Ölümü Unutmak Öldürüyor Kalplerimizi
“Benim yaşayacak daha çoook vaktim var” diyenler var, harıl harıl yarına plan program yapanlar var. Dünyaya sımsıkı tutunan ama ölümün o bağı bir gün koparacağını ebediyen unutanlar var…
Çare değil ki unutmak ve unutmak ertelemiyor ölümü. Çekip almıyor onu başımızdan ya da bir zaman farkı vermiyor bize. Unutmak sadece oyalıyor, ölüme hazırlanmak için geçirmemiz gereken vakitleri harcıyor.
Unutmak öldürmüyor ölümü, ölümü unutmak öldürüyor kalplerimizi!
Şimdi kapayın gözlerinizi ve farz edin ki birisi karşınıza dikildi ve size yarın öleceğinizi söyledi, tüm ısrarlarınıza rağmen, bunun bir şaka olmadığını ve yarın sevdiklerinize, dünyaya son kez bakacağınızı haber verip gitti. Ne yapardınız?...
Eliniz ayağınız titrer, başınız döner, gözlerinizin feri kaçardı değil mi? Ne yapacağınızı şaşırmış halde sağa sola savrulurdunuz…
Aileniz bir yanda, sevdikleriniz bir yanda, uygulayıp uygulamayacağınız belli olmayan geleceğe dair planlarınız bir yanda! Ne olacak şimdi? Vaktin dolmasına az kaldı eyvah!
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Oturup hüngür hüngür ağlardınız değil mi? Çok ağır gelirdi vaktinizin bir gün gibi kısa bir süre sonra dolacağı. Oysa daha yapılacak çok işiniz vardı ama şimdi hepsi boş. Bankada biriktirdiğiniz paranız biraz daha yaşamanızı sağlayamıyor, oysa canınızı dişinize takmış var gücünüzle para biriktirmiştiniz. Hatta onun için sabah uykularınızdan hızla uyanmış koşa koşa işinize gitmiştiniz. Ama bunu, sabah namazı için hiç yapmamıştınız.
Oysa şimdi, rahat bir hayat için istiflediğiniz paranız, felaketiniz gibi gözüküyor. Üstelik sizin harcamanıza zamanınız da kalmadı, başkalarına nasipmiş demek ki, sizi kurtarmayan paranız!
Ne yapardınız? Bir düşünün…
Dünyalık elemlerinizi unutur, yapabileceklerinizi yapmaya çalışırdınız. Helallik almanız gereken insanların bir listesini hazırlardınız, belki de tek tek arayıp helallik almak isterdiniz, bir an önce öyle değil mi? Fakat gıybetini ettiğiniz tonlarca insan vardır, nereden bulacaksınız şimdi onları?...
Hakkına girdiğiniz insanlar vardı; kapısını çalıp hal hatır sormadığınız komşunuz, bir kap sıcak çorbası olmayan dindaşınız, hastayken kapısına gidip teselli etmediğiniz ahbabınız, dünyanın herhangi bir köşesinde, üstüne dökülen bombalarla can verirken, el açıp kurtulması için dua etmediğiniz Müslüman kardeşiniz!...
Ne olacak şimdi, hepsinin hesabı sorulursa ne olacak haliniz? Bunları düşünmek için ölümden haber mi almanız gerekirdi. Ama artık çok geç!...
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Hakkına girdiklerinize ulaşamayacağınızı anlayınca, gözünüz duvarda asılı kalmış ilahi kitaba mı takılırdı? Hani Kuran’dı onun adı, bugüne kadar sadece Ramazan aylarında açıp bakardınız, diğer günler aklınıza bile gelmezdi açıp okumak. Oysa O, size Yaratan’dan gelen ilahi bir fermandı, hayat kitabıydı.
Hiç merak etmediniz mi içinde neler yazıyor? Sizden ne istiyor? Bugün kaçamadığınız ölümden nasıl bahsediyor diye...
FANİ DUNYA FORUM HABERLER
