HZ. EBÜ MUSA EL-EŞARİ ANLATIYOR:
İki Cennet Müjdesi
Ben hayber'in fethi sırasında arkadaşlarımla birlikte Habeşistan'dan dönmüştüm. Ondan sonra hep sevgili peygamberimizle birlikte bulunmaya çalıştım.Ondan öyle uzun seneler uzak kalmıştık ki hasretimizi dindirmek için, bir anımız bile ayrı geçsin istemiyorduk artık.
Bir gün içinden, ''Bugün peygamberimizden hiç ayrılmayacağım.'' diye geçirdim. Mescide gittim yoktu. Oradakiler, ''şu tarafa doğru gitti.'' dediler. İşsret ettikleri yer şehrin biraz dışında, büyük bir bahçe idi.
Oraya gittiğimde peygamberimizi abdest alırken buldum. Abdestten sonra bahçede bulunan kuyunun ağzına oturdu, ayakalrını da içeri doğru sarkıttı. Kendisine selam verdim, sonra geri dönüp bahçe kapısının dışına oturdum. Kendi kendime, ''Bu gün peygamberimiizn kapıcısı olacağım.'' dedim.
Az sonra Hz. Ebubekir geldi. Anlaşılan o da peygamberimiiz aramış veburaya gelmişti. İçeri gidip peygamberimize, ''Hz. Ebubekir geldi, buraya gelmek için izin istiyor'' dedim. Peygamberimiz ''İzin ver ve onu Cenent'le müjdele!'' buyurdu.
Hz. Ebubekir'e gidip, ''İçeri gir. Peygamberimiz seni Cenne'le müjdeliyor!'' dedim. İçeri girdi, kuyunun ağzına gidip oturdu.
Biraz sonra Hz. ömer geldi aynı şekilde ona da söyledim. O da gidip kuyunun başına oturdu.
İşte sevgili peygamberimiz ve en yakın iki arkadaşı bir aradaydı. ben de onları yan yana oturup sohbet ederlerken izliyordum. O anda elbette dünyanın en mutlu insanıydım. Kimsecikler bu özel ve güzel dakikalara şahit olmamıştı benden başka.
