Gönderen Konu: ÇOCUKLARA EŞİT VE ADİL DAVRANMAK (Okunma sayısı 2186 defa)

fanidunya · « : Aralık 26, 2014, 10:15:07 ÖÖ »

ÇOCUKLARA EŞİT VE ADİL DAVRANMAK

Kişilik gelişiminde, en önemli faktör-lerden biri de, çocuklar arasında adaletli davranmaktır. Hiçbir anne baba çocukları arasında haksızlık yapıyorum demez, ancak, anne babanın davranış ve tutumları, çocuk-ların kendilerine haksızlık yapılıyor hissine, kardeşler arası kıskançlığın gelişmesine neden olur. Kardeşler arası kıskançlık ve çekişmeyi körükleyen, adil olmayan anne baba tutumlarını şöyle özetleyebiliriz.

1-Kardeşler Arası Çekişmede Birine Taraf ve Müdahil Olma:

Kardeşler arasında rekabet, normal gelişimin bir parçası olarak kabul edil-melidir. Ancak rekabetin bir düşmanlık hali-ne gelmesi ve her alanda kendini göstermesi doğal karşılanamaz. Çocuklar arası rekabet ve çekişmenin nedenleri arasında; “Anne, babanın gözüne girebilme, evde bir yer edinebilme, bireyselliğini kabul ettirme, önemsenmek ve değer verilmesini isteme sayılabilir”. Genellikle anne babalar kardeş-ler arası çekişme, didişme ve rekabet hava-sından büyük endişe ve üzüntü duyarlar. Onların idealinde birbirleri ile çok iyi ge-çinen ve hiç kavga gürültü çıkarmayan uyumlu çocuklar vardır. “Kardeşler arası çekişme bütün ailenin huzurunu bozacak derecede büyük olabilir. Anne baba, kardeş-ler arası rekabetin normal ve hoş karşılan-mayacak sınırlarda olup olmadığını gözle-meli, bu sınırlar aşılmadıkça müdahale etmemelidir”. Birbirlerine zarar vermeyecek derecede ufak didişmelere karışmamalı, ancak zarar vermeye başladıklarında çocukları ayırmalıdır. Yani her anlaşmazlık ve didişmede hakem rolünü üstlenme-melidirler. Sınırların aşıldığı düşünüldü-ğünde krize müdahale edilmelidir. Özellikle küçük çocuk ağlayarak, annenin duygu-sallığını kullanmaya çalışır. O zaman büyük çocuğa "Sen ağabeysin/ ablasın" diye haksızca yüklenilmesi hatalı bir tutum olur. Küçük çocuğun anne ve babası tarafından devamlı desteklendiğini düşünen ağabey ya da ablanın anne babaya karşı olumsuz tutum sergilemesi, kendisine haksızlık yapı-lıyor hissine kapılması doğaldır.

2-Çocuklar Arası Sevgi Ve Şefkatte Adil Davranmama: Hiçbir çocuk benzer kabiliyetlerle eşit doğmaz, mutlaka birinin diğerine farklı konularda üstün kabiliyetleri vardır. Bazen, ailede erkek çocuk, kız çocuk sevgisinden biri ağır basar. İşte bu kabiliyet ve cinsiyet farklılıkları, çocuklardan birinin daha sevimli cana yakın, olmasına, anne babanın da farkına varmadan daha fazla birine sevgi göstermesine neden olur.

Çocuklarla ilgili her hususta eşit olun-malıdır, hatta öpüp okşamada bile. Çocuk-larından birini öptüğünde, diğerini de öp-melidir, ta ki, gönüllerinde kıskançlığa yer olmasın, sevgi ve güven duygusu yerleşsin. Bu hususta Bezzar, Enes (r.a.)'den rivayetle; Peygamberin (s.a.v) huzurunda bulunan bir adamın yanına oğlu geldi. Adam onu öpüp dizine oturttu. Bir süre sonra kızı da çıka-geldi. Adam onu önüne oturttu. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.v.) : "Çocukların arasında eşit davransaydın” (ne iyi olurdu) buyurdu.

3-Çocuklar Arasında Mal ve İmkan Açısından Adil Davranmama:

Numan ibn Beşir (r,a.)'ın babası yani Hz. Beşir dedi ki;

"-Ya Rasülallah (s.a.v.), başka çocuklarım da var; ama, Numan başka. Müsaade eder-seniz servetimin şu kadarını Numan'a ver-mek istiyorum."

Hz. Peygamber (s.a.v.):

"-Diğer çocuklarına da o kadar verdiniz mi?" diye sordu. Beşir,

"-Hayır" dedi.

