Gönderen Konu: Sevgi Peygamberini Örnek Almalı (Okunma sayısı 103 defa)

gurbetciyim · « : Ağustos 29, 2022, 08:13:14 ÖÖ »

Sevgi Peygamberini Örnek Almalı

Sevgi ve paylaşmak en yakınımızdan başlar. En yakınımız çocuklarımızdır; paylaşmak sevgi, saygı ve merhametle olmalıdır. Rasulullah aleyhisselatu vesselam etrafındaki kişilerin cehalet, art niyet, ön yargı, kötü ahlâk ya da zalimlik sebebiyle sergilediği kötü davranışlarına karşı, onları doğruya yönlendirme ve ıslah etme yolunu seçer. Kapsamı oldukça geniş olan din eğitimi konusunda bizler için en güzel örnek, Peygamberimizdir.

Bize sevgi, şefkat ve merhametin san’atını Sevgili Peygamberimiz sallallahu aleyhi vesellem öğretiyor. İçi coşku ve aşkla dolu bir insan O ve baktığı her şeye o aşkla bakıyor. Gül yetiştiriyor, güle o aşkla bakıyor, o aşkla onları kokluyor, gözleri doluyor. Torunlarını o aşkla kucaklıyor, o aşkla seviyor. Allah, kalbine gerçek aşkı ve insan sevgisini yerleştirmiş.

Peygamberimiz aleyhissalatu vesselam, merhamet duygusunun en fazla çocuk sevgisinde ve onlara gösterilen şefkatte görüldüğünü belirtiyor. Ebu Hüreyre radıyallâhu anh anlatıyor: "Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem bir gün, Hasan İbn Ali radıyallâhu anhümâ'yı öpmüştü. Bu sırada yanında bulunan bedevî (sanki bunu tuhaf karşılayarak ve övünerek: ) "Benim on tane çocuğum var. Fakat onlardan hiçbirini öpmedim" deyince, Rasulullah aleyhissalâtü vesselâm ona bakıp: “Allah senin kalbinden merhameti söküp almışsa¸ ben sana ne yapabilirim?

Merhamet etmeyen merhamet edilmez." buyuruyor." (Buhâri, Edeb 18, Müslim, Fedâil 65, (2318))

Peygamberimiz aleyhissalatu vesselam ailevi bağların Allah'ın rahmetini celbeden bir vesile olduğunu da şöyle beyan ediyor: "Allah¸ merhametli olanlara rahmetle muamele eder. Siz yeryüzündekilere merhametli olun ki¸ göktekiler de size rahmet etsinler. Rahim (akrabalık bağı) Rahmân'dan bir bağdır. Kim onu korursa Allah onunla (rahmet bağı) kurar. Kim onu koparırsa¸ Allah da ondan (rahmet bağını) koparır." (Ebû Dâvûd, Edeb 4941;)

Merhametlilerin en merhametlisi Allah-u Zülcelal hazretleri, her bebeği son derece korunaklı, sakat kalmayacağı, acı duymayacağı bir yere; anne rahmine, ona hiçbir zarar gelmeyecek şekilde yerleştiriyor. O İlâhi rahmetin tecellisiyle anne de daha doğmadan çocuğunu şefkatle sarıyor, koruyor, gözü gibi sakınıyor. Doğduktan sonra da şefkat kanatlarını üzerine geriyor. O munis kadın, çocuğuna yönelik bir tehlike durumunda ise adeta aslan kesiliyor. En şiddetli özveriyi gösteriyor, kimi zaman kendisini feda ediyor.

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem bir gün ashabına, “Bir anne sevgiyle öpüp kokladığı yavrusunu ateşe atar mı hiç?" diye soruyor. Ardından, "Hiç şüphe yok ki Allah-u Teâlâ kullarına karşı annenin yavrusuna olan şefkatinden çok daha şefkatli ve merhametlidir” diyor.(Buhari, Edeb, 19, Müslim, Tevbe 22.)

O, resul olarak gönderildiği toplumda kız çocuk doğduğunda cahiliye erkeklerinin yüzleri karanlık bir gecenin parçalarına dönüşürken, hatta kız çocukları diri diri toprağa gömülürken, kızını Mekke sokaklarında omzunda taşıyan merhamet Peygamberi’dir. Peygamberimiz kız olan torunu Ümame’yi omzunda taşıyarak namaz kılardı. Secdeye vardığında onu yere bırakır, secdeden başını kaldırdığı zaman tekrar omzuna alırdı. Çıkan ilk turfanda meyveleri eli ile keser ve çevresindeki çocuklara yedirirdi. (Tirmizi, Daavat, 53) Ona dair her kıssada bizler için önemli dersler vardır.

Yanında yetişen Enes radıyallahu anhu, Hz. Peygamberin kendisine nasıl merhametli davrandığını şöyle anlatıyor: "Rasulullah'a aleyhisselatu vesselama on yıl hizmet ettim. Bana ne hakaret etti, ne vurdu, ne de beni azarladı. Bana suratını da asmadı. Bana, ihmal ettiğim için beni azarladığı bir şeyi de emretmedi. Ailesinden birisi beni azarladığında: ”Bırakın onu, eğer bir şey takdir edilseydi olurdu,” derdi." [Müslim, Kitabu'l-Fedail, 20, 79; 31]

Abdullah b. Ömer çocukken bir seyahatte Peygamber sallallahu aleyhi vesellem ile birliktedir. Söz geçiremediği devesi yol boyunca birkaç kez Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin önüne geçince babası tarafından azarlanır.

