Gönderen Konu: Kur’an’ın öngördüğü ideal aile (Okunma sayısı 464 defa)

fanidunya · « : Ağustos 14, 2018, 06:27:50 ÖÖ »

Kur’an’ın öngördüğü ideal aile

Evli çiftler, sevdiği ve önem verdiği bir arkadaşına davrandığı gibi birbirine davranmadıkça, bir dostuna gösterdiği ilgiyi ve saygıyı kendi eşine de göstermedikçe, mevcut yara kolay kolay kapanmayacaktır.

Bu yazımızda, eşler arası diyalog konusunu inceleyeceğiz. Çünkü eşler arası diyalog şuan en sıkıntılı dönemlerinden birini yaşıyor. Toplumun diğer katmanlarıyla çok iyi ve ideal bir şekilde geçinmeye çalışan evli çiftler, konu kendi ailelerine gelince, başkasına davranmadığı gibi davranıyor. Bu çarpık diyalogun sebebi ise çoğu kez, üstünlük kurma, nasılsa artık benim, ne istersem yaptırırım anlayış oluyor.

Anlayışla yaklaşım

Eşler arası diyalogda mevcut sıkıntıların ortaya çıkmasının başlıca sebebi anlayışsızlıktır. Anlayışsızlık genellikle iki sebepten dolayı olur. Birincisi kişilerin farklı dünyalarda olduğu için ve farklı yerlerde durdukları için birbirini anlamakta zorluk çekerler. Bununda temel sebebi, evlenirken dikkat edilmesi gereken önemli bir konu olan denklik durumu göz önünde bulundurulmadan yapılan evliliktir. Bu tür evliliklerde birbirini anlamama ve anlayışsızlık çok olur.

İkinci durumdaki anlayışsızlık ise, çiftler birbirini gayet güzel anlar, ancak farklı beklentiler ve tahakküm kurma dürtüsüyle birbirlerini anlamıyormuş gibi rol yaparlar. Ve çoğu kez evliliklerinde huzursuzluk çıkartırlar. Çıkan bu huzursuzluk ise evlilik kurumunu biraz daha kemirir.

Her şeyin bir doğrusu vardır. Evlilik kurumunun da doğru gidebilmesi içinse, eşlerin birbirini anlayışla karşılaması şarttır. Unutulmamalıdır ki, ortalama 25 yaşında evlenen çiftler, o yaşına gelinceye kadar belli bir hayat tarzı içinde yetişip büyümüşlerdir. Onlar üzerinde bizim tarzımıza uymadığını düşündüğümüz davranışlar var ise şayet, bu aynen karşı taraf içinde geçerlidir. Yani sizinde birçok davranışınız ona uygun değildir. Dolayısıyla ben gelmeden sen gel, ben değişmeden sen değiş, ben sana uyamam, sen bana uy düşüncesi, Rahmani değil nefsanîdir. Her iki tarafta bulunduğu yeri bırakıp, ortak bir noktada buluşmalıdır. İşte doğru olan anlayış budur. Anlayışla yaklaşımın temelinde ise karşı tarafa hak verme vardır. Eşine hak vermeyen hiçbir zaman haklı olamaz!

Saygıyla Yaklaşım

Saygı, karşı tarafa duyulan anlayışla başlar. Eşine anlayışla yaklaşım mesabesini aşmış kişilerde, saygıyla yaklaşım durumu görülür. Kişi karşısındaki kişiye önem verdiği oranda ona saygı gösterir. Eşine gereken önemi vermeyen insanlar, doğal olarak da eşine saygıda göstermeyeceklerdir.

İnsanlara karşı yeterince saygı göstermeyen kişilerde aslında kendisine saygısı eksiktir. Kendisine saygısını yitirmiş insanlar doğal olarak eşine ve diğer insanlara da saygı göstermeyecektir. Bunun temel sebebi ise bencilliktir. Bencil insanlar yalnız kendini seven ve yalnız kendisine düşkün insanlardır. Onlardan saygı beklemek saflık olur. Bu tip insanların önce kendisine gelmesi ve toplumun içinde yaşadığını öğrenmesi gerekir. Ancak iyi bir terbiyeden geçtikten sonra bu kişilerden saygı beklenebilir.

Evlendikten sonra birbirine saygıyla yaklaşmayan çiftler, çoğunlukla gençlik ve çocukluk yılları sorunlu geçmiştir. İyi bir aile eğitimi ve terbiyesi almamış insanlar, çoğu kez saygıdan yoksun olarak büyür ve gelişirler. Bu onların ileriki yaşlarında uyumsuzluğunu da beraberinde getirir.

