HZ. HAKEM BİN KEYSAN ANLATIYOR:
''Eğer Söylediğiniz Şekilde Davransaydım...''
Ben Ebü Cehil'in babası Hişan bin Muğre'nin kölesiydim. Fakat Hişam bana hiç köle gibi davranmıyordu. sanki onun oğlu gibiydim. bana her işinde güvenir, hatta bazı uzak yolculuklara gönderirdi. ben de ona saygıda hiç kusur etmez, verdiği görevleri başarıyla yerine getiridim. İslam'ın medine'de güçlendiği dönemlerde, ben mekke'de, müşrik olarak yaşıyordum.
Bir gün yine Hişam'ın verdiği bir görev için yolculuk ediyordum. müslümanların yol üzerinde biiz beklediğini fark ettiğimde, çok geçti. beni ve arkadaşımı yakaladılar, medine'ye getirdiler. Ben Hz. Muhammed'i eskiden beri tanırdım, fakat kendisini uzun yıllar görmemiştim.
Hz. muhammed'in yanına gittiğimizde, arkadaşalrının ona gösterdiği saygı ve sevgi beni çok etkiledi. Fakat asıl etkileyici olan, onun bana karşı gösterdiği tavırdı.
Yanına varır varmaz beni tanıdı ve ''Ey hakem, müslüman ol kurtul!'' dedi. ben, Müslüman olmak istemediğimi söyledim. Hz Muhammed'le aramızda birkaç defa aynı sözler tekrralandı. Bunun üzerine, onun çevresindeki bir iki kişi kızgınlıkla şöyle dediler:
''Ey Allah'ın Rasülü, neden boşuna uğraşıyorsun ki? Kendini hiç yorma! Müslüman olmayacağını ağzıyla söylüyor işte!''
Fakat Hz. Muhammed'in tavrı öyle yumşaktı ki onları hiç dinlemedi bile. Bu defa ben meraklanmıştım. ''İslam nedir?'' diye sordum ona. bana büyük bir içtenlikle uzun uzun İslam'ı anlattı. O anlattıkça ben de yumşadım ve sonunda İslam'a girerek Müslümanların arasına katıldım.
Sevgili peygamberimiz bendeki bu değişikliğe çok sevindi. allah'a şükrederek, çeveresindeki arkadaşlarına şöyle dedi:
''Eğer sizin söylediğiniz şekilde davransaydım, kardeşiniz islam'la tanışamayacaktı.
