Kimse Ümitsiz Yaşayamaz
ALLÂH’TAN ÜMİT KESMEYİN
Ebû Hureyre (r.a.) Peygamberimiz aleyhisselamın şöyle buyurduğunu anlatır:
Cehennem ateşine giren kimselerden iki kişi şiddetli bir şekilde feryâd etti. Bunun üzerine Allâhü Teâlâ.
_Çıkarın şunları! diye emir buyurdu. Çıkarılınca kendilerine:
_Neden feryâdınız şiddetlendi? diye sordu. Onlar:
_Bize merhemt edesin, diye böyle yaptık, diye cevap verdiler.
Allâhü Teâlâ:
_Benim size rahmet, gidip kendinize önceden bulunduğunuz ateşin içerisine atmanızdır, buyurdu.
Dönerler ve bunlardan birisi, kendini tekrar ateşe atar. Allâhü Teâlâ da, kulu emrine uyduğu için soğuk ve selamet kılar. Diğeri ise yerinde durur ve kendini tekrar ateşe atmaz. Allâhü Teâlâ kendisine:
_Niçin arkadaşının attığı gibi, sen de kendini ateşe atmadın? diye sorar. Adam:
_Ey Rabbim, muhakkak ki ben, ateşten çıkarıldıktan sonra tekrar beni oraya atmayacağınızı ümit ve niyaz ederim, diye cevap verir.
Bunun üzerine Allâhü Teâlâ:
_Niyaz ve ümidin kabul olmuştur., buyur ve Rablerinin rahmeti ile ikisi de cennete girerler.
(TİRMİZİ)