Allah Rasülü (s.a.v.) bu defa, umuma tevcih-i kelâm ederek şöyle buyurdular:

"Allah'tan korkun ve evlatlarınıza karşı adilâne muamelede bulunun. "

Sonra da Beşir'e dönerek:

"Sen, çocuklarının hepsinin sana aynı derecede hürmet etmelerini ister misin?"

Beşir de:

"-Evet isterim." deyince,

"-O halde böyle yapma" dedi. Yani sen de sadece bir evladını değil hepsini gözet. Sen onlardan birine teveccüh ve ihtimam göste-rirsen, ona hediye verip atiyyede bulunur-san bu defa diğerinin sana karşı iyilik duy-gusu azalır ve itimadı sarsılır buyurdu.

Aynı hanedeki çocuklardan birini di-ğerlerine tercih etme, sadece miras veya mal paylaşımındaki adaletsizlik değildir. Çocuklara hediye ve oyuncak vermede de çocuklardan birini diğerine tercih etme, kar-deşler arası kıskançlık hissini uyanmasına, kardeşlerin birbirine karşı düşman olmasına neden olur. O halde çocuklara hediye ve oyuncak alırken de, çocukların yaş ve kabiliyetlerini de göz önünde bulundurarak adil davranmalıdır.

Çocuklardan birini diğerlerine sevgi, imkan vb. hususlarda tercih etme, kardeş-lerde kıskançlık hissi uyaracağı gibi, hiç de farkına varmadan, anne babaya karşı, şuur-altı bir nefret duygusunu geliştirecektir.

Emine Bulut Karadağ

fanidunya · « **Yanıtla #1 :** Mart 30, 2017, 12:10:33 ÖÖ »

Çocuklarınıza Adaletli Davranınz

Nu'mân İbn Beşîr'in(ra) anlattığı hatırayı dinliyoruz:

Babam bana malının bir kısmını bağışlamıştı. Annem Amrâ Bint Ravâha(ra); “-Rasûlullah(sav) buna şahidlik etmedikçe razı olmam,” dedi. Babam Allah Rasûlü'nün yanına geldi. Onun bana verilene şahidlik etmesini istiyordu.

Rasûlullah(sav) Efendimiz ona; “-Bunu bütün çocuklarına yaptın mı?” diye sordu, babam “-Hayır,” cevabını verdi.

Allah Rasûlü(sav); “Allah'tan korkun ve çocuklarınız arasında adaletli davranın!” buyurdu.

Babam döndü ve verdiğini geri aldı.[1]

*

Hadisin bir başka rivayetinde Allah Rasûlü'nün(sav); “-O halde benden şahidlik yapmamı isteme! Ben haksızlığa şahidlik yapmam,” buyurduğu nakledilir[2].

Allah Rasûlü'nün bu kesin tavrı ve söylediği kelimeler asla akıldan çıkarılmamalıdır. Günümüzde yaşanan nice acı manzara, onun irşad ettiği yoldan ne kadar uzaktır.

*

Çocuklar arasında farklı davranış, onlardan birisini diğerlerine tercih veya içlerinden birini dışlamak sebebi ne olursa olsun son derece yanlıştır. Ne yazık ki sıkça yaşanan bir hastalık, bir irade zayıflığı, bir başka ifadeyle hissî davranıştır. Onlardan birinin anne, babaya yakın davranışı, yaşının küçüklülüğü, daha sıcak yapılı olması, daha zeki veya çalışkanlığı, erkek veya kız olması dikkatlerin o çocuğa yönelmesine, diğerlerinin ihmal edilişine sebep olduğunu görüyoruz.

Bazen de annesi veya babası farklı, yani üvey olan çocuk bu farklılıktan dolayı dışlanıyor.

Bu tür davranışlar, hele de içlerinden birine bir şey verilip diğerlerinin ihmal edilişi kardeşler arasına hased tohumlarının ekilmesine, bitmeyen kardeş kavgalarına, nefrete, ara soğukluklarına sebep olur. Anne ve babaya hürmet duygularını yaralar. Bıraktığı tesir acı ve uzun sürelidir. Belki de hiç kapanmayacak bir yaranın açılışına sebeptir.

Allah Rasûlü'nün; “-Bunu bütün çocuklarına yaptın mı?” sorusuna ve “Hayır” cevabını alınca tavrına dikkat ediniz. Ne kadar kesin ve nettir. Hatanın büyüklüğünü ne kadar vurgulayıcıdır.

