HZ. ABDULLAH BİN ABBAS ANLATIYOR:
MekkeDe 3 gün
Dünyanın en şanslı çocuklarından biri olarak doğdum ben. Çünkü babam, Peygamber Efendimizin amcası Abbas'tı. Ben sevgili peygamberimizin bakımı ve terbiyesi altında büyüdüm. Onunla yaşadığım bir çok hatıram, en mutlu anılarını oluşturur.
Hudeybiye anlaşması imzalandıktan bir sene sonra, Peygamberimizin önderliğinde Kabe'yi ziyaret için yola çıktık. Anlaşmaya göre, Mekke'de sadece üç gün kalabilecektik. Ama özellikle Mekke'den ayrılmak zorunda kalmış Müslümanlar için bu kadar bile yeterdi. Doğup büyüdükleri sevgili Mekkelerini öyle özlemişlerdi ki...
Yolculuk sırasında ben hep sevgili Peygamberimizin yanındaydım. O sırada 10 yaşında bir çocuktum. Mekke yakınlarındaki Ebva köyüne geldiğimizde, Peygamberimiz annesi Amine'nin r.a kabrini ziyaret etti. O, peygamberimiz 6 yaşındayken bu köyde vefat etmişti.
Annesinin kabrinde peygamberimizin gözlerinden birkaç damla yaş döküldü. Bunu gören müslümanlar da duygulandılar. Peygamberimiz şöyle buyurdu: ''Annemin bana olan şefkat ve merhametini hatırladım da onun için ağladım!''
Mekke'ye girişimiz muhteşem oldu. Mekkeliler şehri bizim ziyaretimiz için boşaltmışlardı. Çevredeki tepelere çıkmış, bizi izliyorlardı.
Tekbirler getirerek mekke'ye girdik. Kadın, erkek, çocuk bütün Müslümanlar, Peygamberimizin rehberliğinde Kabe'yi tavaf ettik. Şehirde hiçbir kötü olay yaşanmadı. Anlaşmanın şartlarına titizlikle uyarak, hiç istemediğimiz halde üç gün sonra Mekke'yi terk ettik. Ama Kabe'yi rahatça tavaf edeceğimiz günlerde yaklaşıyordu. Güzel şehrimiz Mekke'yi yakında fetececektik.
