Ahlak Lazım Ahlak
İnsanın tabiatında idare etme, çekidüzen verme, daha iyiye ulaşma ve dahası tüm bunlara bağlı olarak sorumluluk alma duygusu vardır.
Bu duygu ve yetiyi insanın benliğine Allah Teâlâ yüklemiştir.
İlk insan Âdem’e Allah’ın emri gereği saygı mahiyetindeki secde istenmesi de bunu teyit eder.(2-Bakara 34)
Yeryüzüne “halife” kılınması keza bunun göstergesidir. (2-Bakara 30)
Bu sebeple kâinatın yaratıcısı, insanı en güzel biçimde yarattığını (95-Tin 4) belirtmektedir.
Dünyada idare etme becerisi ve mükellefiyeti yüklenen insanın elbette ki intisap edeceği, vazgeçmesi düşünülemeyen birtakım esasları olmalı.
Bu esasları, son ilahi dinin Kitabı Kur’an ve onun tatbik edicisi Allah’ın Resulünün yaşantısı bizzat ortaya koymuştur.
Kur’an’a bakıldığında, Peygamberin yaşantısı; Peygamberin yaşantısına bakıldığında, Kur’an görülür.
Yani “Kitap ve Sünnet” ikisi birlikte insanca olması gereken en güzel ahlakın, yaşantının ta kendisidir.
Hz. Aişe (r.anha) şöyle diyordu: “Resulullah’ın ahlakı Kur’an’dı…”
Tahrif edilmiş Yahudilik ve Hristiyanlık gibi ilahi dinler ve Hinduizm, Budizm gibi birçok beşeri inançlar dahi İslam’ın esas aldığı ahlaki prensipleri öncelemiş ve olmazsa olmazı kabul etmiştir.
İnsani olmayı gerektiren o belli başlı esaslar şöyle sıralanabilir.
-Doğru niyet sahibi olmak.
-Doğru sözlü olmak; yalana asla tevessül etmemek.
-Doğru davranış, yaşayış sergilemek.
-Hırsızlık yapmamak.
-Zina etmemek; namuslu olmak, fuhşa hiçbir surette ne bulaşmak ne de alet olmamak.
-Yalan söylememek,
-İnsan aklını sersemleten içeceklerden uzak durmak.
-Helal kazanç/meslek sahibi olmak: Silah, uyuşturucu madde satma, tefecilik gibi işler yapmamak.
Vesair vesair…
Allah’ın son Peygamberi, insanca ve erdemlice yaşamayı bir hadislerinde şöyle özetlemiştir.
“Ben güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim.”
Şimdi gelelim bize ve bizim oluşturduğumuz toplumumuzun yaşam biçimine…
En kutsal mekanizmadan en bayağı oluşumlara kadar oluşturduğumuz yapıyı göz önüne getirelim.
Bu öz eleştirilerimi sakın kimse cımbızlayıp kendine uyarlayacak şekilde nemalanmasın!!!
Yıllar öncesini dünü anlatıyorum, bugün benzerlerinin olup olmadığını bilmiyorum.
Din dersinde, din görevlisi seçilecek olanın kopya çekmesi ne kadar yanlışsa, memur adayına kendi çevresinden olduğu için veya olmadığı için sınavı kazandıran/kazandırmayanın yaptığı da o kadar yanlıştır.
“Karıncayı dahi ezmez bir yapıdır, bunlar” denilenlerin, birçok kurum sınavlarında “soruları çalarak” ayrım ve haksızlık yaptıkları gibi kendi adamlarını yerleştirmek, belli yerlere getirmek için birilerini (Vali-Kaymakam olabilir mesela) karalamak da yanlıştı/yanlıştır.
İki de bir hırsız, zalim deyip kendini ve çevresinin sergilediklerini görmeyecek kadar körleşmek de yanlıştır.
Yalancıların, hırsızların, teröristlerin, ırz ve namus düşmanlarının yuvalandığı ve elinin altındaki kurum ve oluşumları düzeltmeyi ve temizlemeyi bilmemek de yanlıştır.
Ve hâlâ böylelerine bel bağlayıp ortaklıklar kuran, gelecek bağlayanlar daha da büyük bir yanlışın içindeler.
Ülke, gerek dış mihraklarca gerek onların uzantıları olan iç oluşumlarca batırılmak istendiğinde “boşluk oluşsa da ben oraya gelsem” diye ümitlenip, tüm insaniyetini kaybedecek kadar ülkesinin yararı yerine zararını görmemek ne kadar vahim ve acı bir durum!
Siyasisiyle, tüccarıyla, dindarıyla ve dindar olmayanıyla biz, kendi niyet, düşünce ve yaşayışımızı düzeltmedikçe; erdemli bir hale sokmadıkça toplumun gidişatı değişmez!
Ülke felakete giderken, -dış saldırılar olsun olmasın- bir çöküntü yaşarken el ovuşturmak vatanseverce/namusluca bir şey olmasa gerek.
Yıkıntı halindeki bir ülkeyi alsan ne değişir, almasan ne değişir.
Önemli olan, bu ülkeyi/vatanı yaptıklarımızla yıkıntı haline getirmeden erdemlice düşündüğümüz hedeflerimize ulaşmak olmalıdır…
Nedense bakıyorum bugün ülkenin gidişatı iyi gitmezken(!) ağlayanlar, sızlayanlar hep tuzu kuru olanlar…
Ve nedense sesi çıkan, fakir fukarayı sömüren, onların sırtından geçinen lüks yaşantısından ödünç vermeyen; yeri geldiğinde eğlencesinden, tatilinden, çocuklarıyla en güzel yerlerde keyif çatmaktan ödün vermeyenler meydanlarda: “Ayşe teyze ağlıyordu, çöpten ekmek topluyordu”, “Filan kardeşler iş yerlerini kapatıyorlardı…”
“ ‘Esnaf açım aç!’ diye feryat ediyor” gibi işgüzarlıklarıyla oynadıkları oyunları milletin önüne getiriyorlar.
Allah’tan ki medyada artık hiçbir şey gözden kaçmıyor! Herkesin ne çevirdiği bir gün sonra ortaya bir bir çıkıyor.
Gören de sanki gerçekten çok üzüntü duyuyorlarmış gibi bir duyguya kapılır.
Hâlbuki daha önceleri olduğu gibi bir seferberlik ilan edildiğinde varlığına, parasına güvenenlerin gıkı çıkmazken, ilk itiraz onlardan gelirken elini taşına altına koymaktan çekinmeyen, varını, yoğunu ortaya koyan yine garibanlar olacaktır.
Vatandaş, beş doları var götürüyor bozuyor; “ülkem bununla kurtulacaksa boğazımdan kısar veririm ve yeter ki vatan kurtulsun” diyor.
Tuzu kuru ise “bana ne ülkenin gidişatından; ben mi bu hale getirdim” diyerek nankörlüğünü sergiliyor!
Ahlak lazım, ahlak!
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