Bu olumsuz durumdan kurtulmanın yolu ise, kişilerin önce buna biraz kendini zorlamaları, ama önce bunun doğru olduğuna inanarak yapmaları gerekir. Önceden kazanılmamış olumlu bir durum, kişilerin ısrarı ve çabasıyla sonradan muhakkak kazanılabilir. İnsan yeter ki istesin!

Kur'an'ın öngördüğü ideal ailede, saygıyla yaklaşım asıldır. İnsanların evlenmiş olmaları, onların dışındaki başka insanlara gösteremeyeceği saygısız yaklaşımları, ev halkımıza göstermemizi meşru kılmaz. İnsanlar evlenince nedense eşine karşı istediği gibi davranabileceği kanaati oluşur. Bu da kesinlikle yanlıştır ve Rahmani değildir, nefsanîdir.

Sevgiyle Yaklaşım

Sevgi, sevdiğine kişinin kendisini vermesidir. Sevgi paylaşmaktır. Sevgi saygı duymaktır. Sevgi aile kurumunun harcıdır. Sevgi giderse o aile yıkılmaya mahkûmdur. Bu yüzden eşler birbirlerine sevgi beslemelidirler. Kur'an'i terbiye, "eşinizin bir yönünü beğenmiyorsanız, başka bir yönünü beğenebilirsiniz" der. Bu, insanın karşısındakini nasıl sevebileceğinin ilahi formülüdür.

Sevgi iki türlüdür. Birincisi nefsi sevgi, ikincisi ise kalbi sevgidir. Birincisinde kişi karşısındakini sadece nefsi (kendi) için sever. Bu sevgide etkili olan dış görünüştür. Ancak bu sevginin ömrü çok uzun olmaz. İkinci ve doğru olan sevgi ise kalbi sevgidir. Buradaki sevginin sebebi yalnızca nefsi değil, kalbi yani Rahmani'dir. Bu kişi, Efendimizin "Siz dindar olanı seçiniz" hadisini özümsemiştir.

Bu sevgide dış güzellik değil, iç güzellik önemlidir. Ömrü uzun olan sevgide işte bu sevgidir. Kalbi sevginin kaynağı Allah'(cc)tır. Kişinin birisiyle kalbi sevgiyle evlenebilmesi için önceden o kişide Allah(cc) sevgisinin yeşermiş olması gerekir.

Evliliğinde Kur'an'i bir aileyi kurmak isteyen kişiler mutlaka birbirlerine sevgiyle yaklaşmalıdırlar. Kalbi sevgi eşlerin el ele tutuşup Allah'(cc)a yürümelerini kolaylaştırır.

Sevginin doğru ayrıştırılmasının nasıl olabileceğini nasıl olabileceğini Hz. Ali'nin hayatından öğreniyoruz. Bir gün Efendimiz (sav), Hz. Ali'ye sorar der ki;

- Ya Ali Allah'ı seviyor musun?

- Evet, Ya Resulullah

- Peki, Beni seviyor musun?

- Evet, Ya Resulullah

- Peki, eşini seviyor musun?

- Evet, Ya Resulullah

- Peki, çocuklarını seviyor musun?

- Evet, Ya Resulullah

- Peki, bunların hepsini bir kalpte nasıl yapıyorsun? Diye sorunca, Hz. Ali bu beklemediği soru karşısında şaşırmış ve cevap verememişti. Bunu düşünmem gerek deyip oradan ayrılmıştı. Hz. Ali düşünceli bir şekilde dolaşırken eşi Hz. Fatıma annemiz düşünceli olduğunu fark edip kendisine sorarak, nedir bu hal ya Ali der. Eğer bu düşünceliliğin dünyevi kaygılardan dolayı ise sana yakışmaz bırak gitsin. Yok, bu halin, Rahman'i kaygılardan dolayı ise, anlat birlikte çözüm bulmaya çalışalım der.

Hz. Ali, Efendimizle geçen diyalogu bir bir Hz. Fatıma'ya anlatır. Hz. Fatma durumu öğrenince tebessüm eder. Hz. Ali'ye derki;

- Ya Ali babama git ve deki, kişi Allah'(cc)ı aklıyla ve ruhuyla sever, Peygamberimizi (sav) kalbiyle sever, eşini nefsiyle sever, çocuklarını ise şefkatiyle sever.

Hz. Ali aldığı bu cevap karşısında memnun olur ve hemen Efendimizin yanına gelir. Hz. Fatıma annemizden öğrendiklerini efendimize anlatır. Efendimiz cevabı alınca tebessüm eder. Ve der ki ya Ali bu bana getirdiğin gül, nübüvvet ağacından koparılmıştır. Bu hadise bize sevginin nasıl olacağını gösterir.

Gönderen Konu: Kur’an’ın öngördüğü ideal aile (Okunma sayısı 464 defa)

fanidunya

Kur’an’ın öngördüğü ideal aile

BENZER KONULAR