İyilik
Giderek karanlığa gömülen dünyamızda iyiliğe çok fazla ihtiyacımız var. Her şeye rağmen “iyiler” kurtaracak dünyayı.
İYİLİK, kişinin kendi benciliğinden kurtularak başka insanların dünyasına kapı aralamasıdır. Onlara gönül kapılarını sonuna dek açmasıdır. İnsanın özüne, kendine dönüşüdür. Bünyesindeki hasislik, cimrilik gibi kötülükleri terk edip cömertlik makamına kurulmasıdır.
İyilik nasıl olur? Ne yaparsak adımız iyiler arasına yazılır? Bu soruların tek bir cevabı yok elbette.
Önce doğru yerde durarak ilk adımı atabiliriz belki. Safımızı iyi seçerek. Hakk’ın, adaletin, doğrunun yanında durarak. Veya ona doğru tüm gücümüzle koşarak…
Hayat iyilerle kötüler arasında süregelen bir mücadele. Günümüzde maalesef bu mücadelenin galibi kötüler oluyor çoğu zaman. Onlar her yerde ve güçlüler. Ticarette, ekonomide, sosyal hayatta, sanatta, edebiyatta…
Kapitalizmin etkisiyle tüketim toplumuna dönüşmemiz bizi iyiliğin kara sularından süratle uzaklaştırmıştır. Eskiden ekmeğini, katığını komşusuyla paylaşan bir toplumken şimdi yediklerimizi sadece sosyal medyada paylaşmaktan övünç duyar hâle geldik. Komşusunun aç ya da tok olduğu kimin umurunda? Dahası büyük şehirlerde çoğu insan komşularını tanımıyor bile.
İnsan, özünde-nefsinde hem iyiliği hem de kötülüğü barındırıyor. İyilerle kötüler arasında dış dünyada süregelen savaş, insanın kendi iç benliğinde de devam ediyor gizlice. Önemli olan içimizdeki kötülük arzularını yavaş yavaş bastırıp yok ederek iyiliğin güzel yüzünü gün ışığına çıkarabilmektir. Tabii, bu içsel yolculukta insanın çaba harcaması da lazım. Bütün toplumun, ailenin ve kişinin kendisinin de bu savaşta gayret ve cehdetmesi gerekir.
“Hiç şüphesiz dünyadaki kötülüklerin ve kötülerin varlığı insanın sınanması için Allah’ın “ol” dediği şeyler. Bu bakış açısı ile gördüğümüz her sorundan pay çıkarmalı, görmezden gelmemeli, sorumluluk almalı ve iyiliği inşa etmeliyiz.
Cenneti iyilikle kazanmak mümkün. Annesinden tamamen iyi doğan çocuklar maalesef zamanla bu iyiliğin büyük kısmını kaybediyorlar. İyiliğin bir hareket olarak kitlesel bilinçle hayata tatbik edilmesi, bir domino etkisi oluşturarak çocuklar için daha ‘yaşanabilir’ bir dünya meydana getirecektir. Kullanılmayan bilginin insanı âlim yapmadığı gibi, kişiyi harekete geçirmeyen vicdan da bizi iyi insan yapmaz.” (Cihat Albayrak)
İyilik motorunu harekete geçirebilecek yegâne güç temiz bir kalptir. Günah bataklığına sonuna dek batmış bir insanın ne kendisine ne de çevresine hayrı olabilir. Gönlü pirüpak olmayan insanların iyilik hareketleri gösteriş olmaktan öteye geçemeyecektir.
Dünya bir tarla. Ne ekersek onu biçiyoruz. Rızkımızı temin etmek için uğramak zorunda olduğumuz o bahçeye öyle bir dalıyoruz ki çıkarabilene aşk olsun. Oysa bizler burada üç beş gün oyalanacak, ekip biçip gidecektik…
“Sorunumuz kötülükle, kötülerle. Bu yüzden günümüzde bilim, sanat, teknoloji, sağlık, sanayileşme gibi pek çok başlığın en üstünde kötülükle mücadele olması gerekiyor. Çünkü yüzyılların birikimi olarak meydana getirilen bir ülkenin bütün gelişmişliği, insansız hava araçlarının bombaları ile saatler içerisinde yok edilebiliyor.” (Cihat Albayrak)
Oysa iyilik adına yapılabilecek o kadar çok şey var ki… Gidilecek yol oldukça uzun. Ve biz ona ruhen, bedenen, fikren tam olarak hazır değiliz. Yanılgının derin kuyularında hazır olduğumuzu zannediyoruz sadece.
Bugün iyilik adına ne yaptın? Kendin ve geleceğin için. Hiç mi? Neden?
Günümüz insanı gerçekten iyiliği istiyor mu o da tartışılır. Sürekli iyilerin kaybedip kötülerin kazandığı bu dünyada ancak yenilgi yenilgi büyüyebilecek bir zaferin kaç taliplisi olacak ki?
