HZ. ABDULLAH BİN ÖMER ANLATIYOR:
''Abdullah Ne Güzel İnsandır...''
Ben babam Hz. Ömer'le birlikte Mekke'den Medine'ye hicret etmiştim. Bütün Müslümanlar gizli gizli giderken biz Mekke'den herkesin gözünün önünde çıkıp gitmiştik. Çünkü babam, herkesin korktuğu bir insandı. Onu engellemeye kimsenin gücü yetmezdi.
Biz sadece sevgili Peygamberimize her zaman çok yakın olduk. Benim yaşım küçük olduğundan, Peygamberimiz benimle özel olarak ilgileniyordu. Sadece benimle değil, bütün çocuklarla...
Medine'ye geldiğimizde, ben artık çocukluktan çıkmış, genç bir Müslüman olmuştum.
Mescitte her sabah insanlar gördükleri rüyaları Peygamberimize analtırlardı. Peygamberimiz de o rütaları yorumlardı, ''Keşke ben de bir rüya görsemde anlatsam.'' diye içimden geçirdim. Öyle çok istedim ki bunu!
Nihayet bir gece löyle bir rüya gördüm:
Rüyamda iki melek beni aldılar ve Cehennem'i gösterdiler bana. Korkunç bir yerdi. İçinde tanıdığım bazı insanalrı da görmüştüm. Öyle korktum ki hemen,''Allah'ım beni koru!'' diye dua etmeye başladım. Karşımıza bir melek çıktı ve bana, ''Korkma!'' dedi.
Uyandığımda rüyamı ablam Hafsaya r.a anlattım O da Peygamberimize anlatmış. Sevgili peygamberimiz rüyamın güzel bir rüya olduğunu söyledikten sonra benim için şöyle buyurmuş:
''Abdullah ne güzel insandır. Keşke gece namazı da kılsa!''
Peygamberimizin bu dileği emir olarak kabul ettim ve o günden sonra gece ibadetlerimi hiç aksatmamaya çalıştım.
''KEŞKE SÖYLESEYDİN!''
Bütün savaşlarında ve seferlerinde babam Hz. Ömer, Peygamberimizin yanında oldu. Hem çok iyi arkadaşlardı hem de birçok konuya beraber karar veriyorlardı.
Bende küçük yaşlarımdan itibaren Peygamberimizin savaşlarına katılmak istedim. Bedir ve Uhud'a arkadaşlarımla beraber yaşlarımız küçük olduğu için kabul edilmedik. Hendek'te ise artık on beş yaşına gelmiştim. Ben ve arkadaşlarım savaşa katılarak büyüklerimize yardım ettik.
Babam bize Peygamberimizle ilgili birçok hatırasını anlatırdı. Onun anlattığına göre, Bir sabah Peygamberimiz gülümseyerek şöyle demiş:
''Ya Ömer yanımda ben Cenent'e girdim. Orada bir köşk görüp bunun kime ait olduğunu sordum. Melekler, ''Ömer'in dediler. Ben de senin senin kıskançlığını bildiğim için içeri girmedim.'' Peygamberimizin bu sözleri babamı ağlatmış; Peygamberimize şu karşılığı vermiş: ''Senden mi kıskanacağım ya Rasulullah?''
Ben de bazan babamla birlikte Sevgili Peygamberimizin sohbetlerine katılırdım. İşte size hiç unutmadığım bir hatıraam:
Bir gün beraber oturuyorduk. Peygamberimiz, babam, Hz. Ebubekir ve birkaç kişi daha vardı. Peygamberimiz sohbet sırasında bir bilmece sordu. Cevabı çok basitti: Hurma ama oradakilerden hiçbiri bilemedi. Ben de yaşım çok küçük olduğu için onların yanında konuşmaktan çekindim, sustum.
Sohbetten sonra babama onların anlattığını anlattığımda, babam bana dedi ki:
''Ey Abdullah, keşke söyleseydin! Sen eğer onların yanında o soruyu cevaplasaydın, Benim için bu, sürülerce develerimin olmasından sevimli olacaktı.''
