HZ. HAVLE BİNTİ TUVEYT ANLATIYOR:
Güzel Arkadaşlık, İmanın Gereğidir
hz. Hatice benim en yakın arkadaşımdı. İkimiz de Mekkeli, soylu genç kızlardık. uzun senelerimiz birlikte geçmişti. Hz. Hatice'nin genç Muhammedle s.a.v evliliğinde de en büyük destekçisi bendim. Hz Muhammed, hepimizin sevdiği ve saydığı bir insandı.
İslamiyet geldiğinde, peygamberimize ilk iman edenlerden biri ben oldum. Çünkü Hatice bana her şeyi anlatmıştı. Allah'ın son dinine ve elçisine iman etmekte hiç gecikmemiştik. İkimiz burada da birbirimizden ayrılmadık.
Sevgili arkadaşım Hz. Hatice'nin vefatından sonra, ben medine'ye giden Müslümanlara katıldım. Medine'de özgür bir hayatımız vardı. Ama Hz. Hatice'yi hiç unutamıyordum.O hep Mekke'deki en sıkıntılı zamanları yaşamıştı Medine'yi görmeye ömrü yetmemişti.
Zaman zaman peygamberimizin evini ziyarete giderdim. Sevgili paygamberimiz, Hz. Hatice'yi hala öyle çok severdi ki, Hz. hatice'nin arkadaşı olduğum için gittiğimde ayağa kalkardı. Ben bu duruma mahçup olurdum.Ama onu engelleyemezdim de. Bir seferinde peygamberimizin eşi Hz. Aişe, ( Ayşe ) neden ayağa kalktığını sormuş. Peygamberimiz de ona '' Havle bizi hz. Hatice sağken ziyarete gelirdi, onun arkadaşıydı. Güzel arkadaşlık imanın gereğidir.'' diye karşılık vermiş.
ben ibadet etmeyi ve namaz kılmayı çok seviyordum. hatta geceleyin, sabaha kadar namaz kılmaya başlamıştım. Bu durumu bilen kadınlar, beni Hz. Aişeye anlatmışlar. hz. aişe de peygamberimize sormuş. Sevgili peygamberimiz, ibadetlerde aşırıya kaçmamayı tavsiye ederek, ''Gücünüz yetecek kadar güzel işler yapın.'' diye bana haber göndermiş.
