HZ. ABDULLAH BİN HİŞAM ANLATIYOR:
İslam'a girmeden önce ne kadar çok vakit kaybettiğimi, Peygamberimizle yaptığımız her sohbette daha iyi anlıyordum. iyi ki fırsat elimden kaybolmadan Müslüman olmuştum. Yoksa gerçekten kedime yazık edecektim!
Müslüman olurken sevgili Peygamberimiz benden söz almıştı. Kendisine şu şeyler için söz vermiştim:
''Allah'a hiç bir şeyi ortak koşmayacağım! Seni herkesten çok seveceğim. Senin emirlerini yerine getirirken tembellik etmeyeceğim. Allah yolunda başıma gelenlere sabreceğim. İslam'ın bütün emirlerine titizlikle uyacağım.''
Peygamberimizi sevmek, onun emirlerine ve yasaklarına uymak demekti. Ayrıca onu kendimizden daha üstün tutmmak demekti. Başımıza ne gelirse gelsin, onu savunmak ve korumak demekti. Çünkü o, bize doğru yolu gösteren rehberimizdi. Onsuz biz yolumumuzu bulamazdık.
Bir gün, sevgili peygamberimizle mescitte oturuyorduk. Yanımızda Peygamberimizin en yakın arkadaşlarından Hz. ömer de vardı. Hz. Ömer Peygamberimize şöyle dedi:
''Ey Allah'ın Rasülü, sen bana kendim hariç daha sevimlisin!''
Peygamberimiz ''Hayır ey Ömer'' dedi ''Allah'a yemin ederim ki, ben sana kendinden daha sevimli olmalıyım.'' Sonra elini Hz. ömer'in göğsünün üzerinde tam kalbinin olduğu yere tuttu. Az sonra hz. Ömer, ''Vallahi şu anda canımdan da sevimlisin!'' dedi. Bunun üzerine sevgili Peygamberimiz, ''Tamam, şimdi oldu ey ömer!'' buyurdu.
