HZ. ESMA BİNTİ UMEYS ANLATIYOR:
Güzel Günler
Eşim Cafer r.a ve oğlum Abdullah r.a ile habeşistan'dan döndüğümüzde, Peygamberimiz ve Müslümanlar da Hayber'den dönüyorlardı. Çok duygulu bir buluşma oldu. Peygamberimizi ve Müslüman kardeşlerimizi çok özlemiştik. İşte sonunda uzun ve hüzünlü gurbet günleri bitmiş, mutlu bir hayata kavuşmuştuk.
Medinedeki hayatımız, Habeşistan'dakinden daha kolay oldu. habeşistan'da birçok el becerisi öğrenmiştim. Dericiliği, ahşaptan eşya yapmayı, küçük bazı ilaçları hazırlamayı hep orada öğrenmiştim. Medine'de bir yandan dinimizi güzelce yaşıyor, bir yandan da müslüman hanım kardeşlerim için Habeşistan'da öğrendiğim şekilde tabut bile yaptım.
medine'ye geldikten sonra, bazı arkadaşlarımız bana, ''Meke'den Medine'ye hicret edenler daha çok sevap kazandılar'' dedi. Onların iddiasına göre, en yüce hicret mekke'den çıkıp medine'ye gelmekti. Biz Habeşistan'a gitmekle daha az sevaplı bir hicret yapmıştık.
Bu duruma çok üzüldüm. Evet biz mekke'den medine'ye hicret edemmemiştik ama Habeşistan'a gitmiştik. O uzak memlekette, yabancı insanlar arasında senelerce yaşamak zorunda kalmıştık.
Arkadaşlarımızın söylediğini peygamberimize anlattığımda, o gülümsedi ve bana şu müjdeyi verdi:
''Sizin iki hicret sevabınız vardır: hem Mekke'den Habeşistan'a hem de habeşistan'dan Medine'ye hicret sevabı!''
