HZ. ABDULLAH BİN ZÜBEYR ANLATIYOR:
Gizli görev.
Hendek savaşı sırasında küçük bir çocuktum ben. Arkadaşım Ömer ve başka küçük çocuklarla birlikte, Medine'deki güvenli yerlerden hassan kalesi'ne bırakıldık. babalarımız, Peygamberimizle beraber savaş meydanında mücadele ederken, biz de annelerimizle birlikte orada kalıyorduk.
Bir yandan da babalarımızın ne yaptığını dışarıda neler olduğunu merak ediyorduk. Bir şeyler görebilmek için, zaman zaman arkadaşım Ömer'le nöbetleşe birbirimiizn sırtına çıkıp dışarıyı seyrediyorduk.
Tam o sırada babamın iki ya da üç defa Yahudi kabilesi Beni Kureyza'nın bulunduğu tarafa doğru gidip geldiğini gördüm. Hem endişelenmiştim hem de meraklanmıştım. Babam orada ne yapıyordu acaba? Neden böyle gidip geliyordu?..
Savaş bitip de Allah'ın yardımıyla sağ salim döndüğümüzde, babama bu durumu sordum. Kendisini görmüş olmama çok şaşırmıştı. ''Demek sen beni gördün!'' dedikten sonra, neler olduğunu anlattı bana:
Sevgili Peygamberimiz, Hendek Savaşı sırasında Müslümanların, arkadan vurulacaklarından korkuyormuş. çünkü İslam askerlerinin önünde düşmanlar varken arkamızda da onlarla işbirliği yapan Yahudiler yer alıyormuş. Peygamberimiz, ''Kim gidip de bize onlar hakkında bilgi getirir?'' diye sorunca, babam hemen öne çıkmış. Peygamberimiz, babamın bu cesaretinen çok memnun olmuş. ''Anam babam sana feda olsun ey Zübeyr!'' demiş.
İşte babamın savaş sırasındaki gidiş gelişlerinin sebebi üslendiği gözcülük görevini yerine getirmek içinmiş.
Görevini güzelce getirmekten çok, peygamberimizden aldığı övgü sebebiyle mutlu olduğunu söylemişti babam.
