HZ BİLAL ANLATIYOR:
Kölelerle Efendiler, Allah Katında Eşittir!
İslam, Mekke'de yayılmaya başladığı zaman, ben Mekkelilerden birinin kölesiydim. Sevgili Peygamberimizin ''Kölelerle efendiler, Allah katında eşittir'' sözünü duyunca, kulaklarıma inanamadım! Çünkü bana hiç değer verilmiyordu Mekke'de. Ağır işlerde çalışıyor, kimsesiz bir halde yaşıyordum.
Elbette kölelerine hiç acımayan Mekkeliler, bu sözü duyunca hiç hoşlanmadılar. ''Ne yani para verip satın aldığımız bu adamlarla biz eşitmiyiz şimdi?'' demeye başladılar.
Müslüman olmaya karar vermiştim. Fakat efendim olan mekkeli adam, kesinlikle karşı çıkacaktı. Yine de Peygamberimize gittim ve Müslüman oldum.
Sonra her şey tahmin ettiğim gibi oldu. Efendim bana ağır işkenceler yapmaya başladı. Beni kızgın kumların üzerine yatırıyor, karnıma ağır kayalar yığıyordu. Tek isteği, benim tekrar putlara tapmamamı sağlamaktı. Ama benim kararım kesindi. Canımın acısına aldırmadan, kısık sesimle ''Allah bir!'' diyordum. İşkenceler de artarak devam ediyordu.
Belli zaman bu sıkıntılara katlandım. Allah'tan sabır diliyordum. Bir gün aniden çok sevdiğim arkadaşım Ebubekir r.a yanıma geldi. ''Müjde ey Bilal! Artık özgürsün! Bu adamın işkenceelrinden kurtuldun!'' dedi. Kendisi efendimle görüşüp beni satın almış. Sonra da Allah rızası için hürriyetime kavuşturmuştu.
Ebubekir'in r.a. iman nuruyla parlayan yüzüne glümseyerek baktım ve kendisine teşekkür ettim. onun gibi birine de ancak güzel bir davranış yakışırdı.