Asrımızın insanı, birçok değerini yitirerek tüketim, gösteriş ve israf bataklığında boğulmuştur. Dünyanın en zengin altmış iki kişisinin geliri geri kalan 3,5 milyar insanınkine eşit… Sosyal adaletsizlik insanların içinde var olan iyilik ateşinin sönmesine neden olmaktadır.
Çağımızın sanal putlarından başarı, güç, iktidar piramidinin zirvesine ulaşmış olan bir bilgisayar şirketinin kurucusu ve yöneticisi Steve Jobs’un da kanserin pençesindeyken ölüm döşeğinde ifade ettiği gibi:
“Hayat bu değilmiş gerçekten. İnsan ölürken parasını pulunu, malını mülkünü götüremiyormuş. Asıl olan sevgiymiş. Diğer insanlarla paylaştıklarımızmış, etkileşimlerimizmiş, anılarmış.”
İyilik, güzelliğin kardeşi, dahası ruh ikizi. Bunlara sahip olan insana ne mutlu… İyilik öyle aklına estikçe yapılıverilecek bir şey değil. Birilerinin eline üç beş kuruş sıkıştırmakla, bir garibanın birkaç ihtiyacını karşılamakla sorumluluklarımızın tamamını yerine getirdiğimizi zannediyorsak yanılıyoruz. Küçük de olsa kararlı ve sistemli adımlarla çevremizi aydınlatabilir, dahası ısıtabiliriz.
Maldan mülkten ziyade bir iyilik felsefesine, hareketine ihtiyacımız var bizim. Bir misyon geliştirerek bunu yaşantımızın her anına hâkim kılmamız gerekiyor. Şehrin en yüksek noktasındaki bir kale veya mabet gibi yaşantımızın her anında var olmalı o. Bir eylem planımız bulunmalı.
İyiliğin de bir okulu olsaydı. Ya da mevcut kurumlarımızda ana derslerimizden biri olsaydı. Okulda, tarlada, fabrikada önce iyiliği öğretseydik. Çalışanlarımıza “Dürüst olun, inançla gayret edin, iyi olun; bu yeterli. Kotalar tutmasa da olur.” deseydik, diyebilseydik. Onları paramızdan, malımızdan daha çok sevebilseydik, ne güzel olurdu değil mi?
İyilik karşılık beklenmeden gerçekleştirilmelidir sonra. Bugün ben yapayım, yarın da bana yaparlar mantığıyla değil. Sen içindeki güzellikleri ortaya koy da balık bilmese de Halik bilecektir kıymetini.
Ecdadımız iyilik hareketini hem fert hem de toplum nezdinde mükemmel olarak uygulamıştır. Vakıflar, aşevleri, imarethaneler kurmuştur. Esnaf siftahını yaptıktan sonra komşusuna yönlendirmiştir müşterisini o da siftahını etsin diye. Camilerin önlerindeki sadaka taşları meşhurdur. Sağ elin verdiğini de sol el görmemiştir çoğu kez…
Siz en son ne zaman bir âmâyı karşıdan karşıya geçirdiniz? Hangi gündü, bir yaşlının pazar çantasını taşımasına yardım etmiştiniz? İlim öğrenen bir üniversite öğrencisine harçlık/burs vermiştiniz? Hangi pazar sabahıydı zengin bir dostunuz yerine mülteci bir aileyi konuk/ortak etmiştiniz pazar neşenize. Hangi bayramın arifesindeydi kim bilir, mezarlıkta yakınlarınızla birlikte artık kimi kimsesi kalmayanlara da uzun uzun dualar etmiştiniz.
İyilik de insandan insana sirayet eder. Babadan oğula, anneden kıza, öğretmenden öğrencisine, ustasından çırağına, patrondan çalışanına, zenginden fakire geçtiği gibi. Bazen küçük bir kıvılcım yetebilir yeryüzünü aydınlatmaya. Tıpkı 1437 sene önce olduğu gibi.
Giderek karanlığa gömülen dünyamızda iyiliğe çok fazla ihtiyacımız var. Her şeye rağmen “iyiler” kurtaracak dünyayı.
Haktan, adaletten ayrılmayanlar. Sırat-ı müstakim üzerine yürümeye devam edenler. Yusuf’un kendisini kuyuya atan kardeşlerini kurtardığı gibi. Hazreti Nuh’un, gemisine binenleri esenliğin ana karasına çıkarması misali.
Varsın onların sayıları az olsun. Bir damladan umman olmasını murat etmişti sevgili. İyiliğin güzelliğin bereketinden çoğalır her şey. Yeter ki sen iyi ol. İyilerin safında yer al. Bir adım at, ardı büyüyerek gelir.
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
