HER İNSAN ÖLECEK YAŞTADIR
Güzel bir sey yap kardesim. Dünyaya kirk kerre gelinmez. Madem yasiyorsun, sihhatli nefesler aliyorsun... Bir sey yap.
Bir sey yap... Güzel olsun.
Çok mu zor?
O vakit güzel bir sey söyle.
Dilin mi dönmüyor?
Güzel bir sey gör.
Veya:
Güzel bir sey yaz.
Beceremez misin? Öyleyse,
Güzel bir seye basla.
Herkesin üstesinden gelecegi bir sey mutlaka olmali. O gayretten uzak duramayiz. Vakit geçiyor. Vaktin geçisi ömrün besinci vitese takili oldugunu gösterir, unutma.
"HER INSAN ÖLECEK YASTADIR"
Buyurun, biraz da sizler sarsilin.
Döküldüm.
Demek öyle ha?
Her insan ölecek yasta...
Bir de kalkar savasiriz. Kavgalasir, kuyular kazariz.
Az sonra ölecek olan bizler... Ne kadar da cahiliz.
Bu cümleyi gördükten sonra icimde "Büyük Patlama"yi duydum. Edecek iki cift sözüm olmaliydi.
Insanlara, insanliga bir seyler demeliydim. Sonunda ard arda ve simsek hiziyle bagirdim. Beynimden yüregime dogru bir haykiristi bu.
Yüregimden dalga dalga cevaplar yetisti:
Bir sey yap.
Zor ise:
Bir sey söyle.
Beceremiyorsan:
Bir seyler gör.
Birseyler yaz.
O da mi güç?
Bir seylere basla.
Ama hep güzel seyler olsun.
cünkü:
"HER INSAN ÖLECEK YASTA"
Gec kalmayasin!
Koca Mimar Sinan... yapmis da gitmis.
Yunus Emrem... söylemis de gitmis.
Seyh Edebali... görmüs de gitmis.
Fuzulî, Nedim, Seyh Galip... yazmis da gitmis.
Nene Hatun, Sütcü Imam, Antepli Sahin... baslamis da gitmis.
Kimse kimseden eksikli degil.
Büyük degil, kücük degil, farkli hic degil. Düsünebilen kisinin, üstesinden gelecegi görevler mutlaka vardir.
Tekrarliyorum:
Güzel bir sey yap,
Güzel bir sey söyle,
Güzel bir sey gör,
Güzel bir sey yaz, veya
Güzel bir seye basla.
"Her insan ölecek yastadir!"