Gönderen Konu: Biz İyiliğin Temsilcileri Olalım (Okunma sayısı 82 defa)

fanidunya NET · « : Eylül 08, 2022, 08:50:03 ÖÖ »

Biz İyiliğin Temsilcileri Olalım

Aydınlığın varlığında karanlık, karanlığın varlığında da aydınlık barınamaz! Biri gelmeden/gitmeden diğerinin gelmesi mümkün değil.

Bu açıyla güneş doğmadan gecenin karanlığına bağırıp çağırmanın, hakaret ve küfürler etmenin hiçbir anlamı yoktur.

Dolayısıyla neye talip olduğumuza odaklanmalıyız!

Dipsiz karanlığın varlığındaki sefalete mi talibiz yoksa karanlığı yaran sabahın aydınlığına mı?

Aydınlık, madden de manen de şeffaflıktır, ferahlıktır.

Kirli işlerin döndüğü, insî ve cinnî şeytanların cirit atmak için varlığını dört gözle beklediği karanlık ise pislik çukurudur? Bu sebeple olsa gerek:

“’…karanlığı çöktüğü zaman gecenin kötülüğünden, sabah aydınlığının Rabbine sığınırım’ de!” buyurur Rabbimiz.

Gece/karanlık kötülüğün, sabah aydınlığı ise tüm güzelliklerin, iyiliklerin anasıdır.

Evet, Allah’ın indinde, hakikatte doğru bir tanedir; yanlışın ise haddi hesabı yoktur.

Bu sebeple yanlışlar etrafında dönmek veya karşısına dikilmek -onu düzeltme veya mani olma bakımından olsa dahi- zaman kaybından başka bir şey değildir.

Böylesi bir tutum, sadece yanlışın daha da yaygınlık kazanmasına ve ona meşruluk hakkı verilmesine sebebiyet verir.

Oysa “doğru olan” sürekli ön plana taşınsa…

Her fırsatta doğruluktan, iyilikten söz edilse o zaman iyilik, doğruluk örnek alınacak. Ve kötülük itibarını yitirecek, kendiliğinden ortadan silinecektir aslında.

İfade ettiğimiz gibi sayısız olan kötülüklerin peşinden koşup sürekli onun ne denli kötü olduğu yönde çaba sarf edileceğine hakikat ön planda tutulsa…

Allah’ın benimsediği ve övdüğü doğru, -örneklik gösterilerek- ortaya konulsa istenmeyen çirkin davranış ve söylemler kendiliğinden kaybolacaktır.

“İyilikle kötülük bir olmaz. Sen (kötülüğü) en güzel olan davranışla sav; o zaman bir de göreceksin ki seninle aranızda düşmanlık bulunan kimse kesinlikle sıcak bir dost oluvermiş! (41-Fussilet 34)

Abdullah ibni Selül, münafıkların reisi. Densizliğinin haddi hesabı yoktur. Bu sebeple bir yandan Hz. Ömer gibi haksızlığa tahammül göstermeyen sahabeler onu öldürmek ister…

Diğer taraftan da ibni Selül ’ün oğlu Abdullah, -onun öldürülmesi başka bir Müslümanla düşmanlığa sebebiyet vermesin diye- babasını bizzat kendisi öldürmek için Resulullah’tan izin ister.

Fakat Resulullah (s.a.s.), her iki tarafa da izin vermez. Abdullah’a babasıyla iyi geçinmesini, diğer sahabelere de onu kendi haline bırakmaları tavsiyesinde bulunur.

Öyle bir zaman gelir ki münafıkların başı itibarsızlaşır, kimsenin değer vermediği rezil bir duruma düşer. Resulullah (s.a.s.), Ömer (r.a.)’e:

“Bak, ey Ömer, onu öldürmek için o zaman sana izin verseydim, hak etmediği halde insanlar nezdinde onu itibarlı kılacaktın. Oysa şimdi düştüğü durumu görüyorsun!” manasında verdiği kararın ne kadar doğru olduğunu beyan eder.

Az önce verdiğimiz ayette de beyan edildiği üzere İyilikle kötülük müsavi olmadığından her zaman savaş halindeler…

Tıpkı aydınlık ile karanlığın birbirini izlediği gibi.

Lakin Allah’a, sonsuz ahiret hayatına inanan, iyilik peşinde koşarak bu geçici hayatını idame ettirmeye odaklanmalıdır.

Erdemli insanın da hedefi, kötülükle mücadeleden önce iyiliği hâkim kılmak ve onu yaygınlaştırmak olmalıdır.

İyilik yapılmaya, onu her ortamda örnekliğiyle görünür kılmaya uğraşıldığında kötülük utanca gömülecek, gizlenecek yer arayacaktır.

Onun için her ortamı iyiliğin konuşulur olduğu bir ortama çevirmeliyiz.

Unutulmamalı ki iyilik konuşuldukça, uygulandıkça, örnek bir yaşantıya döküldükçe teveccühler ona olacaktır.

Bunun yanında iyiliğin konuşulması istenmeyebilir.

Onu iftiralarıyla boğmak isteyenler hep var olduğu gibi bugün de var olabilirler.

Pisliklerini, içinde debelendikleri çukuru göremeyip, inancın etrafında gayret gösterenleri öcü, gerici ve ortaçağ zihniyeti diye lanse etme cüretinde olan azgın azınlıklar da çıkabilir!

Her ortam da bizler iyinin, iyiliğin, doğrunun sözcülüğünü ve örnekliğimizle mümessilliğini yapmak durumundayız.

İnancımıza, değerlerimize saldıranları ve bununla şöhretlerini(!) idame ettirmek isteyenleri muhatap almamak aslında en güzel cevap olacaktır.

Bırakalım kinlerinde debelensinler!

Isırmaya kalkmayıncaya kadar dikkate almayalım!

Hatta ne pislik olduklarını dile getirerek dahi onlara meşruiyet kazandırmayalım…

Biz iyiliğin temsilcileri olalım!

Öyle ya! “Filan şu hadsizliği sergilemiş! Diğeri daha da beterini yapmış! Bak sen şunun yaptığına!” gibi söylemler, bunların reklamı olur.

Hayır, hayır! Sürekli karanlığı göstermekle, ona sövmekle aydınlık gelmez!

İyiliğin temsilciğini yaparak, iyiliği örnek göstererek aydınlık gelir ancak…

“Kötü örnek, örnek olmaz” kaidesine rağmen kötüyü/kötülüğü dile getirerek örnek kılmaya sebep oluyoruz.

Her alanda bundan kaçınmak lazım.

Siyasi hayatta da, sosyal hayatta da gazetecilik/habercilik gibi önem arz eden meslek hayatında da bu dili, bu tutumu rafa kaldırmalıyız!

Bilinmeyen, tanınmayan kötülükleri, hayat tarzlarını veya temsilcilerini konu ederek daha da yaygınlaştırıyoruz. Bunun farkında mıyız bilemiyorum

RADYO DİNEME LİNKİMİZ.
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Biz İyiliğin Temsilcileri Olalım (Okunma sayısı 82 defa)

fanidunya NET

Biz İyiliğin Temsilcileri Olalım

BENZER KONULAR