HZ. CÜBEYR BİN MUTİM ANLATIYOR:
''Eğer O İhtiyar Baban Sağ Olsaydı...''
O sırada henüz Müslüman olmamıştım. Bedir'de fena bir yenilgi almıştık. Böylesini hiç beklemiyorduk. En önemli liderlerimiz savaş meydanlarında ölmüşlerdi. Canımızı zor kurtarmıştık. Şok olmuş bir şekilde Mekke'ye döndük. Fakat Müslümanların elinde esir arkadaşlarımız vardı. Onları nasıl kurtaracaktık? Hiç birimiz itiraf edemesek de Medine'ye gitmekten korkuyorduk.
Uzun süren toplantının ardından benim gitmem kararlaştırıldı. Çünkü, Bedir savaşından kısa bir süre önce ölmüş olan babam Mutim müslümanlara yardımcı olan, iyi kalpli bir insandı. Taif dönüşü, Peygamberimize de yardımcı olmuştu. Benim elçi olarak gitmem Müslümanları olumlu etkileyebilirdi.
Medine'ye geldiğimde doğruca Müslümanların namaz kıldığı mescide gittim. Fakat namaz vakti değildi herhalde, çünkü boştu mescit. Bir tarafta oturup beklemeye başladım. Derken fena halde uyku bastırdı, dalıp gittim. Ani bir şekilde uyandım. Akşam namazı vaktiydi ve Peygamberimiz Müslümanlara namaz kıldırıyordu. O kadar etkileyici bir okuyuşu vardı ki titremeye başladım.
Namazdan sonra Peygamberimizin yanına gittim ve ona geliş neden imi açıkladım. Gerçekten de büyük bir sevgiyle karşıladı beni. babamın kendisine Taif dönüşünde yaptığı iyilikleri hiç unutmamıştı. Şu sözüyle de bunu ispatladı zaten:
Eğer senin ihtiyar baabn sağ olsaydı ve gelip benden esirleri isteseydi, hepsini babanın hatırı için serbest bırakırdım!''
Esirlerin serbest bırakılmasını sağlaaymadım ama Müslümanlar beklemediğim bir şey yaptılar:
Okuma yazma bilen esirleri, on Müslümana okuma yazma öğretmeelri karşılığında bıraktılar. Hem de fidye bile almadan! Bu o güne kadar hiçbirimizin karşılaşmadığı bir şeydi.
Beni çok etkileyen bu olaydan bir kaç sene sonra, ben de Müslüman olarak Peygamberimiz ve arkadaşlarına katıldım.
