Gönderen Konu: Gönül Gözlerinle Bak Hayatına (Okunma sayısı 433 defa)

gurbetciyim · « : Mart 13, 2018, 02:57:34 ÖS »

Bir Gün de Gönül Gözlerinle Bak Hayatına

Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

Nasıl uyandın bugün? Güne gözlerini açmanın şükrüyle mi araladın hayatın kapısını, yoksa yine oflayarak mı? Anlamlı gözlerle mi baktın sahip olduğun nimetlere, yoksa sahip olamadıkların aklına gelince gafletin pençesine mi düştün yine?

Ömründe bir gün de olsa, gönül gözüyle bakmaya niyetlendin mi hiç, su misali akıp giden ömrüne? Sana sunulan hayatın kocaman bir armağan olduğunu bilerek yaşamanın coşkusunu hissetmek için düştün mü yollara hiç, bir kere de olsa?

Bak akıyor hayat, kimleri geliyor ama kimileri de çekip gidiyor her gün bu diyardan. Gelen bir şey getirmediği gibi, giden de bir şey götüremiyor işte. O biriktirip durduğun her şey arkanda kalıyor sonra.

Çoksa malın eğer bir kavgaya tutuşuyor ardında kalanlar. Kimler için heba ediyorsun ahiretini, düşündün mü hiç?

Öyle bir gün gelir ki sen sadece amellerinle baş başa kalırsın. Yoktur amelinden başka yoldaş o uzun yolculukta. O halde biraz dur, dur ve gönül gözünle seyret şu garip hayatı ne olur.

Farkında mısın ne çok şikâyet ediyorsun? Elinde olanlara da, olmayanlara da! Oysa kâinat sana hizmet ediyor ve sen eşref-i mahlûk diye adlandırılmışsın. Layık olabiliyor musun bu isme gerçekten?

Şikâyet etmekten göremiyorsun senin için yaratılanları ve sen Allah’a dön diye sana sunulanları. Sen hep çarpa çarpa yürüyorsun kendine ve avuçlarından kayıp gidişini seyrediyorsun ömrünün sadece.

Bir gün de oturup düşündün mü hiç hayatın anlamını, sahip olduklarının aslında milyonlarca lirayla bile satın alınamayacağını. Ya da ansızın elinden alınsa değerini ölçemediğin bir varlığın, nasıl olur halin hayal ettin mi hiç? Anlamak için kaybetmek mi lazım illa. Değer vermek için ağlamak mı lazım illa.

Hiç dedin mi “Kafamı yastığıma rahat koyabiliyorum çok şükür” ya da mırıldandın mı şöyle “Allah’ım sana nasıl şükretsem ki başımın üstünde bir çatım var ve sağlığım, huzurum yerinde.”

Varsa evladın, seyrettin mi hiç onu, Allah’ın sana bir hediyesi olduğunu düşündün mü hiç? Öpüp kokladın mı Allah’tan geldiği için! İki rekât da olsa kıldın mı bir kere şükür namazı. Teşekkür ettin mi can-ı gönülden Rabbine.

Tefekkür ettin mi hiç sahip olduğun nimetlerin kıymetini bilip bilmediğini. Yoksa hiç susmayan, hep şikâyetle var olmayı seçen zihnine mi ortak oldun? Eline bir kâğıt, bir kalem alsan ve yazsan sana verilen nimetleri ve verilmeyen dertleri, kederleri. Sığdırabilir misin sayfalara, yeterli gelir mi dersin?

Hiç aklına düştü mü ansızın şu ayet; “Hâlbuki Allah’ın nimetini saymaya kalksanız onu sayamazsınız. Şüphesiz Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.” (Nahl/18)

Dertsizlik gaflete düşürmesin seni. Şükret dertsizliğine, anlamaya çalış dünyası çile olanları. Dışarıdan gördüğün gibi öyle sakin değil duvarlar. Yanından geçip giden birinin içinde ne çağlayanlar vardır kim bilir. Her ağlayanı göremezsin, kimin dünyasına ansızın bir hançer saplanır da yarım kalır gülüşleri bilemezsin. O dertlileri de al duana, bir kere de onlar için aç ellerini semaya, bir gece de onlar için uykusuz kal. Hiç değilse varınca huzura, “Elimden bir ağlamak gelebildi” diyesin.

Bir derde sahipsen şayet, o derdin beterinin olduğunu düşün. Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermezmiş hani; “Demek ki ben bunu kaldırabilirim ki Rabbim bu derdi bana uygun görmüş” de. Biraz sükût et, biraz sabret, biraz ağla seccadelerde. Ağlamaya ihtiyacın olan bir dönemdesin belki de. Biz hep gülmeye mi geldik bu dünyaya, eğer öyleyse ağlayanlar ne olacak?

Biraz yıkıl, biraz dağıl, biraz karalar bağla. Biraz tat alma yediklerinden, içtiklerinden. Biraz üstüne üstüne gelsin dünya. Bazen insan acılarından doğar yeniden unutma. Verilen dertler boşuna değil hâşâ; kıymet ver ömrüne, kıymet ver seni bekleyen ahretine diye. Kıymet ver sana verilen nimetlere, az görme, hor görme, zor görme her şeyi diye yaşatılır bazen yaşatılanlar.

Al eline bir çiçeği seyret uzun uzun, Yaradan’ın güzelliğini, tekliğini gör onda. Kokla sonra içine çeke çeke ve hayran kal onu sana bahşedene. Rengine, desenine, inceliğine vurul bir gülün, dikenine bile. onda Allah’a götüren yolu bul. Kaybol o yolda hiç düşünmeden, bırak kendini Rahman’a, sahibimiz O ya; kaybolmazsın, aksine kaybettiğin kendini bulursun o kutlu yolda.

Ne çok hayal kırıkları battı durdu yüreğine, görmedin mi kanadığını? Yaralandın ve sonra ruhundan. Nefessiz kaldığın anlar oldu hani, ağladın hatta gecelerce, konduramadın seni terk edip gidenlere. Kalır sandıkların bile yok hayatında, kimileri en ufak şeyde bırakıp gitmediler mi seni hiç düşünmeden, senin akıtacağın gözyaşlarını hesap etmeden. Ne çok vefasız konakladı senin durduğun ve gerçek sevgiliyi gelir diye beklediğin durakta. Unuttun mu?

Koy elini şimdi kalbine, ne sevgiler sığdırdın oraya kim bilir? Kimler için çarptı ve kaç kere? Ama yine kendinlesin, yine yalnız. Bir kere de o kalbi sana veren için koy elini üstüne, bir kere de kâinatın Sahibi için atsın delice.

Ağla sonra hıçkıra hıçkıra, geç kalmış hakiki bir sevdayı bulmuş olmanın hem sevincini hem de hüznünü yaşa.

Tahliye et yüreğinden, hayatından vefasız olan herkesi. Hakiki bir vefa arıyorsan, Hakiki sevgilide kal, yüreğini asıl Sahibine teslim et bir an bile düşünmeden. Aç artık gönül gözlerini, hayatına bir kere de gönül gözlerinle bak.

Zeynep Yeter Arslan

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Gönül Gözlerinle Bak Hayatına (Okunma sayısı 433 defa)

gurbetciyim

Gönül Gözlerinle Bak Hayatına

BENZER KONULAR