Nu'man(ra) bu yıllarda çocuk denecek yaşlardadır. Sonraki yıllarda aile olarak nice güzellikler yaşamışlar ve inandıkları hak yol uğruna nice fedakârlıklar sergilemişlerdir. Eğer böyle bir hata işlenseydi âile bütünlüğü, kardeşlik bağları ne hale gelirdi?

Bu gün cemiyet içinde işlenen bu tür hataların sancılarını ne kadar çok görüyoruz. “O benim dediğimi yapıyor, diğerleri yapmıyor.” veya “O bizi herkese mahcup ediyor, sözümüze değer vermiyor.” “O bir önceki hanımın oğlu. Bu evde yeri yok. Artık bize yabancı. Zaten o babasının benimle evliliğini de istemedi. Huysuzluk etti. Şimdi hak istiyor, miras istiyor…” şeklinde nice cümleler, adaletsiz davranışlar için izahlar duyuyoruz. Söylenenler gerçek olsa bile büyükler adaletli davranmalıdır ki sonraki yıllara acılar ve nefret duyguları bırakmasınlar.

Bir çocuğun anne ve babasının arkasından acı sözler söyleyip hatalarına bunu sebep göstermesinden, “Onlar üzerine düşeni yaptı, fakat ben hata işledim. Onlar yine de beni ayırmadılar. Bana evlad muamelesi yaptılar.” demesi bin kat daha hayırlıdır.

Adilce davranış, hem elbise, eşya alımında, hem muâmelede, hem de yetişmesi için fırsatlar hazırlanılmasında gösterilmelidir.

Şüphesiz insanlar aynı anne ve babanın çocukları bile olsalar birbirinin aynı değillerdir. İçlerinde başarılı olanları olur, olmayanları olur veya başarı oranları ve alanları arasında farklar bulunur. Ancak bu farklar, anne ve babanın davranışlarından, hazırladığı imkânlardan kaynaklanmamalıdır.

Kendinizi çocuğunuzun yerine koyunuz. İtilen, dışlanan veya haksızlık yapılan siz olsaydınız neler düşünürdünüz? Zihninize güzel şeyler gelmiyorsa, bunu bir hata olarak görüyorsanız siz o hatayı yapmayınız. Böyle bir yolu çocuğunuzdan intikam alma vesilesi olarak seçmeyiniz.

Bazı durumlarda çocuklarınızdan birisiyle daha fazla ilgilenmek zorunda kalabilirsiniz. Hasta olabilir, yeni bir okula giriyor olabilir, belli bir sıkıntı yaşıyor olabilir… Gerçekten onun üzerine eğilip bu devreyi atlatmasına yardımcı olmanızın en doğru davranış olduğu anları yaşayabilirsiniz. Bu durumu çok defa diğer kardeşler anlayacaktır. Anlamıyorlarsa, uygun bir şekilde anlatmalısınız. Günün birinde aynı şeyler onun başından geçtiğinde onun yardımına da koşacağınızı hissettirmelisiniz. Sizi anlayacak, size yardım etmeye de çalışacaktır.

Yardım etmeleri mümkünse onları da yardıma çağırınız. Bu hem onları onurlandıracak, hem menfî duygularını silecek, hem de kardeşlik duygularının güçlenmesine vesile olacaktır.

Zaman zaman dikkat çekmek için huysuzluk ederek veya arzusu yerine gelmediğinde; “Siz kardeşim bir şey isteyince yapıyorsunuz.” veya “Onunla ilgileniyorsunuz.” şeklindeki itirazlarla karşılaşıyorsunuzdur. İçiniz gerçekten doğruyu yaptığına inanıyor, adaletli davrandığınızdan şüphe etmiyorsanız bu tür itirazlarla sarsılmayınız. Bunlar geçicidir. Bu itirazları yapanlar da duygular yatışınca haksız olanın kendileri olduğunu hissedeceklerdir. Çoğu zaten baştan bilmekte, sizi istediğine zorlamaya çalışmaktadır.

“Çocuklarınıza adaletli davranınız.” derken bunu; “Her dediklerini yapın.” mânâsına almayınız. Onların sizi yanlış yönlendirmelerine, duygularınızla oynamalarına, zayıf yanlarınızı keşfederek onlardan istifade etmeye çalışmalarına fırsat vermeyiniz.

