HAK YOLUNUN KURBANI OLMAK
Hz. İbrahim (a.s.) seksen yaşını aşmıştı ama çocuğu olmamıştı. Hanımı da ihtiyarlamıştı. Yüce Allah’a dua etti ve bu yaştan sonra kendilerine bir erkek çocuk bahşedildi. Adını İsmail koydular. Bu ihtiyarlık döneminde gelen saadetten sonra Hz. İbrahim’in (a.s.) oğluyla imtihanı başladı. Doğumun hemen ardından Yüce Allah; Hz. İbrahim’e (a.s.), hanımı Hz. Hacer annemiz ile oğlu İsmail’i alıp Mekke’ye götürmesini vahyetti. Hâlbuki kendisi Kudüs’te yaşıyordu.
İlahi iradeye teslim olarak hanımını ve yeni doğmuş çocuğunu şu an Kâbe’nin bulunduğu ıssız bir çöle bıraktı. O zaman burada hiçbir yerleşimci yoktu. Ne bir ağaç gölgesi ne de sığınacak bir mağara vardı. Eğer insanların zararından kurtulsalar bile vahşi hayvanların saldırılarından kurtulamazlar, onlardan kurtulsalar açlık ve susuzluktan hiç kurtulamazlardı.
Nitekim bu endişeleri hanımı Sâre validemiz de dile getirmiş ve bu ıssız yerde bırakılmasının ilahi iradenin eseri olduğunu öğrenince kendisinde hiçbir korku ve endişesi kalmamıştır.
Hz. İbrahim (a.s.), Hz. İsmail (a.s.) yedi yaşına bastığı sıralarda, rüyasında, oğlu Hz. İsmail’i (a.s.), kurban ettiğini gördü ve hemen Mekke’ye geldi. Oğlu annesinin yanındaydı. Hz. İbrahim (a.s.): “Oğulcuğum! Bir ip ve büyük bir bıçak al. Sonra, şu vadiye gidelim” dedi. Yüce Allah’ın kendisine emrettiği şeyden hiç bahsetmedi. Baba-oğul yolda ilerlerken şeytan, bir adam suretine girip Hz. İbrahim’in (a.s.) yolunu kesti: “Ey ihtiyar! Nereye gidiyor ve ne yapmak istiyorsun?” diye sordu. İbrahim (a.s.): “Şu vadiye gidip oradaki bir işimi görmek istiyorum!” dedi.
Şeytan: “Sen, İsmail’i boğazlamak istiyorsun!” dedi.
İbrahim (a.s.): “Sen, hiçbir babanın, çocuğunu boğazladığını gördün mü?” diye sordu.
Şeytan: “Evet, O baba sensin!” dedi.
İbrahim (a.s.): “Ben, çocuğumu, ne için boğazlayacakmışım?” diye sordu.
Şeytan: “Sen, bunu, Allah’ın, sana emrettiğini sanıyor ve söylüyorsun!” dedi.
İbrahim (a.s.): “Eğer, Allah, bunu, yapmamı, bana emretti ise, Allah’a boyun eğip onun emri¬ni yerine getirmeyi, uygun bulurum” dedi.
Şeytan: “Vallahi, sanıyorum ki şeytan rüyanda, sana gelip şu oğlunu, boğazlamanı, emretmiştir. Sen, onu boğazlamaya gidiyorsun!” deyince, İbrahim (a.s.), onun, şey¬tan olduğunu anladı:
“Ey Allah düşmanı! Vallahi, ben, Allah’ın emrini, o vadide mutlaka yerine getireceğim!” dedi.
Şeytan, Hz. İbrahim’den (a.s.) ümidini kesince, Hz. İbrahim’in (a.s.) arkasında ip ve bıçak taşıyan Hz. İsmail’in (a.s.) önünü kesti. Onu babasına karşı isyana teşvik için çeşitli tuzaklar kurdu. Ama Hz. İsmail (a.s.) şu soruyu sorunca gerçeği daha fazla saklayamadı:
“Babam, beni, ne için boğazlayacakmış?”
Şeytan: “Rabbinin, bunu, kendisine, emrettiğini sanıyor!” dedi.
Hz. İsmail (a.s.): “O, Rabbinin, kendisine, emrettiği şeyi yapsın. O’nun, her nerede olsa, Rabbine boyun eğmesi, Rabbinin buyruğunu, yerine getirmesi, daha iyidir. Ben de, emri dinler ve ona, boyun eğerim” dedi.
Şeytan, Hz. İsmail’in (a.s.) de, kendisini dinlemekten kaçındığını görünce, hemen, onu bırakıp annesine gitti. Hz. Hacer, o sırada evinde bulunuyordu. Hz. İbrahim’in (a.s.) oğlunu kesmeye götürdüğüne inandırmaya çalıştı. Ama Hacer annemiz inanmadı ve: “Bir babanın, çocuğunu, boğazlayabileceğini, nasıl düşünebiliyorsun? Hayır! Öyle değildir. O, oğluna karşı, çok şefkatlidir” dedi.
Bu sefer Şeytan: “O, bunu, Allah’ın, kendisine emrettiğini söylüyor ve sanıyor!” demek zorunda kaldı.
Bunun üzerine Hz. Hâcer annemiz: “Eğer, Rabbi, bunu, emretti ise, Allah’ın emrine boyun eğmek gerekir. Her nerede olsa, onun, Allah’a boyun eğmesi, Allah’ın buyruğunu yerine ge-tirmesi, daha iyidir!” dedi.
Şeytan, Hz. İbrahim’e (a.s.) ve onun ev halkına bir şey yapamadığına kızgın bir halde, geri döndü. Hepsi de, Allah’ın emrine boyun eğmekte birleştiler.
Varacakları yere ulaşınca, “Oğulcuğum! Ben, seni, rüyamda boğazlıyorum gördüm!” diyerek oğluna durumu haber verdi. Hz. İsmail (a.s.) tam bir teslimiyetle: “Babacığım! Sana emrolunanı yap. İnşallah, beni, sabredenlerden bulacaksın” dedi.
Hz. İbrahim (a.s.), bıçağı, İsmail’in (a.s.) boğazına bastırınca sanki bıçak, bakır bir levha ile karşılaştı. Bıçağın ağzı, Hz. İsmail Aleyhisselamın boğazını kesmedi! Hz. İbrahim (a.s.), bileği taşıyla bıçağı biledi. Fakat yine de kestirmeye muvaffak olamadı. “Her halde, bu iş, Allah’tandır” dedi.
O sırada, Yüce Allah tarafından: “Ey İbrahim! Rüyana, sadakat gösterdin. İşte, sana, oğlunun yerine boğazlayacağın kurbanlık, onu boğazla” buyruldu. Hz. İbrahim (a.s.), doğrulup bakınca, Cebrail’in (a.s.) yanında, iri boynuzlu bir koçun durduğunu gördü. (M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi)
Böylece İbrahim ailesi bütün fertleriyle çok imtihanları kendilerini ilahi iradeye teslim ederek kurtuldular. İbret alana ne mutlu!
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
