Ben Oldum Deme
Oldum” diyenler, aslında çürümeye başlayan enaniyetinin üzerinde beliren kibir çıbanından çıkan irini çevrelerine haber verirler.
Ölümlü insan, “Oldum” diyemez.
Teninde her gün, her saat ve saniyede ölümler gerçekleşmede.
Ten, güç kaybederken, can da kaybediyorsa, cehennem kapısı da o oranda açılıyor demektir.
Tenimizin gıdasını yaşımıza göre verirken, canımızın gıdasını da vermeye devam edip ikisini de helal ve meşru olanlarla beslersek, cennetin kapıları açık beklemeye başlarlar.
Rabbimiz, bizim için yarattığı yiyeceklerin her birine tenimizin ihtiyacı olan güzel görüntülü gıdayı koyduğu gibi,
Ruhumuzun gıdası olan kokuyu kulağımızla,
Güzel görüntüyü gözümüzle almaya devam ederken biz, yiyecekleri, içecekleri, kokuları güzellikleri yaratan ve bunların tadına varan dili ağzımıza bırakan, Rabbimize bu dil, gönül, ten ve canla hamdimizi, şükrümüzü arz ederken bu dünyada yararlandığımız her şeyi Rabbimizin koyduğu kurallara göre hareket edeceğiz.
Son hamdimizi cennette yapacağımızı bildirir Rabbimiz:
“(Cennette) Göğüslerinden kini çıkardık; ayaklarının altın¬dan ırmak¬lar akar. ‘Bizi bu-raya ka¬vuşturan Allah’a hamd olsun. Eğer Allah bize hida¬yet vermeseydi, biz doğru yolu bulamazdık. Muhak¬kak Rabbimizin el¬çileri gerçeği getirmiştir’ diyecek¬ler. ‘Yaptığınız amellere karşılık işte mi¬rasçısı kılın¬dığınız cennet’ diye nida olunur.” (A’raf süresi ayet 7/43)
Ayetten anladığımız kadarıyla cennette “kin” olmayacaktır.
Cennete giremeyecek bir kin mikrobunu, biz bu dünyada neden taşıyalım!
İçinde kin taşıyan bir insan nasıl, “Ben oldum” diyebilir.
Müslüman’ın en olgun zamanı Rabbin rızasıyla rahmetiyle kazanılabilecek cennette olacaktır.
Biz hem maddi olarak, hem manevi olarak tekâmüle devam edeceğiz.
Maddi ilimlerdeki bilim adamları bile, “Ben sona vardım” demiyor.
Bilimde ilerledikçe yeni yeni bilgi okyanuslarına açılıyor.
En öndeki bilim adamı bu bilgi denizinde ölürken arkasındaki onun kaldığı yerden yeni bilgi ufuklarına kulaç atıyor.
Nefsimizi, nefsi yaratanın gönderdiği Kur’an-ı Kerim ayetleriyle terbiye etmeliyiz.
Ten ve canımızın eğitimi yapılırken tenden önce yaratılan canımızın eğitimine ağırlık verilmeli.
Üç öğün yemek yerken tenimizi besliyoruz ama beş vakit namaz kılarak canımızın gıdasını veriyoruz.
Tenimizin toprağa doğru eğilip bir gün toprakta çürüyüp bizden kaybolmasını engelleyemeyiz ama can kuşumuzun cennete doğru uçmasının yolunu, canı yaratanın kitabından öğrenerek, öğrendiğimizi uygulama konusunda Sevgili Peygamberimizi izleyerek Rabbin izni, rahmeti ve rızasıyla cennete kavuşmasını sağlayabiliriz.
En önemli işimiz bu olsun. Hem dünyamız, hem ahiretimiz güzel olsun.
Mahmut Toptaş.
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