Resûlûllah çocuğu rahatlatmak için deveyi babasından satın alır. Ve Abdullah b. Ömer’e; “Abdullah, deve artık senindir. Ona istediğin gibi binebilirsin” buyurur. (Buharî, Büyu’ 47)

Sevgiyle büyütülen çocuğun hayata karşı çok daha güçlü duracağını biliriz de pek sevgi göstermez ya da sevgimizi dile getirmeyiz. Ama merhamet Peygamberi sallallahu aleyhi vesellem, minik kalplere onların en fazla ihtiyaç duydukları şeyi; sevgiyi dağıtıyor, sokakta gördüğü çocukların ellerini tutarak, “sizi çok seviyorum” diyor. Çocukları yaşadıkları en ufak olayda kuşkuya düşüren, sevginin gerçekliğidir. O, çocuğu sevdiğine ikna etmek için yemin ediyordu: “Vallahi sizi çok seviyorum.”

Bir başka örnek; Ebu Mahzure isimli genç, dışarıda arkadaşlarıyla eğlenirken müezzini taklid ederek alaylı bir şekilde ezan okuyor. Oradan geçmekte olan Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem gençlerin yanına gidiyor; “Haydi bir ezan da bana oku!” diyor.

Ebu Mahzure hem ezanı bilmediği için hem Müslümanların ezanıyla alay ederken yakalandığı için mahcup, başını öne eğiyor. Allah resulü ise ona ezanı kelime kelime öğrettikten sonra okutturuyor ve “Sesin ne güzel” diyerek iltifat ediyor elini göğsüne koyup dua ediyor.

Ebu Mahzure ”O anda kalbimdeki bütün kötü duygular gitti ve gönlüm muhabbetle doldu” buyuruyor. Gönlü İslâmiyet'e ısınan Ebû Mahzûre orada samimiyetle müslüman oluyor ve dahası Hz. Peygamber'den kendisini Mekke'deki Harem-i şerife müezzin yapmasını istedi. Bu arzusunu da kabul eden Hz. Peygamber, Mekke Valisi Attâb b. Esîd'e gitmesini ve yeni görevini ona bildirmesini tembihliyor. (Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 409)

İşte gerçek şefkat, işte gerçek hoşgörü...

Bugün birçok anne baba çocuklarının eğitimine dair kararları çocuğa bırakmazken, dini eğitimi görmezden geliyor, neye inanacağını çocuktan ileride kendi kararıyla almasını bekliyor. Hoşgörü adı altında çocuğunun dini eğitimini ihmal ediyor.

Oysa tam aksine inançlı yetiştirilen çocuk ruhsal yönden daha dengeli olur. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin Abdullah Bin Abbas’a çocuk iken verdiği ders, “henüz küçük, anlamaz” düşüncesiyle çocuğa Allah’ı, dini tanıtmayan anne babalara önemli örnek olmalı.

Şöyle öğüt veriyor Peygamber sallallahu aleyhi vesellem;

“Sen Allah’ın emirlerini gözet. Allah da seni gözetip korusun.”

“Sen Allah’ın rızasını her işte önde tut. İşte o zaman Allah’ı önünde bulursun.”

“Bir şey isteyeceksen Allah’tan iste. Yardım dileyeceksen Allah’tan dile.”

“Şunu iyi bil; Bütün insanlar toplanıp sana faydalı olmaya çalışsalar ancak Allah’ın senin için yazdığı faydayı

sağlayabilirler. Bütün insanlar sana zarar vermeye kalksalar ancak Allah’ın senin hakkında yazdığı zararı verebilirler. Çünkü artık kaderi yazan kalem yazmaz. Olmuş ve yazdığı yazılar değişmeyecek şekilde kesinleşmiştir.” (Ahmed b. Hanbel; Müsned, 1: 293)

Kadın, erkek, anne, baba her Müslüman için örnek kişiliktir Peygamberimiz aleyhissalatu vesselam.

O, yolumuzda ışıktır. Allah, O’nun kalpleri imana ısındıran ve Kur’an ahlâkına yaklaştıran sevgisini, ince düşüncesini ve şefkatini kalplerimize raptetsin, o “İlâhi rahmetin parıltısı” ile ruhlarımızı aydınlatsın. …

“Allah öpücüğe varıncaya kadar, her hususta çocuklar arasında adaletli davranmanızı sever.” (Nesaî)

RADYO DİNEME LİNKİMİZ.
Yükleme linklerini görebilmek için üye olmanız gerekmektedir. Üye Ol veya Giriş Yap

FANİ DUNYA FORUM HABERLER

Gönderen Konu: Sevgi Peygamberini Örnek Almalı (Okunma sayısı 103 defa)

gurbetciyim

Sevgi Peygamberini Örnek Almalı

BENZER KONULAR