ve vakur oluşumuzun işaretlerindendir.

İşte zarafet, tüm canların potansiyel dostlarımız olduğuna dair bilincimizden doğar. Zarafet bir gösteriş ve sahtelik şovu değil, özün nezahati olarak anlaşılmalıdır. Bilinmek istediği kişi olmaya yönelik gayret ise samimiyet barındırmaz. Barındırmamakla kalmaz samimiyete olan itimadı da katleder.

Bir eğitimci dostumun şöyle bir motttosu vardır: “En büyük nezaket, dürüstlüktür.” Dinin, “samimiyet/şeffaflık/dürüstlük” (Müslim, Îmân, 95) olduğunu belirten Hz. Peygamber de bizlere tevhidin iz düşümü olarak yaratılmışa daima şefkat ve adalet ile muameleyi önermiştir. Horgörüden sadece hoşgörüye değil, can sevgisine geçiş yapmak elbette zor zanaattır fakat bu, hepimizin dünyaya gönderiliş amacıdır.

En güzel nakışımız, kendi kişiliğimiz üzerinde işlediğimiz zarafet, nezaket ve nezahat deseni olsun!

Arş. Gör. Refika Soyal.
İNTERNET RADYOMUZ. 24 SAAT YAYINDADIR.

RADYO FANİDUNYA FM
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Berrak Zarafet Samimi Nezaket (Okunma sayısı 1421 defa)

fanidunya NET

Berrak Zarafet Samimi Nezaket

BENZER KONULAR