HZ. HABİB BİN ERET ANLATIYOR:
Allah'ın Cevabı
Köle olarak mekke'ye getirildim ben, önceden yaşadığım kasabada demircilikle uğraşıyordum. Mekke'de de bu işe devam ettim. Çok fazla kazanmasam da herkesin beğendiği işler çıkarabiliyordum. Sevgili Peygamberimizin İslam'ı yaymaya başladığını da sevgili arkadaşım Bilalden r.a. duydum. O da benim gibi köleydi.
İslam herkese eşitlik sözü veriyordu. Kölelerle efendiler arasında fark yoktu. Bu beni çok etkilemişti. Bilalden sonra ben de Müslüman oldum.
Bir yandan efendim olan Mekkeli adamın dükkanında demircilikle uğraşıyordum, bir yandan da dinimi öğrenmeye çalışıyordum.
Mekke'nin zenginlerinden bir adamın bana borcu vardı. Kendisi için iş yapmıştım ama paramı uzun zamandır vermemişti. Bir gün dükkanıma geldi. Sonunda borcunu vereceğini düşünerek çok sevindim.
İçeri girer girmez, ''Baksana, hani benim şu borç var ya, onu ben sana öbür dünyada ödesem olurmu?'' dedi. şaşırmıştım; çünkü kendisi Müslüman değildi. Öbür dünyaya inanmıyor, öldükten sonra diriltileceğimizi inkar ediyordu.
Ben daha bir şey söylemeden, yüzünü buruşturdu ve sözlerine devam etti: ''Duyduğuma göre Müslüman olmuşsun! Muhammed, öldükten sonradirileceğimizi söylüyormuş size, Hiç sanmıyorum ama öldükten sonra dirilirsek, borcumu o zaman öderim. Nasıl olsa sen orada köle olursun, ben de yine zengin!'' Adam düpe düz güzel dinimizle alay ediyordu.
Duyduklarım beni şok etmişti. Hiç bir şey söylemedim. Zaten o da hışımla dükkanımdan çıktı gitti.
Akşamleyin Peygamberimiz, kendisine Allah tarafından gönderilen ayetleri okuyordu. Ayetlerin hepsi de bugün gelen o inkarcı adamla ilgiliydi. Allah, onun tevbe etmezse, cezasını çekeceğini söylüyordu.
SABRIN SONU RAHATLIK
Müslüman olduğumuzu duyan mekkeli müşrükler, ilk önce biizmle dalga geçmeye başladılar. Bizim bundan etkilenerek İslam'dan döneceğimizi sanıyorlardı. Ama bşiz onların söylediklerine asla aldırmadık. Bunlardan etkilenmediğimizi görünce bize işkence yapmaya başladılar. Bu işkenceelrden en çok kimsesizler, fakir ve köleelr zarar görüyordu.
Arkadaşım Bilal ve ben çok zorlanıyorduk. İkimizin de çok acımasız efendilerimiz vardı.Bizi hen en zor işlerde çalıştırıyorlar, hem de Müslüman olduğumuz için bize eziyet ediyorlardı.
Aradan uzun zaman geçtikten sonra, gidip Peygamberimize durumumuzu anlatmaya karar verdim. Belki o biizm yaşadıklarımıza bir çözüm bulabilirdi.
Onu kabe'ye yakın yerde namaz kılarken buldum. ''Çok büyük sıkıntı çekiyoruz. Ne olur bize bir yol göster. İşkenceler dayanılmaz hal aldı.''dedim. Sevgili Peygamberimiz beni dinledikten sonra şunları söyledi:
''Sizden önceki zamanlarda yaşayan insanlar, daha fazla işkenceler çektiler. Biraz daha sabredin. Öyle bir gün geelcek ki İslam dini her tarafa hakim olacak. Ama siz acele ediyorsunuz!''
Şikayetlerimden dolayı utanmıştım dpğrusu. Ama Peygamberimizinsözleri de beni çok raghatletmıştı. Gelecek güzel günleri düşünerek yaşadıklarımıza sabretmeye devam ettik.
Gerçekten de aradan fazla zaman geçmeden, Allah bizi Mekkelilerin zulümlerinden kurtardı. Büyük sıkıntılar yaşamış olsak da, sabrımızın sonunda rahatlığa ulaşmıştık.