Hem dirayetli olunuz, hem de adil davranınız. Adalet yuvaların da temelidir. Bunu unutmayınız. Allah Rasûlü'nün şu müjdesini de aklınızdan çıkarmayınız:

“Âdil insanlar Allah katında nurdan minberler üzerindedir…”

Hadisin devamında Allah Rasûlü(sav) bu müjdesine daha da açıklık getirir:

“Onlar verdikleri hükümde âdil olanlardır, âile ocaklarında âdil davrananlardır, idarî mesuliyetini üstlendikleri insanlara adaletle hükmedenlerdir.” [3]

“Şehirler gerçek manada surlarla, hendeklerle değil adaletle korunur.” hikmeti doğrudur. Yuvalar da adaletle korunur. Şu müjdeyi de unutmayınız:

“Şüphesiz Allah, adaletle davrananları sever.” (Mâide 5/ 42)[4]

--------------------------------------------------------

[1] Sahih-i Buhârî, Hibe (11/ 47), Sahih-i Müslim, Hibe (3/ 1242-1243).

[2] Bak: Sahih-i Buhârî, Şehâdât (11/ 122), Sahih-i Müslim, Hibe (3/ 1243).

[3] Sahih-i Müslim, İmâra ( 3/ 1458).

[4] Ayrıca bak: Hucurât Sûresi (49) Âyet: 9, Mümtehıne Sûresi (60) Âyet: 8.

Dr. M. Şerafettin Kalay.

gurbetciyim · « **Yanıtla #2 :** Ekim 05, 2017, 08:42:26 ÖÖ »

Evlatlar Arasında Ayrım Yapmak

Allah’ın bize hediyesi olarak görmemiz gereken evlatlarımıza hassasiyet ve özen göstermek biz ebeveynlerin asli görevi diye düşünüyorum.

Onların bizlerden öğrenmesi gereken çok kıymetli ahlaki değerler arasında adalet duygusu ilk sırada olmalı. Bunun için de bizler örnek olmalıyız. Bizler adaletli olmazsak çocuğun karakteri topal olarak inşaa olacaktır. Biz adaletsiz olup ona adaletli ol dememiz yeterli olmaz.
Adalet duygusu; öğüt ile birlikte davranış olarak model olup uygulanırsa daha etkili bir öğretme yöntemidir.

Çocuklar büyürken, ebeveynlerin hal ve davranışlarını örnek alırlar.

Ve gördükleri muamele onlar üzerinde daha etkili olacaktır.

Evladımıza adalet duygusunu en iyi ifade şeklimiz kardeşler arasında eşit davranışımız olucaktır.

Sevgililer sevgilisi Hz. Muhammed (s.a.v.) şöyle buyurmuştur;

“Çocuklarınız arasında ada¬leti gözetiniz, çocuklarınız arasında adaletten ayrılmayınız”

Peygamberimizin öğüdünü tutmak, bu doğrultuda muamele etmek, nice güzel duyguları evlatlarımızın kalbine tohum misali ekmek ve gün gelip bu ekinleri hayırlara dönüşerek biçmek gibi olacaktır.

Evlatlarımız arasındaki eşitliği sağlamak dinimizin emridir.

Yine bir başka hadisi Şerif de kıymetli peygamberimiz şöyle buyurmuştur;

“Evladınızın sizin üzerinizdeki hakkı, aralarında adaletle davranmanızdır; nasıl ki sizin onlar üzerindeki hakkınız, size iyilikte bulunup saygı göstermeleri olduğu gibi…”

Bu hakkı en özenli şekilde yerine getirmek biz ebeveynlerin vazifesi.

Yetiştirdiği çocuklar arasında ayırım yapan, birini diğerinden ayıran, bir biri ile kıyas yapan çok kişi var maalesef ki.

“Evlatları arasında ayırım yapan, kayırdığı çocuğundan ebeden imtihan olur. ” diye kıymetli ve manidar söz de aklımızda olsun.

En çok sıkıntıyı, en çok darbeyi kayırdığı çocuğundan görüp pişmanlık duyan çok kişi var.

Biz biz olalım bu adaletsiz davranışdan hassasiyet ile uzak duralım.

Nefsimize yenik düşüp bize karşı daha yakın, ilgili diye o evlada karşı duygularımızı ve davranışlarımızı farklı hale getirmeyelim.

Sevgili Anneler ve Babalar! Tecrübeyle sabittir.

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: ÇOCUKLARA EŞİT VE ADİL DAVRANMAK (Okunma sayısı 2186 defa)

fanidunya

ÇOCUKLARA EŞİT VE ADİL DAVRANMAK

fanidunya

Ynt: Çocuklarınıza Adaletli Davranınz

gurbetciyim

Ynt: Evlatlar Arasında Ayrım Yapmak

BENZER KONULAR