HZ. AMMAR BİN YASİR ANLATIYOR:
Annemin Endişesi
babam Yasir, köle olarak Yemen'den getirilmiş mekke'ye. Kısa zaman sonra, yine kendisi gibi köle olan annem Sümeyye ile evlenmişler. Sonra da ben doğmuşum.
Annem ve babamla beraber Mekke'de biz yabancı gibiydik. Akrabalarımız da yoktu, malımız da... karnımızı doyuracak kadar kazanıyorduk. Küçücük bir evde zorlukla yaşamaya çalışıyorduk.
İslam'ın nuru mekke'de yayılmaya başladığında, bir arkadaşım beni sevgili Peygamberimize götürdü. Peygamberimiz güler yüzlüydü. Sözleri inci tanesi gibi ddökülüyordu dudaklarından. Söyledikleri de müjdeelrle doluydu. Ondan duyduklarım öyle hoşuma gitti ki İslam'a girmekte hiç gecikmedim.
Annem ve babamın tek varlığıydım ben. her ikisi de beni çok seviyorlardı.
Akşam eve gidip müslüman olduğumu açıklayınca, zavallı annem ağlamaya başladı: ''Yavrum, bizim zaten kimsemiz yokMekke'de Müslüman olduğunu anlarlarsa, seni öldürürler! Bizi kim koruyacak?'' Anneciğime hiç endişelenmemesini söyledim, ''Allah yardımcımızdır dedim.
Gündüzleri çalışıyor, vakit buldukça da Peygamberimizin yanına gidiyordum. Bir defasında sevgili peygamberimiz Tekvir Süresi'nin ayetlerini okudu bize. Orada, yapılan bütün iyilikm ve kötülüklere karşılıklarının verileceği kıyamet gününden bahsediyordu. Çok etkilenmiştik. Tüylerimiz diken diken olmuştu. Peygamberimiz, okumayı bitirince Süreyi bana da öğretti ve ''Git bunu annene ve babana oku'' dedi.
Zor bir görevdi bu. Annem ve babam benim için endişelenip duruken, okuduklarımı dinlerlermiydi? Yoksa, ''Vazgeç bu dinden. Tehlikeye atma hayatımızı!'' mı derlerdi?
GÖMÜLMEKTEN KURTULAN KIZ ÇOCUĞU
Eve döndüğümde, annemin dizinin dibinde oturdum. babamdahemen yanımdaydı. ''Anneciğim, yine Peygamberimizin yanındaydım. Lütven ona gittiğim için bana kızma. izinin olursa, sana ve babama bu gün öğrendiğim bir Süreyi okumak istiyorum.'' dedim. İkisi de karşı çıkmadı. heycanla okumaya başladım.
Bir yandan okuyor, bir yandan da onların yüzüne bakıyordum. Okuduğum bir ayette, kız çocuklarını diri diri toprağa gömenlerin davranışlarının cezasız kalmayacağı anlatılıyordu. O zamanlar, cahil Araplar kız çocuklarından nefret ediyorlardı. Doğançocukları kızsa onları toprağa gömüyorlardı!
Annem bunları duyunca ağlamaya başladı. Hem ağlıyor, hem de hissettiklerini anlatıyordu. Okumayı kestim, annemi dinleemye başladım.
''Doğduğumda, babam benim kız çocuğu olduğumu öğrenince çok üzülmüş. Çünkü kendisi merhametli insanmış ama insanların ''Kızını toprağa göm diyeceklerinden korkuyormuş. Gerçekten de kısa bir süre sonra herkes babama baskı yapmaya başlamış. Zavallı babam sonunda dayanamamış ve beni gömmek için büyük bir çukur kazmış. Ama ben o kadar sevimli bakıyormuşum ki yüzüne yapamamış. beni anneme geri götürmüş.
Bunu dinleyince babamla ben ağlamaya başlamıştık.
Annem sonra babama döndü ve ''İşte ben böyle kurtuldum ve seninle evlenebilecek yaşa kadar yaşayabildim. Oysa binlerce kız çocuğu, benim kadar şanslı değildi. Bu zulmün bitmesi gerek! Oğlumuzun okudukları, Allah'ın sözleridir ben iman ediyorum!'' dedi.
Annemin ardından, babam da iman etti. Allah endişelerimi boşa çıkarmış, anneciğimi ve babcığımı İslamla şereflendirmişti.
