HZ. HARİS BİN VEHB ANLATIYOR:
Hiçbir şeyi Eksik Bırakmayan Dua
islam dinine girdiğimde 30 yaşlarındaydım. Kabilem bahile'den henüz hiç kimse Müslüman değildi. ben medine'ye geldim ve sevgili peygamberimize iman ettim. Daha sonra peygamberimiz beni kabileme islam'ı anlatmakla görevlendirdi.
Bizim kabilemiz, çölde yaşayan arapların en güçlü kabilelerindendi. ben onların arasında tanınan bir kişi olduğum için hemen İslam'ı hemen kbul edeceklerini düşündüm. Kabilemizin ileri gelenlerine islam'ı anlatmaya başladım. Ama hepsi birden karşı çıktılar. Hatta bana yiyecek içecek bir şey verilmemesini emrettiler. Ailem bile bana karşı çıkmıştı. Doğrusu insanların bu tavrına çok şaşırmıştım. Bir kaç gün aç susuz yaşadım. Bir yandan da onlara doğruları göstermesi için Allah'a dua ediyordum. Sonunda aralarından bazıları yumşadılar da İslam, Bahile arasında yayılmaya başladı.
Müslüman olduktan sonra, vakitlerimin çoğunu medine'de peygamberimizin yanında geçiriyordum. Onun sohbetleriyle dinimi daha güzel öğreniyor, iyi bir Müslüman olmak için çabalıyordum. yeni Müslüman olmuş bütün kardeşlerim de benim gibiydi.
Bir gün mescitte peygamberimizi bekliyor, onun bize güzel bir dua etmesi için hazırlanıyorduk. Sevgili peygamberimiz geldiğinde, bizim neden beklediğimizi anladı ve şu duayı etti:
''Rabbim! Bizi bağışla ve bize merhamet et! Bizden razı ol ve yaptığımız güzel işleri kabul eyle! Bizi ateşten koru ve işlerimizin düzgün gitmesini sağla!''
Doğrusu saatlerce dua etse biz yine doymayacaktık. Duadan sonra hala beklemeye devam ettiğimizi gören sevgili peygamberimiz, şöyle dedi:
''Ben sizin için en kapsayıcı ve hiçbir eksik bırakmayacak bir dua ettim!''
