HZ. EBÜ AHMED ABD BİN C AHŞ ANLATIYOR:
Dünya Evine Karşılık Cennet Köşkü
Ben mekke'nin reisi Ebü Süfyan'ın damadıyım. Aynı zamanda sevgili Peygamberimizin de halasının oğluyum. Erkek kardeşim Abdullah ve kız kardeşim Zeynep'le birlikte İslam'a girmiştim. Fakat gözlerim iyi görmediği için eşim onlarla birlikte hicret etmeme razı olmamıştı. Bu yüzden Peygamberimiz ve diğer Müslümanlar Medineye giderken ben Mekke'de kalmıştım. Fakat onların hasretine dayanamadım ve bir gün gizlice Medine'ye gittim.
Benim Mekke'den ayrılışımdan sonra, Ebü Süfyan çok sinirlenmiş ve kızını evine çağırmış. Sonra da ailemle oturduğumuz evi başkasına satmış. O evde güzel hatıralarımız vardı oysa! Hepsi kaybolup gitmişti!...
Sevgili Peygamberimizin Mekke'yi fetettiği gün, ben de İslam ordusundaydım. Müslüman kardeşlerimle birlikte Mekke sokaklarına dağıldık.
Evimin bulunduğu sokağa geldiğimde, içimi bir hüzün kapladı. Evim başkasının olmuştu. Bahçesinde başka çocuklar oynuyordu.
Öyle üzüldüm ki, uzun bir süre gözlerimi evimden ve sokağımızdan ayıramadım. Hem ağlıyor, hem de üzüntümü bir şiirle ifade ediyordum.
Meğer bu sırada sevgili Peygamberimiz de oraya yakınmış, beni duyuyormuş. Beni sak,inleştirsin diye damadı Hz. Osman'ı yanıma göndermiş. Hz. Osman, koluma girerek Peygamberimizin verdiği şu müjdeyi fısıldadı:
''Eğer sabredersen, senin için daha hayırlıdır. Bu evine karşılık, sana Cennet'te bir köşk vardır!''
Nasıl sabretmezdim ki! Bu dünyada nasıl olsa geçici değilmiydik? Kim Cennet köşkünü istemezdi? Hemen sustum ve bir daha o evimden söz etmedim.
