HZ. ZÜBEYR BİN AVVAM ANLATIYOR:
Necasi'nin Zaferi
Peygamber Efendimizin halasının oğluyum ben. İslam dinini yaymaya başlayınca ona hemen inandım. Böylecehem kuzeni, hem de ilk Müslümanlardan biri olarak, hep onu destekledim.
Mekkelilerin zulmünden kaçarak hbeşistan'a sığındığımızda, Kral necasi bize çok iyi davranmış, rahat etmemiz için elinden geleni yapmıştı. hatta Mekkeliller gelip bizi geri istediğinde onlara şu cevabı vermişti: ''Müslümanlar benim ülkemde misafirdirler, hiç birini sizinle gönderemem!''
Sevgili Peygamberimizi ve Mekke'deki arkadaşlarımızı özlememizin Habeşistan'da hiç bir sıkıntı yoktu. Dinimizi rahatça yaşayor, işkence görmeden ibadetlerimizi yerine getiriyorduk.
Günler böyle gecerken, İsyancı bir grup Kral Necasi'ye karşı ayaklanma başlattı. Onu tahtından indirip kendi adamlarını kral yapmak istiyorlardı. Biz Müslümanlar endişeye kapılmıştık. Çünkü isyancılar Müslümanları sevmiyorlardı. Necasi yenilirse işimiz çok zor olacaktı. Acaba necasi'nin ordusu isyanı bastırabilecekmiydi? merak ve korku içindeydik.
İki tarafın askerleri, Nil nehrinin karşı kıyısında savaşa başladılar. Hz. Ümmü Seleme ''Kim bize savaş hakkında haber getirir?'' diye sorunca, hemen atıldım. Müslümanların en gençlerinden biriydim çünkü.
Şişme bir tulum üzerimnde Nil nehrini geçtim. Kenardaki tehlikesiz bir yerden savaş meydanını gözetledim. İkim tarafta çok iyi müadele ediyordu ama Neasi'nin askerlerinin galip geleceği kesindi.
Hızlı bir şekilde geri dönerek Müslümanlara müjdeyi ulaştırdım.
Kısa süre sonra Necasi, askerlerinin başında, düşmanlarını yenmiş bir komutan olarak savaştan döndü.
