HZ. ATTAP BİN ESİD ANLATIYOR:
Müslümanlar Mekkede...
Kur'an ayetlerinin Allah tarafından sevgili Peygamberimize gönderilmeye başladığı yıl, Mekke'de doğdum ben. Bu yüzden, babam ve arkadaşları Peygamberimize düşmanlık ederlerken, ben küçük bir çocuktum. Neler olduğunu çok fazla hatırlamıyorum. Ama Peygamberimizin Mekek'yi terk edip Medine'ye gidişini babmları nasıl sinirlendirdiğini çok iyi hatırlıyorum.
Senelerce Mekke'de müşrik olarak yaşadım. Nihayet Mekke fetedildiği gün Müslüman oldum. İslam'a girdiğimde henüz yirmi yaşında bir delikanlıydım.
Hudeybiye anlaşması'na uymamakta israr etmiş, sonunda Peygamberimizin önderliğindeki Müslümanların Mekke üzerine neden olmuştuk. Zaten bu beklenen bir şeydi. Çok güçsüzleşmiştik. Çevremizdeki bütün kabileler Müslüman olmuştu. Arap Yarımada'sında Müslüman olmamakta inat eden bir avuç müşrik kalmıştı. Onlar da daha çok mekek'deydiler. Peygamberimizin Mekke'yi fetetmek istediğini biliyorduk. Anlaşmayı bozarak, onu adeta şehrimize davet etmiştik!
Peygamberimizin ve Müslümanların Mekke'ye girişleri, o gün biizm yaşadığımız ve sonrasında olanlar, bu gün gibi aklımda...
Müslümanlar, on yıldır uzakta kaldıkları mekke'nin sokak aralarına ağlayarak dağıldılar. Kimi evini, kimi büyüdüğü sokağı, kimi ailesinin hatıralarını arıyordu...
Biz Mekkeliler, sevgili Peygamberimize yıllarca direndikten sonra, onun bize nasıl davranacağını merak ediyor, korku içinde bekliyorduk. Oysa o, şehirde kur'an'dan şu ayeti okuyarak ilerliyordu:
''Bu gün siiz kınayıp ayıplamak yoktur. Allah sizi bağışlasın! O merhametlilerin en merhametlisidir!''
