HZ. ABDULLAH BİN EBU EVFA ANALTIYOR:
Anne Affedince
Ebu Evfa lakabıyla bilinen babam Alkabe r.a Müslüman olduğunda, ben küçücük bir çocuktum. Müslüman bir ailede büyüdüm ve Peygamberimizin sohbetiyle yetiştim.
Sevgili Peygamberimiz biz gençleri çok severdi. Hatta bazı ziyaretlere bizi de yanında götürür, bize hep bir şeyleler öğretmek isterdi.
Bir defasında Peygamberimizle birlikte mescitte otururken bir adam geldi ve şöyle dedi:
''Ya Rasüllallah, ölüm döşeğinde yatan bir genç var. Fakat bir türlü Le ilehe illallah diyemiyor!'' Peygamberimiz, gencin namaz kılıp kılmadığını sordu. Adam ''Kılıyordu.'' diye cevap verdi. Peygamberimiz kalktı, adamın peşine düştü, gencin evine gitti. Biz de Peygamberimize eşlik ediyorduk.
Hasta genç, gerçekten de son anlarını yaşıyor gibiydi. Peygamberimiz ona le ilehe illallah demesini söyledi. Genç söyleyemedi. Bize haber getiren adam, Peygamberimizin kulağına, ''Annesine çok isyan ederdi'' diye fısıldadı.
Kadıncağız geldiğinde epeyce üzgündü. Çünkü oğlu ölmek üzereydi. Ama gence karşı da çok kırgındı. Peygamberimiz kadına, ''Bak şurada bir ateş olsa ve sana, oğlunu affetmezsen onu yakarız.' deseler ne yapardın? Affedermiydin? diye sordu. Kadın o zaman affedebileceğini söyledi. Affetmezse, Allah'ın, oğlunu cezalansıracağını bildirdi.
Peygamberimizin sözleri üzerine kadın sanki bütün kırgınlıklarını unuttu.
''Allah'ım, seni ve Rasülünü şahit tutuyorum. Ben oğlumu affettim!'' dedi. Tam o sırada bir de baktık ki genç le ilehe illallah diye mırıldandı.
