HZ. ŞEYBE BİN OSMAN ANALTIYOR:
''Gel Buraya
Huneyn Savaşı'na İslam ordusu içinde katılan Kureyşlilerden biriyim ben. Uzun zaman İslam'a direndikten sonra, Mekke'nin fethinde Müslümanlara katıldım. Fakat İslam'ın kalbime tamamen yerleşmesi, Huneyn Savaşı sırasında oldu. Bakın, hem de ne şekilde:
Huneyn, Müslümanların bekelmediği kadar şiddetli bir savaş oldu. Hevazinilerin savaşı azdı ama savaşa iyi hazırlanmışlardı. Savaş sırasında İslam ordusu büyük sıkıntılar çekti. Hatat Peygamberimiz bile yapayalnız kaldı.
Ben, Müslümanlardan biri gibi göründüğüm halde, Muhammed s.a.v öldürmek için zaman kolluyordum. Savaşın çok şiddetli bir anında onu yalnız bulunca ''İşte şimdi!'' dedim. Fakat o birden bana doğru dönüp ''Gel buraya diye emretti. Donup kalmıştım!
Kılıcımı elimden bıraktım. Onun yanına gittim. Elini göğsüme koydu; uzun bir süre çekmedi ve şöyle dua etti:
''Allah'ım, Şeytan'ı buradan çıkar! Şeybe'ye doğru yolu göster!''
O anda yaşadıklarımı anlatacak kelime bulamıyorum! Kalbimde depremler oluyordu sanki. O dua ettikçe içimde banbaşka bir hal aldı. Elini çektiğinde, Muhammed s.a.v artık benim canımdan çok sevdiğim Peygamberim olmuştu.
Hala o günkü akılsızlığıma şaşıyorum! Beni Cehennem'den kurtarmak için çırpınan sevgili peygamberimizi öldürmeye kalkacaktım az daha! Neyse ki Allah bana acıdı da Peygamberimizin şefkatiyle İslam'a gönülden bağlandım.
