Yol Azığı Sabır ve Namaz
"Ey iman edenler, sabır ve namazla yardım dileyin. Şüphe yok ki Allah sabredenlerledir."(Bakara-153)
Kur'an-ı Kerim'de 'sabır' çokça tekrarlanır. Şundan ki Yüce Allah çeşitli yollar ve güçlükler ortamında Hak Yolu sürdürmenin ve çeşitli çatışmalar ve işkenceler içinde Allah'ın davetini yürütmenin gerektirdiği gayretin büyüklüğünü, iç ve dış düşmanlara karşı uyanık bulunmanın iktiza ettiği ruh gücünü bilmektedir. Bütün bu durumlarda sabır elzemdir. Allah'a itaatte sabır, cihad meşakkatlerine sabır, bölük bölük oyunlara, tuzaklara sabır, batılın tırmanmasına sabır, zaferi bekleyip dururken sabır, yardımcının azlığına sabır, ruhlardaki yılgınlığa sabır, kalplerdeki sapmalara, eksiklere, bozukluklara sabır.
Zafer bir türlü görünmediği, emeklerin sonuç vermediği zaman sabrın bir azığı, destekleyicisi de yok sa zayıflar ve hatta bitebilir. Bundan dolayıdır ki sabır, namazla desteklenir. Namaz dinmeyen bir destek, bitmeyen bir azıktır sabra. Namaz bir destektir ki yeniler insanı, yüreklendirir daha bir. Sabrın kaynağı olur namaz, zenginleştirir onu. Allah'ın hoşnutluğuyla, gönüle serptiği sevinçle, tebessümle, güvenle. Namaz kalbi zenginleştirir yakinle, kalp itminanıyla...
Ölümü, sınırlı güce sahip şu insan için gerektir ki üstün bir sınırsız bir güçle irtibatlandırsın kendini. Ki zorluklar kendi sınırlı gücünü açtığı zaman ondan istimdat etsin. Gizli ve açık şer güçleriyle karşılaştığında, türlü şehvet ve istekleri arasında hak çizgiyi sürdürebilmek zorlaştığında, fesat, fitne ve azgınlıklarla savaşımında bunaldığı zaman, yol uzadığında, meşakkatler sınırlı ömrünü de aşmaya yüz tuttuğunda, dönüp bir de baktığındaki hiç bir şey elde edilmemiştir ve ömür ışığı solmaya yüz tutmuştur. Öte yandan şer tırmanmış, hayır, kalakalmıştır. Ufukta bir ışıltı,
Hak Yolda bir umut belirmemiştir. İşte burada, umutsuzluğun meydan aldığı, meşakkatlerin kendi boyunu aştığı bu noktada namazın kıymeti ortaya çıkar. Namaz; ölümlü insanla Sonsuz Kudret arasında direkt bağlantı kurar. O sonsuz kaynaktan süzülen katrelerle ilintiler insanı. O sonsuz feyiz sunan kaynağın anahtarı namaz, sınırlı yeryüzü realitesinden enginlere kanatlanmadır. O kızgın çöller ortasında bir ilkbahar nesimidir. O kırgın ve bitkin kalpleri okşayan şefkat elidir. Bundan dolayıdır ki Allah Resulü (s.a.v) hal şiddetlendiğinde " Ya Bilal, bizi namazla ferahlandır." derdi. Ve böyle durumlarda Allah'la olmayı ziyadeleştirmek için namazı artırırdı.
Şüphe yok ki İslam, ibadet nizamıdır. Onda İbadet bir sırdır. İbadetin sırlarından biri de yol azığı oluşudur. İbadet ruhun gıdasıdır. İbadet, kalbi güçlendirir. Ondaki sıkletin kolaylığı tahvilidir. Yüce Allah (c.c) Peygamberimize (s.a.v) büyük risalet görevini yüklediğinde O'na şöyle buyurmuştu:
"Ey örtüsüne bürünen, Geceleyin kalk (namaz kıl), yalnız gecenin birazında (uyu). Gecenin yarısında (kalk), yahut bundan biraz eksilt, veya bunu arttır ve ağır ağır Kur'an oku. Doğrusu biz senin üzerine ağır bir söz bırakacağız. Gerçekten gece kalkıp ibadet etmek insanı daha bir kuşatıcı ve (geceleyin) okumak daha etkilidir. Çünkü senin gündüzün uzun süre uğraşacağın şeyler vardır. Rabbinin adını an ve her şeyden kalbini boşaltarak bütün gönlünle ona yönel. (O) doğunun ve batının Rabbidir. O'ndan başka İlah yoktur. Yalnız O'nu vekil tut. Onların dediklerine sabret ve güselce onlardan ayrıl. Beni o nimet sahibi yalanlayıcılarla başbaşa bırak ve onlara biraz mühlet ver. Çünkü bizim yanımızda bukağılar ve cehennem var. O gün yeryüzü ve dağlar sarsılır ve dağlar dağılan kum yığınları olur." (Müzemmil-1-14)
Büyük iç için, zor teklif için hazırlık, gece kalkmak ve Kur'an okumaktı. Çünkü ibadet kalbe ferahlık, güven ve itminan verir, Allah (c.c) ile kul arası bağı kuvvetlendirirdi. Bu sebeple Yüce Allah, büyük zorlukların kapısında duran mü'minleri sabıra ve namaza yöneltiyordu. Bu yöneltmeyi izliyordu. Allah (c.c) 'ın sabredenlerle beraber olduğu müjdesi. Allah mü'minlerle beraberdi. Onları teşvik ediyor, teşci ediyor, gönüllerine ferahlık serpiyordu. Onları savaşımlarında yalnız bırakmıyordu. Terketmiyordu onları kendi sınırlı güçlerine. Azıkları bittiğinde onlara yardım uzatıyor, yol uzadığında azimlerini yeniliyordu. Yüce Allah (c.c) onlara sesleniyordu ayet-i kerimenin başında sevgiyle Ey iman edenler diye. Ve çağrısını hayret efza bir teşciyle bitiriyor. 'Şüphe yok ki Allah sabredenlerle beraberdir' diyor, yüreklendiriyordu onları.
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
