HZ. MUĞİRE BİN ŞUBE ANLATIYOR:
Şükreden Bir Kul
Doğduğum şehir taif, yüksek bir tepede kurulduğu için serin ve güzel bir şehirdi. mekkelilerin taif'te yazlıkları vardı. Birçok zengin, sıcak yaz aylarını şehrimizdeki konaklarında geçirirdi.
İslam dini ortaya çıktığında ben genç bir adamdım. Fakat olan bitenlerle ilgilenecek durumda değildim. Çünkü şehrimiizn en zenginlerinden bazılarıyla aramda çıkan bir kavgadan sonra Taif'ten kaçıp uzak şehirlerde yaşamak zorunda kalmıştım. Gurbette geçen zor zamanların ardından İslam'a çok uzun seneler sonra girebildim.
Medine'de sevgili Peygamberimiz ve Müslümanlarla yepyeni bir hayata başlamıştım. Bir süre sonra sonra Taif'e de gittim. Amcam, benim adıma zenginlerden af dilemiş, onlar da beni affetmişti. Fakat Müslüman olduktan sonra Taif'te değil, daha çok Medine'de yaşadım. Zaten İslam'a girmekte çok gecikmiştim; Peygamberimizden daha fazla uzak yaşamak istemiyordum.
Ben Arapların en akıllı adamlarından biri olarak meşhur olmuştum. Peygamberimiz de beni çok severdi. Benim İslam'a giirşimden dolayı, memnun olduğunu hissetmiştim.
Sevgili Peygamberimiz, çok namaz kılar, evinde gece boyunca ibadet ederdi. Bazı geceler bu durumu ben de görürdüm. Bir gün arkadaşlarımızdan birisi kendisine, ''Senin bütün günahlarıyın bağışlandığı halde neden kendini böyle yoruyorsun?'' diye sordu. Peygamberimiz şu cevabı verdi:
''Şükreden bir kul olmayayım mı?''
